In de context van de oorlog in Oekraïne zijn de manier waarop de wereld functioneert en de rivaliteit tussen supermachten ingrijpend getransformeerd op manieren die nog nauwelijks worden begrepen.
De westerse wereld is zich bewust geworden van het feit dat het niet langer eenzijdig de dienst uitmaakt, zoals in de jaren negentig, terwijl staten als China, Rusland, India, Noord-Korea en Iran ernaar streven de oude orde omver te werpen en de wereld opnieuw vorm te geven volgens hun belangen.
Paradoxaal genoeg hebben decennia van westerse sancties geleid tot een nieuwe generatie transnationale netwerken en instellingen die deze sancties grotendeels onuitvoerbaar maken. Zie hoe zwaar gesanctioneerde olieproducenten zoals Iran en Rusland clandestien enorme hoeveelheden exporteren naar India en China, terwijl betalingen worden gefaciliteerd via ondoorzichtige instellingen of zelfs onvindbare ruilovereenkomsten. De dollar voert niet langer de boventoon als ultiem transactiemiddel.
Iran is nu de belangrijkste exporteur van drones en andere munitie naar Rusland, terwijl de VS hun bezorgdheid hebben geuit over de explosieve Chinese export van goederen voor tweeërlei gebruik naar Rusland, Iran en andere schurkenstaten.
Centraal-Azië is de arena bij uitstek geworden voor de doorvoer van illegale goederen. Een golf van nieuw opgerichte dekmantelbedrijven die materialen voor de oorlog in Oekraïne doorsluizen, zit bijvoorbeeld blijkbaar achter een toename van 250 procent in de export van Kirgizië naar Rusland. China is intensief bezig met de vrouw-hatende ultra-regressieve Taliban, beschouwt Afghanistan als een ander vierkant op zijn Aziatisch schaakbord en hongerig naar zijn grotendeels onaangeboorde minerale hulpbronnen. Iran heeft zijn eigen imperium opgebouwd, waardoor Irak, Syrië, Jemen en Libanon slechts satellietstaten bezet door enorme door Teheran gecontroleerde militielegers van honderdduizenden – die een ononderbroken controlezone vormen van Teheran tot de Middellandse Zee, waardoor de doorvoer van illegale goederen wordt vergemakkelijkt. Internationale sancties tegen banken in deze staten zijn een vruchteloze erkenning dat een groot deel van de wereld nu danst op een nieuw financieel en geopolitiek deuntje. Met Iran, Noord-Korea en andere schimmige entiteiten die routinematig nucleaire en ballistische technologie delen, neemt het potentieel voor terroristische groeperingen om massavernietigingswapens te verwerven exponentieel toe.
Criminele en paramilitaire netwerken zijn primaire weldoeners. Syrië is al een narcostaat, met Libanese havens en grenzen die zijn hergebruikt voor de doorvoer van drugs en andere smokkelwaar, en de Iraakse economie gekaapt voor de winst van door de Revolutionaire Garde gecontroleerde milities. Deze Iraakse paramilitairen zetten fabrieken voor de productie van verdovende middelen op in gebieden die ze controleren, wat moorddadige epidemieën van verslaving, verspilde levens en vergetelheid voorspelt. Iraanse olie wordt routinematig over de grens gesmokkeld en omgedoopt tot een Iraakse vlag om sancties te omzeilen. Inkomsten uit dergelijke criminele activiteiten worden parasitair weggezogen ten behoeve van de corrupte budgetten van de ayatollahs.
De recente stopzetting door Moskou van de Oekraïense graanexport via de Zwarte Zee, en de manipulatie van de gas- en olie-export in 2022, illustreert hoe catastrofaal de monopolisering van trans-Aziatische handelsroutes kan zijn voor de voedsel- en energiezekerheid, waardoor een groot deel van de ontwikkelingslanden wordt bedreigd met hongersnood en verarming.
China’s Belt and Road-initiatief is een voorbeeld van deze “Nieuwe Wereldstoornis”, via wereldomvattende land- en zeeroutes met als doel economische invloed geleidelijk over te laten gaan in politieke hegemonie. Het miljardenpact van Peking met Iran weerspiegelt deze zich ontwikkelende onderlinge afhankelijkheid, gefinancierd door massale investeringen en leningen van Peking, waarop tal van regimes met vreugde hun soevereiniteit en onafhankelijkheid hebben gehypothekeerd. Er is niet langer enige schijn van ‘internationale orde’. alleen de wet van de jungle en het overleven van de wreedste. Baria Alamuddin
Ondertussen is er een rancuneuze technologische oorlog uitgebroken tussen China en Amerika, met name op het gebied van halfgeleiders, microchips en kunstmatige intelligentie. Washington vreest dat Peking westerse technologie steelt voor militaire doeleinden, terwijl China de VS ervan beschuldigt zijn natuurlijke expansie agressief in te dammen. Er is een begrijpelijke wens om de stroom van westerse technologie te stoppen die zijn weg vindt naar drones en munitie die door Rusland op Oekraïense slagvelden worden gebruikt, of voor toekomstige conflicten – maar China is een integraal onderdeel van de toeleveringsketens van de bedrijven die dergelijke technologie produceren. Er is ook geen alternatief voor intensieve samenwerking tussen de twee grootste economieën ter wereld op de klimaatagenda, als we niet willen dat de atmosfeer van de planeet in de nabije toekomst kookt.
Xi Jinping heeft zijn strijdkrachten uitdrukkelijk gezegd dat ze binnen zes jaar klaar moeten zijn voor een invasie in Taiwan. Amerika heeft zich laattijdig gerealiseerd dat het, nadat het zijn industrieel-militaire complex in het post-Sovjettijdperk in de mottenballen had gelegd, niet noodzakelijkerwijs over de militaire capaciteit beschikt om een dergelijke aanval te stoppen, of om Taipei te voorzien van wat het nodig heeft om zichzelf te beschermen, vooral niet met een heteluchtaanval. er is nog steeds oorlog gaande in Oekraïne. Sinds ongeveer 2000 is het militaire budget van China met ongeveer 10 procent op jaarbasis gegroeid, tot 230 miljard dollar in 2022 met waarschijnlijk nog eens 60 miljard dollar buiten de boeken. ONS.
We staan dus op de drempel van een nieuw tijdperk van wapenwedloop, nu beide partijen hun arsenalen massaal uitbreiden, strevend naar een perfecte wederzijdse afschrikking – maar waarschijnlijker nieuwe proxy-conflicten veroorzaken, of, in het slechtste geval, een derde wereldoorlog. Rivaliteit tussen staten als India, Pakistan en China over territorium en regionale hegemonie vormt een soortgelijke bedreiging.
Bijgevolg zal het opkomende verband van doorgangsroutes die sancties ontwijken, een grotere betekenis krijgen, aangezien China, Iran en Rusland zichzelf isoleren van een nieuwe aanval van westerse maatregelen om hen te isoleren en hen te beroven van technologie en fondsen.
Terwijl een wraakzuchtige Poetin via extreemrechtse entiteiten met Trojaanse paarden wanorde in heel Europa probeert te zaaien, wordt de westerse wereld geteisterd door disfunctioneren en polarisatie. In de VS waadt Donald Trump zich door een stortvloed van juridische ellende om het presidentschap te heroveren, waarbij hij de nieuwscyclus net zo veel domineert als in 2016. Populistisch extreemrechts in Europa gedijt op onrust, met de Spaanse verkiezingen en rellen in Frankrijk die nieuwe kansen bieden voor macht en invloed. Wereldleiders zijn daardoor afgeleid of slapen achter het stuur, in het licht van een naderende catastrofe.
Er is niet langer enige schijn van ‘internationale orde’, alleen de wet van de jungle en het overleven van de wreedste. Terwijl ik nadenk over de toekomst van mijn eigen kleinkinderen, zie ik de alomtegenwoordige spanningen, bedreigingen en chaos die de wereld in hun greep houden met afschuwelijke afschuw.
We staan op de drempel van een angstaanjagende ‘Nieuwe Wereldstoornis’, grotendeels gecultiveerd door dezelfde spelers en krachten die tientallen jaren besteedden aan het neutraliseren van internationaal recht en het saboteren van mondiale instellingen.
Als we niet willen dat terrorisme, oorlogszucht en anarchie de overhand krijgen, is dit het optimale moment voor gewetensvolle wereldleiders om dringend een nieuwe reeks streng gehandhaafde regels te heroverwegen voor hoe het mondiale spel wordt gespeeld – voordat de torenhoge geopolitieke spanningen buiten ieders controle escaleren.
- Baria Alamuddin is een bekroonde journalist en presentator in het Midden-Oosten en het Verenigd Koninkrijk. Ze is redacteur van het Media Services Syndicate en heeft talloze staatshoofden geïnterviewd.
