Politieke leiders en regeringen willen aan het eind van hun regeerperiode terug kijken op de successen die zij geboekt hebben. En regeringen hebben goede prestaties neergezet als ze in staat zijn geweest in hun regeerperiode land en volk te verheffen, de sociaaleconomische problemen op te lossen, en investeringen tot stand te brengen die ervoor zullen zorgen dat in de toekomst positieve baten uit de gepleegde investeringen zullen rollen. Ze worden herinnerd als regeringen die voorspoed en vooruitgang tot stand hebben gebracht. Verheffing van land en volk is hun grote verdienste. Echter Suriname zakt sinds 1975 steeds dieper in het moeras van ellende armoede criminaliteit en uitzichtloosheid.
In Suriname echter laten veel politici en hun aanhangers monumenten achter als teken van hun falen, door hun borst en standbeelden worden we herinnerd aan deze mislukkingen.
We hebben al eerder diverse witte olifant projecten gekend.
Het West Surinameproject
Het eerste grote project waar het goed mis ging was het West Surinameproject. Er was geen haalbaarheidsstudie gemaakt. Het project werd op regiebasis uitgevoerd. Zonder degelijke planning was het gedoemd te mislukken. Circa 375 miljoen Nederlandse guldens is daar verdampt geworden. Jaren later heeft Suralco zelf een haalbaarheidsstudie gemaakt en het project werd niet haalbaar bevonden in haar meest minimale uitvoering.
Uitbreiding raffinaderij staatsolie
Het tweede grote project, die als een molensteen om de nek van Suriname hangt vanwege de negatieve impact, is de uitbreiding van de raffinaderij van staatsolie. Dit project initieel begroot op 750 miljoen Amerikaanse dollars, kostte uiteindelijk circa 1.2 miljard Amerikaanse dollars. De staat ging een lening aan bij Oppenheimer om staatsolie te redden, want staatsolie kwam in liquiditeit problemen te verkeren. Als gevolg daarvan bedraagt de schuld bij Oppenheimer thans circa 800 miljoen Amerikaanse dollars. De Surinaamse gemeenschap moet dit bedrag opbrengen. Als garantie voor de afbetaling van de schuld heeft Suriname ook delen van haar olie opbrengsten gecedeerd aan Oppenheimer. Directie van Staatsolie, Raad van Commissarissen, Minister Natuurlijke Hulpbronnen, 3 Presidenten hebben hopeloos gefaald. De samenleving draait op voor het incompetent management van zogenaamde managers en politici.
Alsof wij niet genoeg geleerd hebben van het floppen van voorgaande megaprojecten is deze regering nu bezig met een ander megaproject waarvan niet zeker is hoe dat project zal bijdragen aan de sociaaleconomische ontwikkeling van Suriname. Project evaluatie criteria zijn normaliter het al dan niet leveren van een positieve bijdrage aan:
- het nationaal inkomen;
- de schepping van werkgelegenheid;
- de betalingsbalans;
- rurale ontwikkeling;
- regionale ontwikkeling;
- een meer gelijke verdeling van inkomen;
- behoud van de kwaliteit van ecologie en milieu;
- de voedselzekerheid
- bijdrage aan de concurrentiekracht van de economie
- hoog local content;
- hoge economic value added
- hoge opportuniteits voordelen
De brug over de Corantijn
Nu wil men ook niet achterblijven en heeft het plan om een brug over de Corantijn te bouwen, welke gegeven de huidige situatie in het land allerminst opportuun is. Terwijl de regering, dat is de president en zijn minister van Openbare Werken doorgaat met de voorbereidingen, staat het DNA wederom buitenspel. Project dossiers zijn geheim, dus de transparantie is nul. De kosten werden eerst begroot op 300 miljoen Amerikaanse dollars, en deze zijn binnen drie maanden verdubbeld naar 600 miljoen Amerikaanse dollars om daarna terug te brengen naar circa 500 miljoen Amerikaanse dollars.
De slimmigheid, de black box, zit hem daarin dat de diverse aanbieders, aannemers, die bouwen, onderhouden en doen het management van de brug op hun eigen kosten. Ze zullen concessierecht op de brug willen blijven houden zolang ze hun investering niet terugverdiend hebben. Dus de tol die betaald gaat worden zal hoog zijn. Het commercieel verkeer tussen de twee landen is beperkt tot personenverkeer en tot goederenverkeer. Het personenverkeer kan veel goedkoper met het veer, en via illegale boten. Terwijl het goederenverkeer het goedkoopst overzee kan geschieden. De volumes zijn echter beperkt omdat de exportproducten van deze beide landen eender zijn, het zijn voornamelijk producten van agrarische oorsprong.
Dus de brug zal alleen door toeristen over de weg gebruikt worden. Uiteindelijk zullen alleen de vliegtuigmaatschappijen die vliegen op Guyana, Fly Always-SLM-Gumair, baat hebben bij de brug. Hun ticket zal goedkoper zijn dan de kosten over de weg inclusief de kosten over de brug. Dus de bouwers zullen uiteindelijk via hun stromannen er bij de regering op aandringen om de brug over te nemen. En voor welke prijs? Waarom denkt u dat de kost prijs van de brug nu al verdubbeld is. Veel zal afhangen van de bepalingen in het bouwcontract en ik verzeker u die contracten zullen geheim blijven. De kans dat dit project de zoveelste molensteen om de nek van Suriname wordt is zeer groot.
Richard B Kalloe
