Karakterloze politici die Suriname aan het vernietigen zijn, hebben van de zanger Maroef Amatstam een politieke prostituee willen maken – om de terminologie van voormalig politicus en pastor Carl Breeveld te gebruiken – maar we zijn trots op de artiest dat hij zichzelf, zijn vak, zijn passie, zijn familie, zijn gemeenschap en vooral Suriname loyaal en trouw is gebleven. De zanger uit Koewarasan is in onze achting alleen maar gestegen, hij is op weg naar de hoogte die ooit zijn legendarische broer Ragmad Amatstam heeft bereikt. Hij en zijn broer (en zus) zijn uit hetzelfde hout gesneden, het is hoogwaardig Surinaams edel hout. Van alle liederen die over de liefde voor Suriname zijn geschreven, behoort het lied ‘Libi kong tranga now’ van Ragmad Amatstam tot de meest ingrijpende, gewoon door de wijze waarop het is gebracht, de tekst en de achtergrond van het lied. Van alle liederen is dit lied misschien het meest gedocumenteerd en daarover willen we straks een boekje opendoen.
Het incident dat op het Onafhankelijkheidsplein heeft voorgedaan, waarbij Maroef Amatstam het lied van wijlen zijn broer Ragmad Amatstam niet mocht brengen in zijn authentieke vorm, is een grote schande voor de politiek in Suriname. Het geeft alleen maar aan hoe corrupt, bedorven en satanisch de politiekvoering in Suriname is, dat men een land zelf aan het vernietigen is maar de vinger naar anderen wijst. Wat door Bronto gevraagd is aan Amatstam, is om verraad te plegen tegen Suriname en tegen zijn broer die een gerespecteerde en bekende Surinaamse zanger is geweest. Het is een onzedelijk en oneerbaar voorstel, het is een crimineel voorstel geweest.
We hebben op deze wijze wel geloof in Suriname, dat wanneer de karakterloze politici zijn vervaagd, er wel een kans is om Suriname die welvaart te brengen die wordt geblokkeerd door waardeloze politici als de Somohardjo’s.
Het lied ‘Libi kong tranga now’ is een Surinaams symbool, het is Surinaams erfgoed. Het is tijdloos en zal relevant blijven totdat er zeer drastische politieke wijzigingen in Suriname zich voordoen onder een leider zoals in bepaalde democratische Aziatische landen, een leider die zich nog niet in Suriname heeft aangediend.
Het verzoek om het Surinaams erfgoed te bevuilen en te verkrachten geeft aan hoeveel respect Bronto heeft voor Suriname, voor Surinamers en voor Surinaamse iconen als Ragmad Amatstam. Dat respect is totaal niet aanwezig, deze politici hebben niet eens respect voor zichzelf. Het is allemaal gênant dat dit alles zich heeft afgespeeld op een evenement waar ode werd gebracht aan het Javaanse deel van de Surinaamse bevolking. Het is ongelooflijk dat mensen als Bronto zich in het openbaar hebben willen vergrijpen aan zo een symbool als Ragmad Amatstam en het lied dat hij met zijn eigen handen heeft geschreven. En dat men een jongere broer vraagt om zich aan zijn broer te vergrijpen. Dat is te vergelijken met het verraad en het vergrijpen in gezinnen aan kwetsbare minderjarigen, een gewoonte die men niet van zich kan afzetten.
Wij hopen dat het Javaanse deel van de bevolking dat behoort tot de traditionele politieke achterban van de Somohardjo’s het laag-bij-de-grondse geval duidelijk heeft waargenomen. Wat we wel hebben gemist van het publiek is een daverend applaus voor Maroef, bij deze willen we dat wel aan hem geven. Het is nu duidelijk voor geheel Suriname en ook daarbuiten: Ragmad Amatstam laat zich niet omkopen voor een bordje linzensoep. Hij is ook een jongere broer waarop de familie Amatstam trots mag zijn, hij heeft gehandeld zoals een artiest en een jongere broer moet handelen. Hij heeft ervoor gezorgd dat de authenticiteit van het iconische lied van zijn broer niet is aangetast.
Het lied ‘Lobi kong tranga now’ is uit het hart gegrepen en komt van de zanger zelf. Het is een lied dat niet opzettelijk in een studio is bedacht of door een tekstschrijver is geschreven. Het is de uiting van een gevoel dat spontaan opkwam op weg naar Nederland in het vliegtuig. In het boek ‘Migratie en cultureel erfgoed, Verhalen van Javanen in Suriname, Indonesië en Nederland’ (2010) van Lisa Djasmadi e.a. beschrijft Ragmad Amatstam zelf hoe het lied ‘Libi kong tranga now’ tot stand kwam.
In 1994 kwam Ragmad in verband met ziekte van zijn vader naar Suriname. Het ziekenhuis waar zijn vader lag, was qua faciliteiten en de service van het personeel naar zijn oordeel enorm achteruit gegaan vergeleken met de tijd toen hij zelf in de koloniale periode als kind in het ziekenhuis lag voor behandeling. Ook zag hij tijdens zijn bezoek in Suriname de armoedige situatie van een ex-collega van wie de vrouw al was overleden. Zijn vader werd beter en het gebeurde allemaal op weg naar Nederland terug. Overmand door emoties schreef Ragmad het complete lied in het SLM-vliegtuig op een servet met een pen die hij van de stewardessen kreeg. Na een week in Nederland werd het beschreven servetje in zijn zak gevonden door Ragmad’s dochter en begon het arrangeren met Ragmad op de gitaar en Gilbert Legiman op de piano. In het lied heeft Ragmad ook zijn jeugdherinneringen verwerkt en komt er prachtige beeldspraak in voor zoals het wegstromen van water naar nergens en voor niemendal, een gedachte die opkomt bij kinderen die naar de regen en de ontstane waterplassen staren, bijvoorbeeld als ze een schuilplaats ergens onder een afdak bij ‘omu snesi’ hebben gezocht.
In het bovenstaande hebben we het niet gehad over auteursrechten die ook door Surinaamse politici gerespecteerd moeten worden. Maar gevoel daarvoor zal er niet zijn voor mensen die alleen afbreken en niets creëren zoals onze Bronto.
We bedanken Ragmad Amatstam dat hij ons een ‘Suriname spiritual’ als ‘Lobi kong tranga now’ heeft gegeven, we waarderen Maroef dat hij karakter heeft getoond. We bidden God bij Sasi Suro dat hij Suriname mag zuiveren van onzuivere destructieve elementen waarvan enkele manifest waren laatstelijk bij het evenement.
Ter afsluiting een citaat van Ragmad Amatstam uit voornoemd boek bestemd voor belhamels als Bronto (voor senior is dat te laat) om bij zichzelf te rade te gaan en in verband met Sasi Suro zichzelf te transformeren van karakterloos naar een man met karakter: “Ik leef Surinaams, ik denk Surinaams. …..In mijn dromen zie ik alleen Suriname. Ik heb nog nooit over sneeuw gedroomd. Nog niet één seconde of één minuut. Ik droom altijd over Suriname, over mijn jeugd in Suriname…”.
