Kinderen die getuige zijn van huiselijk geweld, zoals partner geweld, kunnen op allerlei manieren hiermee geconfronteerd worden. Zij zien of horen bijvoorbeeld het geweld en conflicten tussen hun ouders of worden geconfronteerd met de gevolgen ervan, bijvoorbeeld verwondingen van een of beide ouders of het moeten vluchten naar een veilige plek. Partnergeweld en kindermishandeling gaan vaak samen. Het kind is dan niet alleen getuige van geweld in het gezin, maar ook slachtoffer.
Impact van huiselijk geweld op kinderen
De impact van huiselijk geweld op kinderen kan zeer ernstig en langdurig zijn. Het kan fysieke gevolgen hebben. Kinderen kunnen lichamelijk letsel oplopen als ze fysiek betrokken raken bij het geweld tussen hun ouders. Dit kan variëren van blauwe plekken en snijwonden tot botbreuken en interne verwondingen. Het kan ook emotionele en psychologische gevolgen hebben. Kinderen die getuige zijn van huiselijk geweld kunnen lijden aan angst, depressie, posttraumatische stressstoornis (PTSS), gedragsproblemen en slaapproblemen. Ze kunnen ook moeite hebben om emotionele relaties aan te gaan en kunnen een laag zelfbeeld hebben.
Ook kan het academische gevolgen hebben. Het getuige zijn van huiselijk geweld kan de academische prestaties van kinderen negatief beïnvloeden. Ze kunnen moeite hebben om zich te concentreren op schoolwerk, hebben een verminderd vermogen om te leren en kunnen frequente afwezigheden hebben. Verder kan het ook sociale gevolgen voor de kinderen hebben. Kinderen die getuige zijn van huiselijk geweld kunnen moeite hebben om vriendschappen te sluiten en relaties met leeftijdsgenoten te onderhouden. Ze kunnen zich terugtrekken, geïsoleerd voelen en kunnen zich schamen voor hun thuissituatie. Kinderen die getuige zijn van huiselijk geweld lopen het risico later in hun eigen relaties gewelddadig gedrag te vertonen of geweld te accepteren als normaal gedrag in een relatie. Het geweld
kan dus van generatie op generatie worden doorgegeven. Huiselijk geweld heeft echter niet dezelfde gevolgen voor alle kinderen, dit kan per situatie verschillen.
“Ik dacht dat het normaal was”
Tamara, die getuige is geweest van huiselijk, maar ook slachtoffer van kindermishandeling geeft aan, dat de beelden nog vers in haar geheugen zijn gegrift. Beelden waar haar moeder zowel fysiek als geestelijk werd mishandeld. Maar ook beelden waarbij zij en haar broer mishandeld werden. “Destijds dacht ik dat het normaal was en dat het in ieder gezin gebeurde. Mijn vader was een alcoholist, wanneer hij dronken thuis kwam sloeg hij de boel kapot en mijn moeder had iedere keer te verduren met hem. We waren nog heel jong en huilden en smeekten mijn vader om haar met rust te laten. Maar, dat deed hij niet. Wanneer hij nuchter was, deed hij alsof alles weer normaal was. Het deed me pijn dat ik mijn moeder niet kon bevrijden uit haar benarde situatie.”
“Als kind werden we om het minste of geringste geslagen. Ik kan me heugen dat ik een keer aan mijn lang haar werd getrokken en naar buiten werd gesmeten. Een keer werd ik zelfs afgeranseld met een dikke stroomkabel. Ik weet ook wat het wil zeggen om een bloedende lip te hebben en een blauw oog. Ik haatte mezelf en ik haatte alles om me heen. Ik ontwikkelde een agressief gedrag. Als ik me niet kon uiten moest ik iets kapot slaan. Ik trok me ook terug. Ik hield me schuil in de kamer en las boeken om me niet te vervelen. Het had geen invloed op mijn schoolprestaties, omdat ik altijd van leren heb gehouden. En ik was altijd de beste leerling van de klas. De school was een plek waar ik even tot rust kon komen.”
“Kinderen moeten zich veilig kunnen voelen”
“Tot op de dag van vandaag weet ik soms niet zo goed, hoe ik met mijn agressieve gevoelens moet omgaan. Het blijft een uitdaging om zelfbeheersing te tonen. Wat vaststaat is, dat ik dit niet aan mijn kinderen wil overdragen. Het is een pijn die je jaren nog blijft achtervolgen. Kinderen moeten zich veilig kunnen voelen. Het is daarom belangrijk dat ouders stilstaan bij de gevolgen van huiselijk geweld. Niet omdat je vader of moeder gewelddadig was, betekent dit dat je ook gewelddadig moet zijn en je kinderen zo moet opvoeden. Anders krijgen we alleen generaties van gebroken kinderen en gezinnen”, aldus Tamara.
SK
