RAMZY BAROUD
Ramay Baroud weet al meer dan 20 jaar over het Oosten
President Mahmoud Abbas van de Palestijnse Autoriteit heeft de perfecte gelegenheid om het podium te verlaten. Maar dat zal hij niet. Abbas’ korte bezoek aan het verwoeste vluchtelingenkamp Jenin vorige week toonde dit aan de absurditeit en het gevaar van de PA en haar 87-jarige leider. Terwijl hij liep, worstelde Abbas om zijn evenwicht te bewaren, in wat werd gepromoot als een “solidariteitsbezoek” aan het kamp. Duizenden gefrustreerde inwoners van Jenin gingen de straat op, terwijl ze nauwelijks de naam van Abbas scandeerden. Sommigen keken teleurgesteld toe; anderen vroegen waar de troepen van de president waren toen Israël het kamp binnenviel, waarbij 12 doden en honderden gewonden en arrestaties vielen. De BBC berichtte over een “enorme gewapende inzet” om het bezoek van Abbas veilig te stellen, waarbij “PA
Vooruitzicht op een Palestijnse burgeroorlog achter de wens van Israël om Abbas te redden
Op 5 juli beëindigde Israël zijn militaire operatie in Jenin.
Op 9 juli verklaarde de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, ondanks protesten van enkele van zijn leden van het veiligheidskabinet, dat Israël zijn uiterste best zou doen om de ineenstorting van de PA te voorkomen. Hij verklaarde ronduit dat de PA “voor ons werkt”. En tot slot, op 12 juli, bezocht Abbas Jenin met een strenge boodschap aan Palestijnse verzetsgroepen.
Deze drie data zijn direct gerelateerd. De mislukte aanval op Jenin heeft de betekenis van de PA in de ogen van Israël en Abbas vergroot
Om aan de verwachtingen van Israël te voldoen, is de PA bereid om te botsen met Palestijnen die weigeren zich aan de lijn te houden
veiligheidstroepen sloten zich aan bij een duizendkoppige eenheid van de elite presidentiële garde van de heer Abbas.” Hun enige taak was om “een pad vrij te maken” voor Abbas naar het kamp.
Op de eerste, meest dodelijke dag van de Israëlische invasie van Jenin zeiden de Israëlische media, daarbij verwijzend naar militaire bronnen, dat 1.000 Israëlische soldaten deelnamen aan de militaire operatie. Toch waren er meer Palestijnse soldaten nodig om het korte bezoek van Abbas aan Jenin veilig te stellen.
Inderdaad, waar waren die goedgeklede en uitgeruste PA-soldaten toen Jenin alleen vocht en stierf? En waarom moet Abbas beschermd worden tegen zijn eigen volk? Om deze vragen te beantwoorden, is het belangrijk om recente contexten en in het bijzonder drie belangrijke data te onderzoeken.
bezocht Jenin om Israël gerust te stellen dat zijn PA klaar is voor de taak.
Om aan de verwachtingen van Israël te voldoen en om zijn voortbestaan te verzekeren, is de PA bereid rechtstreeks in botsing te komen met de Palestijnen die weigeren toe te geven
de lijn. “Er zal één autoriteit en één veiligheidsmacht zijn”,
Abbas verklaarde boos, slechts enkele dagen na de begrafenis van de slachtoffers van Jenin. “Iedereen die probeert de eenheid en veiligheid ervan te ondermijnen, zal de gevolgen onder ogen zien.” Hij beloofde verder dat: “Elke hand die uitsteekt om de mensen en hun stabiliteit schade toe te brengen, zal worden afgehakt.” De hand waarnaar hier wordt verwezen is niet die van Israël, maar elke Palestijn die zich tegen Israël verzet.
Abbas weet dat Palestijnen hem en zijn PA ronduit verachten. Slechts enkele dagen eerder,
Mahmoud Aloul, plaatsvervangend voorzitter van de Fatah-partij, werd door woedende menigten uit Jenin verjaagd. De menigte scandeerde “ga weg” tegen Aloul en twee andere PA-functionarissen
Dat deden ze, maar Abbas keerde terug naar het toneel. Hij werd gevlogen in een Jordaans leger helikopter. Beneden wachtte een klein PA-leger op hem dat de straten en de hoge gebouwen – of wat er nog van over was – in het verwoeste kamp had overgenomen. Dit gebeurde allemaal door middel van logistieke afspraken met het Israëlische leger.
Maar waarom is Netanyahu zo gebrand op het voortbestaan van de PA’Y? Netanyahu wil dat de PA overleeft, simpelweg omdat hij niet wil dat het Israëlische bezettingsbestuur en het leger volledig verantwoordelijk zijn voor het welzijn van de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en de veiligheid van de illegale kolonisten.
Ondanks hun bijna volledige mislukking slaagden de Oslo-akkoorden erin om één ding te doen: ze voorzagen Israël van een Palestijnse strijdmacht met als belangrijkste missie het helpen van de Israëlische bezetting inzijn zoektocht om het totaal te behoudencontrole over het West Bank.
Abbas reis naar Jenin
is erin geslaagd een zekere mate van Palestijnse eenheid terug te winnen te midden van factiepolitiek en PA-corruptie.
De PA wordt nu door de meeste Palestijnen gezien als een obstakel voor volledige eenheid. Die positie is volledig doorgrondbaar. Terwijl Israël zijn dodelijke operaties in Jenin en Nablus opvoerde, arresteerde de PA-politie Palestijnse activisten, waardoor verzetsgroepen op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza woedend werden.
Als dit zo doorgaat, is een burgeroorlog op de Westelijke Jordaanoever een reële mogelijkheid, zeker als Abbas
Voor de PA zou het verliezen van de Westelijke Jordaanoever betekenen dat er miljarden dollars aan financiële aalmoezen van het Westen verloren gaan
waarschijnlijke opvolgers worden evenzeer gewantrouwd, zelfs door Fatah’s eigen rang en
bestand.
Deze mannen waren ook in Jenin en stonden schouder aan schouder achter Abbas terwijl hij verwoed de nieuwe regels probeerde uit te werken.
Deze keer zullen de Palestijnen waarschijnlijk niet luisteren.
Voor de weerstand was bedoeld om Tel Aviv gerust te stellen dat de PA er is, de inzet is te hoog om terug te trekken nog steeds toegewijd aan zijn verplichtingen jegens Israël.
Een ander bericht werd gestuurd naar de Amerikaanse president Joe Biden, die vorige week zei dat “de PA haar geloofwaardigheid heeft verloren”, wat “een vacuüm voor extremisme heeft gecreëerd”. De boodschap aan Washington was dat de handen van de zogenaamde extremisten zullen worden “afgehakt” en dat er “gevolgen” zullen zijn voor degenen die de wil van de PA trotseren. Abbas leek niet alleen namens de PA te spreken, maar ook namens Tel Aviv en Washington.
Zelfs gewone Palestijnen begrijpen dat dit het geval is; in feite hebben ze dat altijd gedaan. Het enige verschil is nu dat ze zich gesterkt voelen door een nieuwe generatie verzet
nu. Voor de PA zou het verliezen van de Westelijke Jordaanoever betekenen dat er miljarden dollars aan financiële aalmoezen van het Westen verloren gaan.
Een botsing tussen het verzet en zijn steun aan de ene kant en de door het Westen en Israël gesteunde PA-troepen aan de andere kant zou de Palestijnen zeer duur komen te staan. Toch zou het voor Tel Aviv een win-winsituatie zijn. Daarom wil Netanyahu Abbas graag helpen zijn baan te behouden, in ieder geval lang genoeg om ervoor te zorgen dat de overgang na Abbas efficiënt verloopt.
