Voor melkboeren zal de rendabiliteit bepalend zijn voor hun besluit om al dan niet te investeren in de aankoop van de te importeren melkkoeien. Eind van dit jaar komt de eerste lading van 400 import melkkoeien het land binnen. Die zullen tegen kostprijs aan melkboeren worden verkocht. Het is nog niet duidelijk wat de prijs zal zijn.
Op 30 juni vond op het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) de ondertekening plaats van het contract voor de levering c.q. import van in totaal 1.500 melkkoeien van het ras Gir Holstein. Het contract is na inschrijving gegund aan het bedrijf SDS Agriculture and Industrial Farm N.V.
LVV-minister Parmanand Sewdien zegt dat de import van de melkkoeien bedoeld is om de lokale melkproductie een “boost” te geven. Driekwart van de lokale melkbehoefte wordt gedekt door import van melkpoeder. De lokale melkproductie dekt slechts een kwart van de behoefte. De prijs van voedsel in de wereld stijgt steeds, vandaar het besluit om de lokale melkproductie een “boost” te geven. Bij de verkoop van de geïmporteerde melkkoeien zal eerst de voorkeur worden gegeven aan melkboeren die rauwe melk aan de Melkcentrale leveren.
Kijken de kat uit de boom
Kenneth Ganpatsing, een voltijdse melkboer met circa 60 koeien op de stal, zegt desgevraagd aan Dagblad Suriname, dat boeren in zijn algemeenheid niet automatisch over zullen gaan tot de aankoop van de import melkkoeien. Het zal niet alleen van de prijs voor een koe afhangen. Belangrijk voor de melkboeren is de rendabiliteit van de investering met de aankoop. Met de huidige opkoopprijs van melk van SRD 20 per liter zal geen enkele boer overgaan tot de aankoop van een melkkoe. Behalve de prijs van een koe, zullen volgens Ganpatsing melkboeren vooral kijken naar de melkproductie van de geïmporteerde melkkoeien onder de Surinaamse omstandigheden. Indien de meerproductie en de opkoopprijs van rauwe melk zodanig zijn dat de melkboer voldoende winst zal kunnen maken, dan pas zal men overwegen die investering te plegen.
Al meer dan twee jaar wordt er over de import van melkkoeien gesproken. Ganpatsing zegt dat hij eerst wil zien dat de koeien er zijn en hoe ze onder Surinaamse omstandigheden zullen gedijen, en wat hun melkproductie zal zijn. Koeien houden op hoge gelegen zandgrond en op kleigrond zoals overwegend in de kustvlakte het geval is, zijn slechts enkele factoren die maken hoe koeien zich gedijen.
“Wat de verkoopprijs van een koe zal zijn, melkboeren willen eerst zekerheid hebben dat zij hun investering met winst terug zullen kunnen verdienen”, zegt Ganpatsing. Hij zegt persoonlijk eerder gezien te hebben dat men ingevroren sperma binnen haalde voor kunstmatige inseminatie bij de lokaal aanwezige veestapel. Indien men dat twee jaar geleden had gedaan, dan zou de melkveestapel nu reeds een stukje zijn uitgebreid.
Goede melkprijs
Men moet volgens hem niet vergeten dat boeren de koeien moeten verzorgen om die in productie te krijgen. Zoals bij elk productiebedrijf worden daarbij kosten gemaakt. De melkboer moet voorts van zijn melk verkoopopbrengsten niet alleen kunnen leven. Hij moet ook in staat zijn om te herinvesteren in onderhoud, groei en uitbreiding. Het is daarom heel belangrijk voor de melkboer dat hij een goede prijs krijgt voor zijn product, rauwe melk.
Het voornemen van de regering om de opkoopprijs van melk los te laten en die tot stand te laten komen door middel van de vrije marktwerking vindt Ganpatsing goed. Hij vraagt zich alleen af wanneer dat zal gebeuren. Hoe langer de melkboeren onder de werkelijke kostprijs melk moeten leveren, hoe langer zij verliezen lijden. Dit is de kern van de achteruitgang van de melkveesector in Suriname. Met de huidige melkopkoopprijs van SRD 20 en zelfs bij een prijs van SRD 25, zullen melkboeren heel goed nadenken alvorens te investeren in de aankoop van een import melkkoe.
SS
