De laatste tijd komt het steeds vaker voor dat scholieren betrokken raken bij vecht- en steekpartijen. Onlangs heeft een 16-jarige jongen het leven gelaten bij een steekpartij. Kind- en jeugdpsycholoog Juljo Cruden, zegt tegenover Dagblad Suriname, dat hij dit gedrag bekijkt met zorg en bezorgdheid. “Geweld onder jongeren is een complexe uitdaging dat aandacht en begrip vereist. Het is belangrijk om te erkennen dat niet alle jongeren betrokken zijn bij geweld en dat het gedrag van een individu niet representatief is voor de hele jongerengroep. Het is echter goed om dit gedrag serieus te gaan nemen en actie te ondernemen om de veiligheid en het welzijn van alle jongeren te waarborgen.”
Mogelijke factoren die kunnen leiden tot gewelddadig gedrag
Volgens de psycholoog is het moeilijk om oorzaken aan te wijzen en aan te nemen dat het daardoor komt. “Gedrag is soms zo complex en wat je dan ook ziet is. dat het vaak verschillende oorzaken zijn die met elkaar interacteren en uiteindelijk bepaald gedrag als gevolg hebben. Maar, om toch even een beeld te geven, kunnen er verschillende oorzaken zijn voor het betrokken raken van jongeren bij gewelddadig gedrag. Enkele mogelijke factoren zijn de sociale omgeving en invloeden. Mensen over het algemeen zijn een product van hun omgeving. Jongeren zijn daar extra kwetsbaar voor, omdat je op jonge leeftijd veel tijd besteed om opzoek te gaan naar een groep of groepen met wie je je kan identificeren. Hierdoor kunnen jongeren beïnvloed worden door hun directe omgeving, zoals vriendengroepen, familieachtergrond, buurtomstandigheden en de aanwezigheid van bendeculturen.”
“Verder hebben we in Suriname niet altijd de gewoonte om te praten over onze emoties. En als je iets nooit hebt gedaan, kun je dat ook moeilijk overdragen aan de volgende generaties. Sommige jongeren kunnen worstelen met onbeheerste woede, impulsiviteit, gebrek aan probleemoplossende vaardigheden of een negatief zelfbeeld. En als er geen uitlaatklep om deze emoties te uiten, te bespreken en begeleiding te krijgen, moet je dat als jongere zelf zien uit te zoeken. En sommige individuen komen er zeker zelf uit, maar anderen vinden dan comfort in negatieve acties waardoor ze eerder betrokken kunnen raken bij geweld.”
De psycholoog geeft aan, dat een andere factor blootstelling aan geweld en trauma is. “Soms is het zo dat jongeren die getuige zijn geweest van geweld of traumatische ervaringen hebben gehad, een verhoogd risico lopen op betrokkenheid bij geweld. Wat betreft het risico op betrokkenheid bij geweld, kan blootstelling aan geweld en trauma jongeren vatbaarder maken voor het vertonen van gewelddadig gedrag. Ze kunnen bijvoorbeeld agressie vertonen als een manier om zichzelf te verdedigen of om te proberen de controle terug te krijgen over hun leven. Daarnaast kan blootstelling aan geweld en trauma de ontwikkeling van gezonde copingmechanismen belemmeren, waardoor jongeren moeite kunnen hebben om conflicten op een constructieve manier op te lossen.”
Cruden stelt, dat belangrijk is om in gedachten te houden, dat dit algemene factoren zijn en dat de oorzaken van geweld onder jongeren complex kunnen zijn en van geval tot geval verschillen.
“Van cruciaal belang om jongeren bewust te maken van ernstige gevolgen van geweld”
Het bewustzijn van de ernstige gevolgen van gewelddadig gedrag kan variëren onder jongeren, zegt Cruden. Volgens hem begrijpen sommige jongeren mogelijk de mogelijke gevolgen, zoals juridische consequenties of moeilijkheden op lange termijn, terwijl anderen mogelijk minder bewust zijn van deze consequenties. Hij stelt daarom, dat het van cruciaal belang is om jongeren bewust te maken van de ernstige gevolgen van geweld, niet alleen voor anderen, maar ook voor henzelf. “Voorlichting kan daarbij een belangrijke rol spelen bij het vergroten van bewustzijn en het bevorderen van positieve gedragsverandering. Belangrijk is dat de voorlichting naar de jongeren wordt gebracht door bijvoorbeeld scholen te bezoeken en interactieve sessies te organiseren. Het betrekken van de jongeren bij het nadenken over de eventuele gevolgen en het voorkomen van geweld, kan een betrokken en verantwoordelijkheidsgevoel bij hen opwekken.”
Cruden zegt, dat er naast voorlichting ook interventies moeten worden ingezet die zich richten op het aanpakken van onderliggende problemen, zoals het bieden van begeleiding en ondersteuning bij sociaal-emotionele ontwikkeling, conflictoplossing en het ontwikkelen van gezonde copingmechanismen.
“Geweld onder jongeren vereist een gecoördineerde en meervoudige aanpak”
De psycholoog geeft verder aan, dat het aanpakken van geweld onder jongeren een gecoördineerde en meervoudige aanpak vereist. Hierbij zijn volgens hem verschillende partijen betrokken, waaronder de overheid en beleidsmakers. “Het is belangrijk dat de overheid en beleidsmakers aandacht besteden aan geweldspreventie en investeren in effectieve programma’s en middelen om jongeren te ondersteunen in hun ontwikkelingsproces naar volwassenheid.”
“Verder kunnen onderwijsinstellingen een cruciale rol spelen bij het bevorderen van een veilige omgeving, het bieden van sociale en emotionele ondersteuning en het implementeren van programma’s voor geweldpreventie en conflictbeheersing. Er dient meer tijd geïnvesteerd te worden in het sociaal-emotioneel aspect, gezien de jongeren een groot deel van hun tijd op school besteden. Ideaal zou zijn als er op elke school een gezondheidszorgprofessional aanwezig zou zijn. Het kunnen Kinder- en jeugdpsychologen, maatschappelijk werkers etcetera zijn, die actief betrokken kunnen zijn bij het identificeren van risicofactoren, het bieden van begeleiding en ondersteuning.”
“Tot slot wil ik een beroep doen op ouders of verzorgers om ervoor te waken dat ze een ondersteunende omgeving creëren, positieve rolmodellen bieden en jongeren betrekken bij activiteiten die hun talenten en vaardigheden bevorderen.”
“Jongeren niet direct als slecht bestempelen”
Cruden stelt, dat men de vinger niet naar één factor kan wijzen en zeggen dat die gefaald heeft. Volgens hem is het essentieel dat alle bovengenoemde partijen samenwerken om geweld onder jongeren aan te pakken, waarbij de focus ligt op preventie, vroegtijdige interventie en het bevorderen van positieve ontwikkeling van jongeren.
“Ik hoop dat men nu een goed begrip heeft gekregen van de complexiteit van het probleem en de mogelijke benaderingen om geweld onder jongeren aan te pakken, terwijl we jongeren niet direct als slecht bestempelen, maar eerder kijken naar de onderliggende factoren en de mogelijkheid tot verandering. We moeten onszelf erin trainen om meer in oplossingen te denken en onszelf de vraag stellen welke positieve bijdrage we kunnen leveren in plaats van de tijd te nemen om de jeugd in zijn totaliteit als slecht te bestempelen”, aldus de kind- en jeugdpsycholoog.
SK
