Vaak zegt men, dat tijd geld is (time is money), echter kan men het ook anders bekijken door te stellen. dat tijd het leven op zich is.
Opvallend is dat alle regeringen van ons land een TIK hebben; hoe armer ze zijn, hoe geweldiger ze willen doen alsof de wereld niet zonder ze kan en de aarde tot stilstand komt. De verspilling van geld zijn middelen van het volk.
Ook de huidige regering is hierop geen uitzondering.
Vele buitenlandse reizen leveren “netto” niets op, behalve dan alleen maar leuke foto’s en inhoudsloze toespraken. Wel komt er een succesverhaal uit rollen via persberichten van de voorlichtingsdienst van de regering.
Buitenlandse reizen die gefinancierd worden door de regering, kunnen essentieel en waardevol zijn voor de economische, sociale en culturele welvaart van een land. Toch vereisen deze reizen een aanzienlijke investering in geld en tijd.
Om een doelmatige en effectieve manier te vinden om dit te doen, moeten regeringen verschillende strategieën overwegen.
Sommige regeringen proberen de kosten te camoufleren door het te zien als een betaalde vakantie weg van alle stress. Andere regeringen proberen investeringen aan te trekken met buitenlandse bedrijven en investeerders, zoals de regering van Desi Bouterse had voorgestaan.
Hoewel er veel investeerders beloofd werden, heeft dit in de praktijk echter niet veel opgeleverd. Dit heeft eerder geleid tot grote schulden en een lege staatskas.
Dienstreizen van leden van de huidige regering hebben tot op heden niets opgeleverd. Er is mogelijk te veel geld uitgegeven, maar het minimale resultaat is zelfs niet zichtbaar. Hieruit blijkt alleen maar teleurstelling en de wereld raakt verder van ons verwijderd, terwijl alle weinige acties die er zijn, bestaan uit handjes schudden en leuke foto’s maken.
Wie betaalt ons voor de verloren tijd van ons leven, dat niet terugkomt?
“Je krijgt geen geld terug voor verloren tijd.”
