De redactie van Dagblad Suriname verneemt van Stichting Een momentje thuis, die zich bezighoudt met het begeleiden van mensen met een drugsverslaving, dat ook veel vrouwen zich onder deze groep bevinden. De stichting heeft zo’n 50 vrouwen geïdentificeerd die aan een drugsverslaving lijden. 12 van de vrouwen krijgen begeleiding van de stichting.
Gevolgen drugsverslaving bij vrouwen
Drugsverslaving kan grote gevolgen hebben voor iemands levensstandaard. Vrouwen die verslaafd raken hebben kans op financiële problemen, geestelijke gezondheidsproblemen, seksueel risicovol gedrag, relatieproblemen, verlies van kansen op werk en problemen met hun kinderen. Ook kunnen drugsverslaafde vrouwen meer kans hebben om slachtoffer te worden van verkrachting of andere misdaden.
Zwangerschap bij drugsverslaafde vrouwen kan inconsistente thuisomstandigheden of zwangerschapsrijke psychiatrische aandoeningen veroorzaken. Moeders zijn meer kwetsbaar voor depressie of posttraumatische stressstoornis. De baby’s hebben ook een verhoogde kans op zuigelingensterfte, prematuriteit, onvoldoende gewicht of infecties. Verslaving kan ook tot de dood lijden, vooral als de drug het centraal zenuwstelsel (CNS) of het hart- en vaatstelsel aantast.
Redenen voor verslaving
De voorzitter van Stichting Een momentje thuis, Izaak Leetz, geeft aan dat zaken zoals misbruik, verwerping, huisvestingsproblemen, huiselijk geweld, relatieproblemen, verwaarlozing en slechte vrienden, bij vrouwen kunnen leiden tot een drugsverslaving. Ondervoorzitter Nancy Leetz-Nathoenie legt uit dat vrouwen die vaak in problemen raken en niet eruit komen, troost zoeken en dat zij dit meestal doen door middel van een sigaretje. Van een sigaret kan het later cocaïne worden.
“Als ze in contact komen met mensen/vrienden die drugs gebruiken dan worden ze meestal ook beïnvloed. Als ze het eenmaal hebben gedaan, hebben ze de drang om het te blijven doen. Wanneer de verslaving begint, doen ze alles ervoor om aan geld te komen om hun verslaving te onderhouden. De vrouwen beginnen hun lichaam te verkopen. Bij de mannen is het meestal zo, dat ze beginnen te stelen of roven om aan geld te komen om hun drugs te kopen.”
Nancy stelt, dat de mensen met een drugsverslaving op een gegeven moment niet meer op hun lichaam letten en er verwaarloosd uit beginnen te zien. “Ze beginnen smerig te worden. Zij hebben het vaak niet door, maar jij ziet het wel. Het werkt ook op hun hersenen, hun situatie wordt door hun verslaving steeds erger. Dit zorgt ook ervoor dat zij verwarrend beginnen te praten.”
Type rokers
Izaak vertelt, dat er verschillende type rokers zijn, te weten “de werkende roker (hij werkt en rookt), de creërende roker (hij/zij verkoopt van alles en misschien ook zijn/haar lichaam), de bedelende roker (die is altijd een last voor een ander), stelende roker, de oplichtende roker, rovende roker, gelegenheidsroker (misschien 1 keer per maand), de seizoenroker (2 keren per jaar), de elite roker (misschien een kapitein of baas) en de gevaarlijke roker (zwervende roker).”
De levensomstandigheden op straat
Nancy zegt verder, dat de drugsverslaafden onder zeer slechte omstandigheden leven op straat. “Sowieso is dat niet goed te keuren. Ze krijgen eten en kleren van verschillende organisaties, waaronder onze stichting. Izaak merkt op, dat de vrouwen door de verslaving geen schaamtegevoel meer hebben. “Ze beginnen hun lichaam te verkopen. Het is erop of eronder. Ze moeten leven en overleven. Ze moeten hun verslaving blijven onderhouden. Door hun verslaving worden ze willoos. Het is heel erg triest. De vrouwen worden heel vaak misbruikt. De mensen die dealen in drugs kunnen mannen zetten om zo’n vrouw te misbruiken. De vrouwen krijgen drugs en er wordt ook geld op ze gemaakt. De pooiers worden er alleen maar rijker van.”
Aan Izaak werd gevraagd of ook zwangere vrouwen zich onder deze groep bevinden. Hij zegt hierop: “Er zijn ook zwangere vrouwen onder de groep verslaafden, maar die zie je meestal niet. Als ze door onbeschermde seks in verwachting zijn geraakt, hebben ze meestal het geld niet om de zwangerschap beëindigen. Ondanks dat ze zwanger zijn gebruiken ze hun lichaam toch om zichzelf te onderhouden, maar ook hun drugsverslaving.”
Begeleiding door de stichting
Nancy geeft aan, dat de stichting momenteel 12 vrouwen met een drugsverslaving begeleidt. Zij merkt op dat de begeleiding van persoon tot persoon verschilt. Tot dusver heeft de stichting maar één vrouw van de straat kunnen halen. De ondervoorzitter vertelt het volgende over deze vrouw: “D.S. was een verslaafde en een commercieel sekswerkster. Toen ze op straat woonde was de begeleiding heel erg moeilijk. We gingen wel vaak naar haar toe om haar te bemoedigen en eten te brengen. Soms was ze er niet en soms was ze er wel. D.S. werd via een pooier gebruikt. Ze werd gewoon ingezet om haar lichaam te verkopen. Het was dus heel moeilijk om haar te begeleiden. Vanaf dat we haar van de straat hebben weggehaald en ze ergens veilig is ondergebracht door ons, merken we dat zij een heel rustig leven heeft.”
Aan Nancy is gevraagd of het gemakkelijk is om de vrouwen zover te krijgen om te stoppen hun verslaving. Hierop antwoordt zij, dat het zeker niet gemakkelijk is. “Het is een proces, je gaat ze moeten bemoedigen, ze hebben ontspanning nodig. Je gaat ze steeds voorlichting moeten geven over de voor- en nadelen van drugsverslaving en over ziektes zoals HIV en TBC (Tuberculose). D.S. heeft 18 maanden om af te kicken. In die 18 maanden blijven we haar steeds begeleiden. Ze gaat ook naar de kerk. Later komen wat trainingen erbij, die haar zullen helpen om weer zelfstandig in de maatschappij terug te keren. Dit proces geldt ook voor de andere vrouwen. Na die 18 maanden zullen we kijken of ze weer geplaatst kunnen worden in een gezin of weer naar hun familie kunnen gaan. Hebben ze dat niet, dan kijken we met sponsoren als zo iemand langer in de opvang kan blijven.”
Izaak geeft aan, dat de vrouwen worden begeleid met alle tools die ze hebben om te komen uit hun verslaving. “De begeleiding op straat is een druppel op een hete plaat. Ze leven in een vicieuze cirkel. Zolang ze in die cirkel zijn gaan ze in die cirkel ronddwalen. Ze moeten uit die cirkel komen, dan kun je ze goed begeleiden. Je gaat van alles proberen, maar er zijn er weinigen die het pakken. Ze gaan even eruit en komen dan weer erin. Dit, omdat ze op straat leven. D.S. wilde echt van de straat. Ze was moe van het leven op straat. Zij heeft zelf stappen gemaakt om uit die cirkel te komen. Er zijn ook andere die dat zeker kunnen, maar ze moeten uit die cirkel komen.”
“Regering moet investeren in een vrouwenopvang”
De overheid moet een opvang voor drugsverslaafde vrouwen oprichten
Aan Izaak en Nancy is tot slot gevraagd wat de overheid aan het probleem van drugsverslaving zou moeten doen.
Izaak geeft allereerst aan, dat de overheid een vrouwenopvang voor deze groep vrouwen moet oprichten. “Als je van de straat komt ben je gewond en verwond. Lichaam, ziel en geest. Het gaat om mensen die dichtgeklapt zijn en vertrapt. Je hebt dus echt deskundige begeleiders nodig. Er moet ook nazorg zijn voor deze dames. Er is geen vrouwenopvang in Suriname die een grote groep vrouwen kan opvangen. De overheid moet dus werk hiervan maken en het moet niet een kleine opvang zijn, want er zijn behoorlijk veel vrouwen op straat.”
Nancy is het ook ermee eens, dat de regering erin moet investeren om zo’n vrouwenopvang op te zetten, met alle faciliteiten. ” Er zullen begeleiders en professionals binnengehaald moeten worden. Een van de doelen van de stichting is ook om een vrouwenopvang op te richten.”
Izaak stelt, dat het niet alleen een vrouwenopvang zal worden voor drugsverslaafde vrouwen. Maar, ook voor vrouwen die uit de gevangenis komen en voor vrouwen die het slachtoffer zijn van huiselijk geweld. “Het is moeilijk omdat men nauwelijks opkomt voor deze vrouwen en dan raken ze in verval. Ze moeten ook leren om af te blijven van hun eer. En die niet zomaar te grabbel gooien om aan hun centen te komen.”
De voorzitter en ondervoorzitter van de stichting hebben kunnen constateren dat er zo’n 500-1000 verslaafden, dak- en thuislozen op straat wonen. Iedere keer wanneer zij voeding meenemen voor de verslaafden, merken ze op dat er steeds meer mensen bijkomen. Zij erkennen dat het een groot probleem is en dat de overheid zeker zal moeten ingrijpen.
SK
