De brand donderdagochtend in de Heerenstraat in het centrum van Paramaribo waarbij drie panden in de as werden gelegd en een paar belendende panden water- en andere schade opliepen, moet weer een wakker-schudt-signaal zijn voor de autoriteiten en voor iedereen die eigenaar is van een pand in het centrum van Paramaribo.
Volgens, niet bevestigde berichten, zou de brand zijn veroorzaakt – bewust of onbewust – door een junkie. En dat is niet voor het eerst. In het recente verleden zijn diverse panden in de stad door brand verwoest door toedoen van junkies en/of dak- en thuislozen. Er zijn immers deels bewoonde en door bedrijven en organisaties gebruikte panden, waarvan een deel leeg staat. En het zijn die panden waar junkies en anderen hun onderdak voor de avond en nacht vinden.
Verantwoordelijkheid
De vraag is nu: wat is daar tegen te doen? Hebben de eigenaren van panden niet de verantwoordelijkheid om erop toe te zien dat een deels in gebruik zijnd pand niet voor een deel, meestal op de begane grond, het onderkomen wordt van junkies en anderen die een onderdak zoeken? Junkies en dak- en thuislozen kunnen een potentieel gevaar en risico zijn voor een pand. Immers, ze kunnen een vuurtje maken, ze kunnen de nodige rookwaar tot zich nemen en onvoorzichtig zijn.
Je zou kunnen zeggen richting eigenaren van panden die het slachtoffer zijn geweest van brandstichting door een junkie of dak- en thuisloze, dat de brand feitelijk indirect door hun eigen toedoen is veroorzaakt.
Daarenboven lopen bij branden in panden in het centrum ook naastgelegen panden een groot risico om in brand te vliegen, omdat ze nu eenmaal te dicht naast elkaar zijn gebouwd zonder bijvoorbeeld een brandwerende wand of muur.
Geen vruchten afgeworpen
Iedere keer volgen na een grote brand in het centrum Paramaribo weer de publieke discussies over brandgevaar en de wijze waarop, vooral de houten panden, zijn gebouwd. Maar, alle discussies lijken geen vruchten te hebben afgeworpen. De risico’s op branden zijn er vandaag de dag nog steeds, de junkies en dak- en thuislozen in deels leegstaande panden zijn er ook nog steeds vandaag de dag.
Verkeersinfarct ‘no kan’
Wat niet onvermeld kan blijven, is dat bij iedere grote centrumbrand er een verkeersinfarct ontstaat en veel, terecht, gefrustreerde en geïrriteerde weggebruikers. Toegangswegen naar het centrum slibben dicht, files worden gevormd en het Korps Politie Suriname doet in een persbericht de oproep aan weggebruikers om het centrum te vermijden. Maar, wie leest dat persbericht? Mensen rijden naar hun werk in de stad, belanden in een file en een verkeersinfarct is aan het ontstaan. Het is niet anders. Het land kampt nu eenmaal met een beperkte infrastructuur, met te weinig grote toegangswegen naar het centrum van de stad. Het verkeer loopt vast, steeds weer.
Tijd voor de verantwoordelijke autoriteiten om ook die infrastructuur rond Paramaribo weer eens tegen het licht te houden. Desnoods buitenlandse deskundigen inhuren om hun licht erover te laten schijnen.
Het is immers ‘no kan’, dat bij iedere grote brand in het centrum van Paramaribo het verkeer in een fuik rijdt en mensen niet in staat zijn om werk op tijd te bereiken.
PK
