De huidige situatie van ons land is het gesprek van de dag. Iedereen heeft zijn eigen mening en die wordt luidop verkondigd. Terwijl ik bij een kraampje op de markt stond, hoorde ik de ene man tegen de ander zeggen: “ach man, onze president pikt het gedrag van de vp omdat a griedie foe a presidentschap, hij wil perse president blijven.” De ander riep boos uit: “Jij bent de zoveelste papegaai, die ik deze nonsens hoor verkondigen. Arkie mi boen mi pa, de pres pikt die capriolen van de vp omdat er een enorme verantwoordelijkheid op hem rust. Jij hebt geen weet van wat er allemaal speelt. Hij staat er midden in en weet wat de nare gevolgen kunnen zijn als hij optreedt en daarom pikt hij veel en blijft hij die kar trekken. Dus tek boen prakserie mi pa voordat je roddel en laster verspreidt.”
Het klopt dat vele mensen zeggen dat Santokhi Brunswijk niet aanpakt omdat hij graag president wil blijven. Dat zijn echter bedenksels van mensen die geen inzicht hebben in de situatie en daarom maar een verklaring verzinnen.
Elk mens mag de wens koesteren om president of vp te worden, maar veel belangrijker is de vraag of hij of zij geschikt is voor zo’n zware taak? Hierover oordeelt de samenleving maar vooral de persoon zelf. Het is geen kwestie van ik wil, heb geld dus pak ik het hoogste gezag. Voor zo’n zware taak is nodig, goede scholing, integriteit en een flinke dosis fatsoen en geen strafblad. Bovendien is niet iedereen geschikt om te leiden.
Iedereen die een leidinggevende functie wil bekleden, heeft de plicht om eerst bij zichzelf te rade te gaan, of hij de job wel of niet zou aankunnen. Hij kan zichzelf van tevoren toetsen aan vele criteria. Ook kan hij tijdens en na zijn zittende termijn evalueren of hij een goede president, vp of minister is. Enkele kritische punten om zichzelf te toetsen kunnen zijn,
– Hoe is mijn relatie met het buitenland, – Heb ik integer en respectvol gehandeld of ben ik corrupt en graaiend bezig geweest? – Heb ik sinds mijn aantreden gehandeld in landsbelang of eigenbelang? Bijv. het eerste dat Bouterse vanaf zijn aantreden heeft gedaan is zichzelf beschermen door de amnestie wet door te drukken en zijn zoon uit de gevangenis halen. – Heb ik mijn volk gerustgesteld of slapeloze nachten toegewenst?
– Heb ik mijn volk voorgelogen of ben ik transparant geweest?
– Heb ik normen en waarden gekoesterd of vertrapt?
– Heb ik mijn volk blootgesteld aan drugs of heb ik de handel in drugs bestreden?
– Ben ik sterk genoeg om klappen en tegenwerking op te vangen en door te zetten of geef ik bij tegenslag snel op?
– Hoe heb ik gehandeld bij de invulling van functies? Is er een sollicitatie procedure geweest en heb ik benoemd op grond van deskundigheid en de juiste papieren of heb ik me schuldig gemaakt aan nepotisme en het land opgezadeld met ondeskundigheid?
Jammer genoeg komt het zelden voor dat een president, minister of iemand in een topfunctie, zichzelf evalueert. Meestal is ‘t het volk dat evalueert tijdens de zittende termijn of erna. Je zou kunnen zeggen dat een volk op basis van ervaringen zou kunnen beslissen of zo iemand wel of niet een tweede termijn verdient. Het is echter juist het volk dat elke keer, als het erop aankomt, laat zien doof, stom en blind te zijn. Daar is Venetiaan een goed voorbeeld van.
Het was president Venetiaan die samen met Telting en Hildenberg dit land uit het slop heeft gehaald. Hij heeft altijd integer gedrag vertoond, is bescheiden geweest, heeft zich niet verrijkt en is een vader geweest voor het volk. Het volk weigerde echter dit te zien en wist het ook niet te waarderen. Men koos bewust voor een crimineel. Echte leiders hongeren niet naar macht, ze willen het verschil maken. It is never about the role and the money, it’s about the goal.
Ondanks dat het volk wordt geconfronteerd met asociaal, corrupt en destructief gedrag, wordt er toch vaak weer gekozen voor iemand met president onwaardig gedrag. Men wil geen lering trekken uit foutief gedrag. Daarom wordt er vaak gezegd dat een volk snel vergeet. Kijk maar naar Erdogan, Trump, Bouterse.
Een troost is wel dat zelfs een president die slecht heeft gefunctioneerd, nog ergens goed voor kan zijn. No man is entirely worthless, he can always serve as a bad example.
Conclusie, een volk krijgt de president die ze verdient met haar opstelling. Wanneer ze kiest voor een crimineel, zal ze opgescheept zitten met een respectloos en president onwaardig persoon. Maar wanneer ze haar lot legt in handen van een integer en empathisch mens, zal ze een president krijgen die deze titel waardig is.
“The problem is people are being hated when they are real and are being loved when they are fake.”
Josta Vaseur
