De bewoners van het district Brokopondo, vooral zij die niet ver van het stuwmeer wonen, hebben alle vertrouwen in de regering zo zoetjesaan verloren en daar hebben ze ook alle redenen en recht toe. De hele kwestie rond cyanide en in het verlengde daarvan vervuiling van het stuwmeerwater door die stof heeft zijn sporen nagelaten.
Hoog en laag springen
De regering kan en mag hoog en laag springen en beweren, dat het drinkwater in dorpen rond het stuwmeer veilig is en dat de hele cyanide-kwestie een ‘hoax’ was ofwel nepnieuws – althans dat is de stellige nauwelijks onderbouwde mening van minister David Abiamofo van Natuurlijke Hulpbronnen – de bewoners durven nog steeds amper water uit de kraan te drinken. Terwijl de directeur van de Surinaamsche Waterleiding Maatschappij (SWM) pontificaal voor microfoons en camera’s van media water uit een tapkraan dronk – om daarmee aan te tonen dat het veilig is om het water te drinken – heeft dat toch geen indruk gemaakt op de bewoners.
Tegenstrijdige berichten
Neen, de autoriteiten zijn te veel en met te veel tegenstrijdige berichten uitgekomen. Al die berichten hebben ervoor gezorgd, dat het vertrouwen van de bewoners van Brokopondo in de regering tot ver onder zeeniveau is gedaald. Immers, op een moment werd door de autoriteiten gesteld, dat uit een paar genomen monsters kon worden geconcludeerd, dat zich in het water van het stuwmeer een hoog gehalte cyanide bevond, terwijl later bleek dat die monsters waren genomen in een waterreservoir bij een goudveld en niet direct uit het stuwmeer. Maar, het kwaad was al geschied. Bewoners gingen van alles linken aan vervuild (drink)water: dode honden en vissen, brakende en aan diarree zijnde kinderen en iedereen stopte uit vrees voor hun gezondheid met het drinken van kraanwater. De angst zat er goed in en die angst was begrijpelijk.
Op amateurische – en zeker weinig professionele en deskundige – wijze gingen de autoriteiten in Paramaribo om met het in de ogen van Brokopondo-bewoners gevaar van cyanide. De bewoners werden nauwelijks geïnformeerd en de informatie die wel werd verstrekt bleek tegenstrijdig te zijn. Kortom, het wantrouwen werd door ‘Paramaribo’ juist gevoed.
Monsters
‘Paramaribo’ is bekend met de gevoelens vandaag de dag onder de bewoners van het district Brokopondo. Toch, wordt geen enkele verdere informatieve actie ondernomen. De SWM-directeur heeft het gelaten bij een keertje wat water uit een lokale kraan te drinken en de bewoners zijn in het ongewisse over de vraag of er ondertussen meerdere monsters uit het water van het stuwmeer zijn genomen om al dan niet de aanwezigheid van cyanide (of kwik) aan te tonen. Het is deze inactieve houding die niet bijdraagt aan herstel van vertrouwen, integendeel.
Nog steeds vragen onbeantwoord
Overigens, nog steeds zijn vragen onbeantwoord gebleven. Iedereen heeft de beelden op social media gezien – de bron van de cyanide-kwestie – van een auto aan een oever van het stuwmeer waar vanaf zakken met, mogelijk, cyanide werden geladen in een korjaal. Wie is de eigenaar van dat voertuig (het kenteken was duidelijk zichtbaar in beeld)? En is er nu wel of niet een boot met cyanide gezonken op het stuwmeer? Minister Abiamofo heeft zich er heel gemakkelijk vanaf gemaakt door te stellen, dat alles een hoax was, nepnieuws. Einde verhaal dus wat hem betreft. Maar, voor wie dat nog niet wist, deze bewindsman is wel heel naïef en verre van communicatief en informatief vaardig.
Actie blijft achterwege
Maar, feit is en blijft, dat goudzoekers nog steeds kwik en cyanide gebruiken. Voor zover bekend is er vanuit ‘Paramaribo’ nog geen enkele concrete actie ondernomen om naar chemicaliën op goudvelden rond het stuwmeer en elders in het binnenland te zoeken, in beslag te nemen en de gebruikers ervan te beboeten. Overigens, dat hebben achtereenvolgende regeringen jarenlang nagelaten te doen.
Lokale bewoners krijgen, terecht, het gevoel dat bepaalde figuren op hoge posten in bescherming worden genomen.
Lamlendig
Het beleid inzake de aanpak van kwik en cyanide is lamlendig. Daadkracht ontbreekt. Het oude ‘zand erover’ gevoel komt ook weer boven water drijven. Maar, ondertussen blijven kwik en cyanide enorme schade aanrichten aan de biodiversiteit op land en in het water van kreken, rivieren en het stuwmeer en aan de gezondheid van de lokale inheemse- en marron-gemeenschappen.
Wachten de autoriteiten op een nieuwe ‘hoax’?
PK
