Vreemdeling
Een vreemdeling is iedereen die niet Surinamer is in de zin van de wet op Nationaliteit en Ingezetenschap van 1975 SB. 1975 nr. 5 en niet op grond van een andere wet als Surinamer wordt behandeld. (Vreemdelingenwet 1991. SB 1992 nr.3 en Vreemdelingen Besluit 1995 SB.1995 nr.85).
Vreemdelingen uitzetten
Grondwet van de republiek Suriname 1987 nr. 116 aangebrachte wijzigingen S.B.1992 nr. 38
Grondwetsbepalingen artikel 2,leden 1 tot en met 7.
- De wet regelt wie Surinamer en ingezetene is,
- De wet regelt Naturalisatie,
- De wet regelt de toelating en verplaatsing van alle behoudens in gevallen, bij wet bepaald,
- De wet regelt benoembaarheid,
- De wet stelt vast openbare ambten voor vreemdelingen,
- De wet stelt dat de toelating en de uitzetting van vreemdelingen bij wet wordt geregeld,
- De wet stelt regels omtrent de uitlevering van vreemdelingen: (let wel, uitlevering verschilt van Uitzetten).
EVRM
Vreemdelingen uitzetten
Internationale Verdragen
Allereerst gelden ook voor vreemdelingen de universele mensenrechtenverdragen. Op grond van artikel 5 van het EVRM heeft iedereen recht op vrijheid. Dat recht mag worden beperkt of ontnomen onder bepaalde omstandigheden, met het oog op uitzetting of in het kader van toegangsweigering. In de mensenrechtenverdragen geldt dan ook geen verbod op vreemdelingendetentie.
BUPO
Internationaal Verdrag inzake Burgerrechten en Politiekerechten; art.12.1 beschrijft het recht van vrije verplaatsing en vrije keuze van bewoning in een Staat. Artikel 12.3 omvat beperkende regels bij wet voorzien ter bescherming van de nationale veiligheid, openbare orde, de volksgezondheid of van de nationale veiligheid van anderen.
Artikel 13.
Een vreemdeling die wettig op het grondgebied verblijft van een Staat die partij is van dit verdrag kan uit een Staat worden gezet overeenkomstig de wet terzake zijne dringende redenen van nationale veiligheid.
Beleid uitzetten vreemdelingen
Het MinJusPol is het nstituut (politieke en Justitiële) belast met de zorg van aanvragen, toelating, weigeren, gunnen en intrekken van vergunningen, het ongewenst verklaren en het uitzetten van een vreemdeling wiens verblijf in Suriname niet langer is toegestaan. (Vreemdelingenwet van 16 januari 1992 SB. nr. 3, en Vreemdelingenbesluit 1995 nr.85.
Vreemdeling ongewenst verklaren
De persoon die gegund is om rechtmatig in Suriname te verblijven de status schendt door overtreding van de Vreemdelingenwet art.4, en 21, door het niet naleven van de meldingsplicht bij de Vreemdelingenpolitie na toelating aankomst en voorwaarden, die verdacht wordt van het plegen van strafbare feiten op grond van het Surinaamse Wetboek van Strafrecht, die bij een rechterlijk vonnis is veroordeeld wegens een misdrijf waarop een gevangenisstraf van drie jaren of meer staat en/of
een gevaar of bedreiging vormt voor de openbare orde of de nationale veiligheid, kan op grond van de Vreemdelingenwet van 16 januari 1992 artikel 21 en 45 t/m 60 jo, S.B van 16 september 1995 artikel 25 , 49 ea ongewenst verklaard worden en vangt het proces van controle en uitzetten aan met controle en mogelijk de uitzetting.
Een vreemdeling kan ook ongewenst verklaard worden wanneer dit geregeld is in een specifiek verdrag of in het belang van de internationale betrekkingen tussen Suriname en andere staten. Dit geschiedt zodra de overheid redenen heeft om aan te nemen, dat de vreemdeling niet zal vertrekken, maar illegaal wordt en verblijft; een redelijk vermoeden heeft dat de vreemdeling ernstige strafbare feiten wederrechtelijk beraamt, pleegt of doet plegen.
0p het moment van het ongewenst verklaren van de vreemdelingenstatus vangt een diplomatiek proces aan.
Lidstaten mogen vreemdelingen zonder een verblijfsvergunning die een gevaar voor de openbare orde vormen, onmiddellijk uitzetten. In Suriname wordt dit gevaar steevast aangenomen bij een enkele verdenking of veroordeling van een misdrijf. (Legio gevallen bekend. Normaliter vindt de uitzetting plaats naar het grondgebied van inbarkering).
Gevolgen van ongewenst verklaren
De ongewenstverklaring zorgt ervoor, dat de vreemdeling niet (langer) rechtmatig in het land verblijft en dus illegaal is. Verder kan de ongewenst verklaarde in vreemdelingendetentie geplaats worden.
Tegen de beslissing tot ongewenstverklaring kan de vreemdeling bezwaar aantekenen. Vervolgens kan de vreemdeling tegen de beslissing op dit bezwaar beroep instellen bij de groene tafel.
Openbare orde
Openbare orde is de normale gang van het maatschappelijk leven op een bepaalde plaats en onder de gegeven omstandigheden.
Volgens vaste rechtspraak betekent openbare orde, dat lidstaten in wezen vrij zijn om de eisen van openbare orde af te stemmen op hun nationale behoeften. Waar het gaat om een uitzondering op een verplichting die is bedoeld om grondrechten te verzekeren, moeten die eisen echter wel conform worden toegepast.
In deze heeft het openbaar bestuur bevoegdheden om de openbare orde te handhaven. De orde en veiligheid beslaan zes domeinen: toezicht, handhaving en beheer, crisis en incidentenbeheersing, ondermijning, het actiecentrum en veiligheidszorg.
In de nationale praktijk in Suriname wordt als gevaar voor de openbare orde aangemerkt ‘iedere door het justitiële beleid bevestigde verdenking en veroordeling ter zake van één naar het inter- en nationaal-recht als misdrijf strafbaar gestelde handeling. Onder misdrijven tegen de openbare orde vallen onder meer: haatzaaien, computer hacken, deelname aan een terroristische organisatie en openlijke geweldpleging.
De artikelen 177 – 179 Wetboek van Strafrecht omschrijven openbare orde als het geheel van de rechtsregels die de constitutionele, politieke, ethische, sociale en economische grondslagen vastleggen waarop een democratische samenleving is gebaseerd..
Van uitzetting:
Voor een uitzetting kan een vreemdeling die onrechtmatig in het bezoekende land is, en niet uit zichzelf vertrekt, in bewaring worden gesteld. Vreemdelingenbewaring is geen strafmaatregel maar een manier om iemand beschikbaar te houden voor vertrek naar het land van herkomst.
Uitzetting inzetten
Zodra de overheid na onderzoek voldoende redenen heeft vergaard om aan te nemen, dat de vreemdeling niet zal vertrekken, maar illegaal wordt, de vreemdeling ernstige strafbare feiten heeft gepleegd, kan de verblijfsstatus van de vreemdeling als nietig afgedaan worden gevolgd door gewenste procedure van uitzetting.
Josef Beck
