Ook 34 jaar later gaat de grootste vliegtuigramp uit de Surinaamse geschiedenis op 7 juni 1989 niet onopgemerkt voorbij. Het is een dag die velen zich nog als gisteren kunnen herinneren. Surinamers en Nederlanders staan stil bij deze ramp.
De Surinaamse Luchtvaart Maatschappij (SLM) vervoerde met vlucht PY-764 passagiers vanuit Amsterdam naar Paramaribo. Tot ontsteltenis van de internationale gemeenschap stortte het SLM-toestel neer, vlakbij de Johan Adolf Pengel International Airport, waarbij alle 9 bemanningsleden en 167 van de 178 passagiers om het leven kwamen. 11 passagiers en een hond, die later ‘Lucky’ werd genoemd, overleefden de ramp.
Herdenkingsactiviteiten
Tot en met 2019 waren er altijd herdenkingsactiviteiten, die gepaard gingen met plechtigheden. Door Covid-19 veranderde dat in 2020. De organisatie lag in handen van de Stichting Mondiaal Kleurrijk Voetbal. De gewezen voorzitter, Roy de Miranda, is ondertussen overleden. Op social media reageren velen nog altijd heftig op deze dramatische gebeurtenis. Vaak blijken jongeren niet op de hoogte van de feiten en omstandigheden die hebben geleid tot deze tragedie, 34 jaar geleden.
Gelogen
Met de bemanning bleek veel niet in orde te zijn. De Amerikaanse gezagvoerder Rogers was te oud en de boordwerktuigkundige bleek in het bezit van een gezondheidsverklaring die al twee maanden niet meer geldig was. Rogers was op dat moment 66 jaar, 6 jaar boven de geldende internationale norm voor piloten. Hij beschikte verder ook niet over de juiste papieren, om een dergelijk groot toestel, een DC8 te kunnen besturen. Niet alleen de gezagvoerder en de boordwerktuigkundige bleken te hebben gelogen. Ook bij het derde bemanningslid bleek veel mis. Deze laatste vloog onder een valse identiteit, die hij gestolen had op een kerkhof. In het programma Reporter, uitgezonden door de televisieomroep KRO in Nederland, is te zien dat nabestaanden middels juridische stappen hebben geëist dat de documenten zouden worden vrijgegeven om achter de ware toedracht te komen. Het zicht bleek door de mistbanken op 7 juni 1989 900 meter te zijn, en onder die omstandigheden is het Instrument Landing System (ILS-landingssysteem) nodig. Ook in de cockpit zeiden de piloten dat ze de ILS nodig hadden om te kunnen landen. Een onderzoeker van destijds zegt in die reportage “dat zo een ding regelmatig gecontroleerd moet worden.” Daar blijkt ook een speciaal meetvliegtuig voor nodig te zijn. De onderzoeker zei ook dat zo een meting geld kost. “Dat was vermoedelijk niet voorhanden, het was over de tijd heen dat het gecontroleerd moest worden.”
Voetballers
Aan boord zaten behalve passagiers en legendarische muzikanten ook voetballers van het ‘Kleurrijk Elftal’. 14 jonge voetballers en hun trainer, lieten hierbij het leven.
NAC Breda
Voetbalvereniging NAC Breda herdenkt steevast hun gewezen speler Andro Knel. Drie jaar terug schreef deze club al op haar Facebookpagina “Wij zullen je nooit vergeten, Andro.” En ook nu onder de kop ‘nooit vergeten’ is er het zeer respectvolle gebaar naar de speler en de overige slachtoffers. Verschillende supporters tonen hun medeleven op de pagina.
Telstar
Voetbalclub Telstar herdenkt hun speler Florian Vijent. Telstar vermeldt op haar Facebookpagina: “Vandaag herdenken wij Florian Vijent en de andere slachtoffers van de vliegramp op 7 juni 1989, nabij Zanderij in Suriname. Doelman Florian kwam in 1987 naar Telstar en beleefde een succesvol debuutseizoen 1988/89. Anderhalve week na de afloop van de competitie stapte hij met het Kleurrijk Elftal het vliegtuig naar Suriname in, waarna de ramp zich voltrok.”
Niet vergeten
Op verschillende manieren is te merken dat de slachtoffers niet zijn vergeten. Al vrij snel hebben artiesten destijds het nummer ‘Memre den’ uitgebracht, met het memorabele refrein “Oe lasi Srananman”, wat ‘Wij hebben Surinamers verloren’ betekent. Ook verschenen er vele interviews met nabestaanden, vrienden en kennissen. Een documentaire over de toedracht ging tot in de details om lering te trekken uit de aaneenschakeling van fouten in deze zaak.
RB
