SRD 70 moet neergeteld worden voor een kilogram uien. Beweerd wordt dat de prijs te maken heeft met de wereldmarktprijs. Hoewel iedereen mag importeren, doen weinig importeurs dat.
Ui is een product dat aan bederf onderhevig is. Uien worden vooral veel gebruikt als smaakmaker in een gerecht. Ze kunnen in de meeste maaltijden worden toegevoegd om een extra smaak en structuur aan het gerecht te geven. Uien smaken niet alleen goed, ze hebben ook tal van gezondheidsvoordelen.
Uien zijn een goede bron van vezel, wat goed is voor de regelmaat van het spijsverteringskanaal, en zijn rijk aan voedingsstoffen zoals vitamine C, vitamine B6, foliumzuren en mineralen zoals kalium, calcium en zink.
Een kilo uien in een Surinaams huishouden kan bij zuinig gebruik 1,5 week meegaan, wat erop neerkomt dat men gemiddeld per maand 2 kilo nodig heeft, wat snel neerkomt op SRD 150 alleen al dus aan uien.
De uien die verkocht worden, worden per gewicht door de winkelier verpakt. Dit doen ze om het gemak van de consument te vergroten als de lading is aangekomen. Echter blijkt dat er tussen de verpakte uien ook bedorven exemplaren zitten. De klant wordt hierdoor benadeeld, omdat die ook heeft betaald voor de bedorven uien die ze niet wil. Dit resulteert in een verlies voor de klant en een winst voor de winkelier, die de bedorven uien bewust of onbewust toch heeft kunnen verkopen.
Klanten willen nu echter liever de uien zelf uitzoeken en de winkelier moet een weegschaal gebruiken zoals winkeliers dit in het verleden wel deden. Zo kunnen klanten zeker weten dat ze krijgen wat ze kopen en kunnen zelf de goede uitkiezen.
Dit is een veelgebruikt systeem in andere landen waar de klant weet wat hij of zij koopt en krijgt.
