Bij SOS Kinderdorpen Suriname was ruim dertig jaar sprake van seksueel, fysiek, emotioneel en financieel misbruik. Dat is de conclusie in een rapport van onderzoeksinstituut Verinorm in handen van het Nederlandse actualiteiten tv-programma Nieuwsuur, dat meldingen van misbruik en incidenten bij SOS Kinderdorpen Suriname heeft onderzocht, zo bericht de NOS donderdagavond.
SOS Kinderdorpen erkent de misstanden en zegt met de slachtoffers aan een passende schadecompensatie te werken.
Uit de verhalen van negentien slachtoffers van verschillende leeftijden blijkt, dat het misbruik plaatsvond vanaf de oprichting van het Kinderdorp in 1972 tot de sluiting in 2006. Het ging om seksueel misbruik: aanrakingen, betastingen, gedwongen orale seks en penetratie. Het fysieke misbruik ging om “het krijgen van slaag” en “molesteren”. Enkele slachtoffers zijn direct getuige geweest van seksueel misbruik van andere kinderen, soms een familielid.
Uit het rapport: “Zo zijn sommige respondenten getuige geweest van een of meer zeer ernstige gewelddaden tegen baby’s, soms hun eigen zusje of broertje.” De slachtoffers noemen ook emotioneel misbruik als verwaarlozing, geestelijke mishandeling, oneerlijke behandeling en kleineren.
Drie slachtoffers hebben verteld dat zij door biologische zonen van een SOS-tante die verantwoordelijk was voor de opvoeding van de kinderen op emotionele manier zijn misbruikt. “Zo waren er twee zonen die de zus en broer van een respondent met elkaar lieten vechten. Deze zonen gaven de kinderen de opdracht om hun hand door hun poep te halen. Als ze dat dan niet deden, werden ze door een zoon van een tante opgesloten of door hem “gezweept”.”
De onderzoekers vonden ook bewijzen van wangedrag op het gebied van financiën, waarbij het gaat om financiële malversaties en uitbuiting.
Uit het rapport: “De grens van een corrigerende klap naar grove vormen van misbruik werd regelmatig overschreden. Dit is mede te wijten aan het ontbreken van adequaat toezicht, op alle niveaus, niet alleen binnen de SOS-organisatie, maar ook daarbuiten. Er was geen toezicht, controle of handhaving door de Surinaamse overheid.”
Er is met veel misstanden niets gedaan. Kinderen durfden niet te spreken over het misbruik, werden niet geloofd of werden zelf aangewezen als schuldige van het misbruik. Een rechtszaak tegen één voormalig leidinggevende voor het seksueel misbruik van minderjarigen binnen het SOS Kinderdorp in Suriname was te danken aan een vrouwelijk personeelslid dat een melding deed. De leidinggevende werd veroordeeld tot een gevangenisstraf van drieënhalf jaar voor seksueel misbruik van een op dat moment 12-jarig meisje.
Er zijn volgens de onderzoekers aanwijzingen dat er veel meer slachtoffers zijn naast de negentien geïnterviewden. “Die ‘verborgen slachtoffers’ hebben we niet kunnen spreken omdat ze niet wilden meewerken of niet te traceren waren. Het is mogelijk dat die slachtoffers zich alsnog melden”, schrijven de onderzoekers.
