Met haar “zig-zag” buitenlandbeleid geeft de regering er blijk van niets te snappen van geopolitieke verhoudingen. NDP-fractieleider Rabin Parmessar zegt, dat de regering eerst meeloopt met de conservatieve krachten in de regio aangestuurd door de VS, waarvan de belangen contrair zijn aan die van de regio en als gevolg daarvan alles te hebben gedaan om UNASUR (União de Nações Sul-Americanas) kapot te krijgen.
Wat wij nu zien gebeuren is, dat president Chandrikapersad Santokhi en minister Albert Ramdin van Buitenlandse Zaken, International Business en Internationale Samenwerking, BIBIS) vol lof praten over UNASUR. De veranderingen die recent hebben plaatsgevonden waarbij vele landen in Zuid-Amerika progressieve leiders hebben gekozen, is nu sprake van een wederopstanding van UNASUR.
Parmessar vindt dat de president en de BIBIS-minister het volk moet komen uitleggen waarom ze nu vol lof praten over UNASUR. Suriname is in februari vorig jaar toegetreden tot PROSUR, het Zuid-Amerikaans forum dat in 2019 werd opgericht als vervanging van de uiteengevallen UNASUR. Suriname (Forum voor de Vooruitgang en Ontwikkeling van Zuid-Amerika), Bolivia en Uruguay hebben de oprichting van PROSUR in 2019 niet ondertekend. Venezuela onder leiding van Nicolas Maduro mocht geen lid worden van PROSUR. Dat land was niet uitgenodigd voor de oprichting. De NDP-leider vraagt zich af hoe Suriname tot een Zuid-Amerikaans forum is toegetreden waar bij voorbaat bevriende landen in de regio worden uitgesloten.
Geopolitieke verhoudingen
“Wederom wordt aangetoond dat deze regering niets snapt van geopolitieke verhoudingen en zich gedraagt als een schoothondje en braaf inslikt wat wordt opgediend”, zegt Parmessar. Nu president Lula da Silva in Brazilië aan de macht is, en pogingen worden ondernomen om het integratieproces in Zuid-Amerika krachtige impulsen te geven, wil Suriname nu volgens de NDP-fractieleider zogenaamd demonstreren dat UNASUR voor haar en de regio zeer belangrijk is. Net zoals wordt omgesprongen met de belangen van het Surinaams volk, doet men dat ook met de belangen van de regio, zegt Parmessar.
Hij zegt, dat het “zig-zag” buitenlandbeleid van de regering het imago van het land in de wereld niet goed doet. Er is geen sprake van consistentie in het buitenlandbeleid, en de wereld weet niet wat het aan Suriname heeft. Ondermeer wordt verwezen naar de niet bepaald positieve bejegening naar Venezuela en Cuba toe. In de relatie met Guyana blijven enkele zaken onduidelijk, zoals in de kwestie visvergunningen. Daar zijn kennelijk bepaalde toezeggingen gedaan. De kwestie van vestiging van een ambassade in Jeruzalem is een bevestiging van het “zig-zag” buitenlandbeleid. Zeker in relatie tot de kwestie van Palestina.
Parmessar benadrukt, dat de NDP altijd een buitenland politiek voorstaat dat regiogebonden is, met goede en sterke banden met Brazilië, Guyana, Frankrijk c.q. Frans Guyana en de rest van de Frans Caribische landen.
SS
