Terwijl de bewoners uit de omgeving van het stuwmeer naar antwoorden zoeken over de conditie van het water kijken ook steeds meer inheemsen mee naar wat er gaande is. Hoewel in het Wayana gebied de inheemsen al enkele jaren geleden over zijn gestapt om zelf vis te kweken in waterbakken om de rijke aanwezigheid van kwik in hun wateren te vermijden, is cyanide een nieuwe uitdaging. De bekende inheemse activiste Audrey Christiaan noemt deze laatste ontwikkeling “verschrikkelijk.” Zij maakt zich zorgen over de toekomst van de inheemsen. “Want als de waterbronnen vervuild raken dan is er sprake van vergiftiging van het water en het opraken van het voedsel van de inheemsen.”
Christiaan pleit voor meer informatie over de duur van yanide in het water voor de mensen in het binnenland. Zij neemt de plaats ‘Maripaston’ als voorbeeld waar de inheemsen door mijnbouwactiviteiten onder druk zouden staan. “Eigenlijk zouden de inheemsen een rechtszaak moeten aanspannen tegen de staat”, deelt ze mee. Zij vraagt zich af waarom de instituten van de staat niet eerder alarm hebben geslagen.
“Hoe heeft het zover kunnen komen?”, wil Christiaan weten. “Zijn er rapporten, zijn er evaluaties uit het gebied?”, vraagt Christiaan vervolgens. Ook zegt zij het te betreuren dat er tot nu toe geen voedsel en water aan de mensen zijn geleverd. “Er zou per direct een plan van aanpak moeten zijn. Er is iets ernstigs aan de hand”, concludeert de activiste.
“Ik maak mij zorgen”, vervolgt Christiaan. Onderzoek is volgens haar ook nodig, omdat niet iedereen over dezelfde gesteldheid beschikt. “Misschien wordt de een minder snel ziek dan de ander”, licht zij toe.
Christiaan zegt niet de enige inheemse te zijn die zich zorgen maakt over de situatie. Vooral omdat de inheemsen afhankelijk zijn van het vissen. Vooral de anjoemara en de pataka komen voor op het menu van de oorspronkelijke bewoners.
VIDS
Ook de voorzitter van de Vereniging van Inheemse Dorpshoofden in Suriname (VIDS) Muriël Fernandes zegt dat de situatie voor de inheemsen alarmerend is. “Wij hebben ook inheemse dorpen langs de Surinamerivier, maar wij moeten ook van de bewoners in de dorpen vernemen over de situatie, omdat wij niet overal tegelijk kunnen zijn.” De voorzitter van de VIDS laat weten, dat rapportages nodig zijn om achter de ernst van de zaak te komen. “Om samen met hen te na te gaan hoe wij kunnen komen tot een oplossing”, aldus de voorzitter van de VIDS.
RB
