De huidige regering krijgt in recordtempo erg veel problemen op zijn bord. Eerst moest de president zijn hoofd breken over de enorme schuldenlast, toen kwamen er verwijten omdat de wateroverlast niet snel genoeg werd aangepakt, toen het onethische gedrag bij het sabakoe project, illegale goudwinning in het binnenland, gevechten die uitbraken en nu gif in het water. Hoewel dit laatste nog niet is bewezen. Kortom er komt zoveel op deze regering af.
Al deze problemen bestaan al jarenlang. Opvallend is dat ze allemaal tegelijk plots de kop opsteken en op het bord van deze regering worden gelegd. Daar is niets mis mee. De zittende regering hoort de problemen op te lossen. Alleen heeft deze regering pech dat al die oude problemen zich tegelijk aandienen. Dit veroorzaakt chaos en onrust in de samenleving, maar het creëert vooral het beeld dat deze regering niet in staat is om problemen aan te pakken.
Vaak bekruipt mij zelf het gevoel dat dit kwade opzet is. Het lijkt alsof de mensen ertoe worden aangezet om te klagen, te verwijten, vooral van alles te roepen in opstootjes. Het ene opstootje is nauwelijks gaan liggen of een ander dient zich aan. Omdat het vermoeden bestaat dat deze opstootjes kwade opzet zijn, zouden ze eigenlijk genegeerd moeten worden. Echter uit fatsoen, moet men ze serieus nemen. De opstootjes op zich zijn niet prettig maar toch wordt er geluisterd en petities die worden ingediend worden serieus genomen. Het enige storende element in het aankaarten van de problemen, is de manier waarop. Men praat niet maar schreeuwt. Er is geen fatsoen, noch respect en dat maakt een gesprek onmogelijk. Het lijkt alsof de oplossing de schreeuwers niet interesseert, dat het meer gaat om kabaal maken en chaos zaaien.
Dit mag niet langer getolereerd worden anders zijn we bezig om een onbeschoft en respectloos volk te kweken. De enige manier om dit de kop in te drukken is weg te lopen. Zo laat men de schreeuwster(s) merken dat je niet luistert naar respectloos en onbeschoft gedrag. Zoals laatst toen die vrouw over dat gif tegen de minister stond te schreeuwen. De minister stond dat geschreeuw aan te horen en dat was foute boel. De journalist stimuleerde dit onbeleefde gedrag door de microfoon onder haar neus te houden. De minister had kort en bondig moeten zeggen: “Ik luister alleen als u rustig en fatsoenlijk kan spreken, zo niet dan ben ik weg.” Geen enkele minister moet zich laten neerhalen tot vloergedrag! Zelfs volwassenen moeten in gedrag worden opgevoed. Het is triest dat dit voorbeeld wordt gegeven aan onze kinderen.
Nog een nadeel van geschreeuw is dat de boodschap niet overkomt. De toehoorder is meer gefocust op het geschreeuw en de boodschap gaat verloren. Als er een probleem is, moet het aangekaart worden bij het hoogste gezag of bij de verantwoordelijke minister. Een enkeling kan niet een tribunaal opzetten en het hoogste gezag sommeren om te komen opdraven. Dat is niet alleen onjuist en respectloos gedrag, maar brengt ook verdeeldheid in het rechtssysteem. Dit is een land met één rechtssysteem.
Mensen moeten niet de kans krijgen om verdeeldheid te zaaien. En als dit niet direct wordt stopgezet, zal het vaker voorkomen en krijgen we staatjes in een staat. Je geeft ze een vinger en ze nemen je hele hand. Kijk maar naar andere landen waar er groepen en rassen zijn in een land en elk wil zijn eigen ding doen. Suriname moet dat zien te voorkomen. We zijn so meni wiwirie ma wan bon!
Josta Vaseur
