Vanwege de ongerustheid in de samenleving en verontrustende berichten die de ronde doen op social media, zullen wij binnen korte tijd weer aandacht besteden aan de cyanidevergiftiging in Suriname. Er zijn monsters genomen van het water op het stuwmeer. De test van twee monsters zou uitwijzen, dat honderden malen meer dan toegestaan cyanide in het water van het meer voorkomt. De vraag rijst nu hoe cyanide in het water in het meer terecht is gekomen. De vraag rijst ook wie allemaal verantwoordelijk zijn voor deze besmetting en vervuiling van het water. De namen van de betrokken ondernemers, concessiehouders, ministers en ambtenaren die toestemming hebben gegeven en de diensten die de andere kant hebben opgekeken, worden door de Surinaamse regering en de media heel stevig geheimgehouden.
Intussen duiken er beelden van mensen op die geen geweldig netwerk en geen power in het land hebben op, waarbij rapportages worden gedaan van ziekte van kinderen. Een vraag die ons bezighoudt, is waarom mensen door zijn gegaan met het toestaan en het gebruiken van cyanide terwijl er al jaren en maanden aan de bel wordt getrokken. Cyanidemisbruik en wanbeheer ervan worden al jaren en maanden gerapporteerd. De opeenvolgende ministers van JusPol, EZ, NH en Volksgezondheid hebben niets gedaan. Het kan niets anders dat deze veiligheidsbedreiging ook bekend moet zijn geweest in de regionen van de president en de vp. Als er eenvoudig op de world-wide-web wordt gezocht, dan is een heel reeks van berichten en meldingen te lezen van klachten en waarschuwingen. Nu is alleen het water van het meer onderzocht, maar what about de andere mogelijke besmettingen zoals van het grondwater (bronwater) en van de vissen die er in de wateren voorkomen?
Elke vergunning die door de Staat Suriname is verstrekt kan door de vergunningverlener worden ingetrokken, dat kan altijd als het nationaal belang zich verzet tegen het langer uitgegeven zijn van een beschikking. Het algemeen belang is altijd aan de orde wanneer het leven van het collectief of hun gezondheid onmiddellijk gevaar loopt. Het is het nemen van het risico waard om de vergunningen van vervuilende bedrijven in te trekken. We denken dan aan de scalians en aan ondernemers die illegaal cyanide hebben ingezet. De minister van EZ heeft duidelijk aangegeven, dat er geen vergunning (met uitzondering van de 2 goudmultinationals) is gegeven aan derden. Dat betekent dat de cyanide illegaal is gebruikt. Dat betekent dat er een milieudelict is gepleegd.
De aard en de ernst van de inbreuk, te vergelijken met voorwaardelijke doodslag, rechtvaardigt dat deze koppige overtreders die gewoon zijn doorgegaan ondanks alarmering vanuit het publiek, moeten worden opgesloten en vervolgd. Ook alle ambtenaren die nalatig zijn geweest en hand- en spandiensten hebben verleend, moeten worden opgesloten. Het OM moet ook verantwoordelijken bij NIMOS en Stinasu vervolgen, maar ook bij de politie en de douane en op de betreffende districtscommissariaten. In Suriname hebben we echter de gewoonte om mensen de corrupt en crimineel zijn, te beschermen. Er moet door de inheemse en tribale volken een grootscheeps rechtszaak worden aangespannen tegen de corrupte en nalatige regering van Suriname. De rechtszaak kan specifiek gericht zijn tegen bepaalde dienstonderdelen van de overheid zoals NIMOS en Stinasu.
Met het incident op het stuwmeer is weer het zoveelste bewijs geleverd dat de kwaliteit van het bestuur van het land in Suriname heel laag is. Er is als ware geen leiding in het land, het land wordt niet echt bestuurd. Domheid en corruptie hebben een doorslaggevende rol bij het grove wanbestuur in Suriname. De maffia is diep geïnfiltreerd in de Surinaamse regeringen achter elkaar. Men zit als koeparie’s in de hoogste regionen. Onze bossen worden vernietigd en leeggehaald en de inheemse en tribale volken ondervinden het eerst nadeel hiervan. Deze gemeenschappen zijn politiek gemanipuleerd door interne zwaktes en kunnen daardoor alleen opkomen gedurende bepaalde regimes. In elk geval is het een schande voor een soeverein land met meer dan 600.000 inwoners dat ze geen effectieve controle heeft op het eigen grondgebied, zelfs in het centrum van het land.
De chaos die in de periode 2010-2020 tot norm is gemaakt, heeft een bepaald punt bereikt, waarmee niet meer van een georganiseerd en bestuurd land kan worden gesproken. Dit lijkt nu wel op een failed state. De regering moet het grondwater en de bodem, maar ook de dieren die in aanraking zijn gekomen met het water,grondig laten onderzoeken. De belanghebbenden bij de vernietiging grenzend aan moord, moeten worden opgesloten en hun bezittingen moeten worden geconfisqueerd. Hoe zwaar de lobby van de vernietigers is, bleek bij de goedkeuring van de toetreding van Suriname tot het Minamata Verdrag. Het was opvallend hoe fractieleider André Misiekaba pleitte voor de vervuilers en tegen strenge maatregelen in het belang van het milieu was. Door deze voormalige fractieleider van de NDP en de NDP-coalitie zelf is er een heel lange overgangsperiode overeengekomen. Dit betekent dat ondernemers nog vele jaren mochten doorgaan met het dumpen van tonnen aan kilo’s kwik in ons milieu.
Zowel onder de NDP als onder de NPS/VHP is altijd gekozen voor de belangen van kapitaalkrachtige milieuvernietigers en niet voor het Surinaams milieu, de Surinaamse mens en de inheemse en tribale volken. Nu zitten de meeste Surinamers met een angst. Men is bang om water uit de kraan te drinken en om vis uit het binnenland te eten. Het volk, zowel lokaal als stedelijk, is timide op dit stuk en heeft het heft gelaten in de handen van criminelen. In zekere zin is er dus hier sprake van een collectieve schuld oftewel is van toepassing het Surinaamse gezegde: “kisi mooi”.
