De buschauffeurs hebben hun tarieven geregeld, tot ongenoegen van de passagiers, de reizigers. Natuurlijk, het werd tijd. Bushouders en -chauffeurs worden, net als iedereen, ook geconfronteerd met gestegen kosten voor onderhoud, de brandstof, enzovoorts. Maar, wanneer gaan de buschauffeurs oog en oor hebben voor degenen die ze rijdende houden?, de passagiers!
Laten de buschauffeurs zich eens klantvriendelijk opstellen en gedragen en hun bussen onderhouden. Laten ze zich zelf eens houden aan regels en aan (verkeers-)wetgeving.
Wanneer gaan alle chauffeurs zich eens netjes in het verkeer gedragen?
Wanneer gaan ze eens niet over fietspaden racen om ‘files’ te omzeilen?
Wanneer gaan ze zich eens aan de toegestane snelheid houden?
Wanneer gaan ze hun bussen eens een keertje naar behoren onderhouden?
Wanneer worden de gaten in de bodemplaten van de bussen eens gedicht, zodat je als passagier niet de weg onder je voorbij ziet gaan?
Wanneer gaan ze eens niet tegen elkaar racen om maar als eerste de volgende klanten langs de straat op te kunnen pikken?
Wanneer draaien ze eens de volumeknop van de radio flink naar links?
Wanneer komt er in bussen eens wat meer ruimte voor bagage?
Wanneer gaan chauffeurs zich eens netjes kleden?
Waarom geen uniform, zoals zo vele beroepen in Suriname hebben?
Wanneer ……..
Wanneer ……..
Met andere woorden: zorg eens wat voor meer comfort voor de klanten, de passagiers! De chauffeurs hebben voor hun beroep gekozen, laten ze er dan wat fatsoenlijks van maken. Maar, de bushouders en chauffeurs doen vooral niets anders dan klagen over de prijs van het buskaartje en de te ontvangen overheidssubsidie. Het zijn jammerkonten eerste klasse.
Maar, kijk eens naar het merendeel van de bussen. Chauffeurs lijken meer aandacht te besteden aan de buitenkant van hun bussen, dan aan het interieur. Veel stoelen en banken in de lijn- en andere bussen is beschadigd. Raampjes die nauwelijks open kunnen worden geschoven. De chauffeurs lijken te vergeten dat zij een dienstverlenend beroep uitoefenen en dat de klant koning behoort te zijn. In de bussen lijken passagiers echter meer als vee te worden behandeld door chauffeurs.
Neen, als de buitenkant van de bus er maar mooi en stoer uitziet. De ene bus moet er nog mooier uitzien dan de andere bus. Met afbeeldingen van vooral mooie hindoestaanse dames lijken chauffeurs het aftandse interieur van hun bus te willen verhullen. Een compromis. Maar, wat heeft de passagier aan al die kleurrijke afbeeldingen op de bussen? De passagier wil simpelweg netjes en fatsoenlijk en rustig en comfortabel en op tijd van a naar b worden vervoerd. Daarvoor betaalt de passagier ook.
De passagier wil niet vervoerd worden door een asociale chauffeur
die veel te hard rijdt, die om een file te omzeilen met hoge snelheid een fietspad op rijdt om de file te passeren en daarmee fietsers en bromfietsers in gevaar brengt,
die een levensgevaarlijke wedstrijd houdt met een collega, over en weer inhalen, om maar als eerste de volgende passagiers langs de weg op te pikken (bushaltes zijn er nauwelijks, ga gewoon langs de kant van de weg staan, steek een arm de lucht in en een bus stopt, ook als twee personen op nog geen honderd meter van elkaar staan),
die om verkeersdrukte te ontwijken gaat ‘boren’ waardoor passagiers niet kunnen uitstappen op de plek waar zij dat hadden gewild,
die te veel passagiers vervoerd, waardoor zij zich echt opeengepakt voelen als vee,
enzovoorts, enzovoorts.
Kortom, alvorens de bushouders en chauffeurs gaan jammeren, laten zij dan eerst eens goed in de spiegel kijken en vervolgens heel goed haar hun bus.
Je wordt toch buschauffeur, omdat je graag dienstverlenend wilt zijn en mensen, passagiers, van a naar b op een rustige, fatsoenlijke en comfortabele wijze wilt vervoeren en toch niet om die passagiers als vee te behandelen of om met collega’s op de vuist te gaan…….
Viktor Aardenburg
