Wij betreuren de gewelddadigheden van 2 mei en keuren de aanvallen ook af. Het is opeens behoorlijk onrustig geworden in Suriname. De rust waarmee de republiek wordt gekenmerkt is weg en het kan niet aan toevalligheden liggen.
We krijgen, na een reeks van gebeurtenissen, nu een gewapende opstand in het dorp Pikin Saron. Door enkele leden van de lokale gemeenschappen is gezegd, dat de president en de vp voor een oplossing moeten zorgen. Er is nog geen enkele gewapende groep die de aanvallen heeft opgeëist.
In de ochtend van 2 mei is door een gewapende groep mannen een gewapende groep mannen een aanval geopend op een kantoor van SBBS in het binnenland. Ook zouden werknemers zijn gegijzeld en voertuigen zijn meegenomen. Verder is er een aanval geopend op houttrucks die vroeg in de ochtend houtblokken uit die gebieden vervoeren naar waarschijnlijk houtzagerijen of voor de export van rondhout. Enkele trucks zijn in brand gestoken en chauffeurs zijn ook lichtelijk mishandeld. Een chauffeur zou een schotverwonding hebben opgelopen. Er zou ook een schotenwisseling zijn geweest tussen de gewapende groep en de politie. Nu blijkt dat 2 personen zijn komen te overlijden.
Het gaat allemaal om de cumulatie van een aantal ongewenste omstandigheden. Ten eerste zouden stedelingen, met hulp van de opeenvolgende regeringen, steeds gronden in de buurt aan het inpikken en zouden er ook concessies worden uitgegeven rondom de inheemse gemeenschappen. Er is in de gemeenschappen zelf geen duurzame ontwikkeling en zou er ook werkloosheid heersen onder de jongeren. Met lede ogen moeten deze gemeenschappen elke dag toekijken hoe de rijkdommen uit hun gebieden door stedelingen en buitenlanders worden weggedragen. De lokale gemeenschappen horen, zien en voelen hoe hun rijkdommen uit de inheemse gebieden worden geëxploiteerd en weggedragen. Ze worden uit hun slaap elke dag geschud door het leeghalen van hun gebieden. De politie in Suriname heeft een corrupt imago en zo ook de SBBS. Terwijl deze rijke gebieden worden leeggeplunderd, staan de lokale gemeenschappen er armzalig bij. Er is geen cultuur, geen afspraak en geen wetgeving die ondernemers en de regering dwingen om een deel van de opbrengsten uit de economische activiteiten te besteden aan duurzame ontwikkeling van die gebieden. Dus dat er goede gezondheidszorg, goed onderwijs, goede voeding, werkgelegenheidsprogramma’s, projecten voor jongeren en vrouwen, sport en goede vrijetijdsbesteding zijn voor de leden van deze gemeenschappen. Intussen maken ondernemers met hun zwaar materieel ook de broze infrastructuur in deze gebieden kwijt.
Het lokaal bestuur, de DNA-leden van deze districten, de verschillende districtsbesturen en de districtsraden en ook niet het ministerie van Regionale Ontwikkeling en nog minder de dc’s in deze gebieden, hebben echt om de lokale gemeenschappen gegeven. Het is nu wel opvallend, dat terwijl de plunderingen van de rijkdommen even hard aan de gang waren tijdens de regeringen van Bouterse, de inheemse gemeenschappen nooit echt in die periodes in opstand zijn gekomen. Terecht wordt gezegd dat de NDP de schijn in deze tegen zich heeft. Er zijn wapens uit de privédepots van de NDP-voorzitter gestolen en verkocht en telkens is er dan het vermoeden dat deze ergens in Suriname terecht zijn gekomen. We zien wel, maar dat kan dan aan onze waarnemingen liggen, dat de felheid van de inheemsen sinds de wisseling van de politieke wacht is toegenomen. We hebben ook op social media gezien, dat prominente leden van de NDP, die bijvoorbeeld nu in de Staatsraad participeren, met enige enthousiasme hebben gereageerd op berichten die de beschuldigende vinger naar deze regering wijzen.
Suriname is klein en we hebben eerder gevraagd dat bekend wordt gemaakt door de regering wie de bedrijven en personen zijn die illegaal gronden en concessies in gebieden van de inheemse- en marrongemeenschappen hebben gehad. En onder welke regeringen deze uitgiftes zijn gedaan. Er is in 2017 een aanpassing geweest van de wetgeving om deze uitgiftes en concessies te voorkomen. Deze wet zou niet worden toegepast. Er is nu een wet die de grondenrechten moet regelen, bewoners van de streek Pikin Saron, zouden het verschuiven van de DNA-vergadering van dinsdag naar donderdag hebben gehekeld. Maar ze moeten zich wel beseffen dat het aannemen van een wet die landrechten regelt, geen oplossing is voor de problemen van deze gemeenschappen.
Binnen het ministerie van RO zijn speciale directoraten ingesteld die de belangen van de zogenaamde groepen van de inheemsen en de marrons met achterstanden moeten behartigen. Het begint allemaal met een stevig regeerbeleid voor 20 jaar, dat met draagvlak van de politiek gemakkelijk te formuleren is met technische assistentie van de VN. Bestaat dat beleid er al met inspraak van de gemeenschappen? Neen, dat beleid bestaat niet. Is er een Fonds Duurzame Ontwikkeling Inheemse en Tribale Volken waar alle bedrijven die in het binnenland economische activiteiten ontplooien, een deel van hun winst verplicht in dit fonds stoppen? Neen, het is er niet, die wetgeving daarvoor is er ook niet.
Er is vanuit de politiek, dwars door het politieke spectrum, geen aandacht voor de problemen van de inheemse en tribale volken in Suriname.
Geweld keuren we af, ook nu, maar die verwaarlozing is een uitnodiging tot chaos en een voedingsbodem creëren tot misbruik. En dat is ook nu onder meer aan de orde. Een duurzame oplossing in deze is heus niet zo moeilijk, maar de politiek is daarin niet geïnteresseerd geweest. Hopelijk verandert er nu daarin wel wat. Intussen heeft de voorkombare actie van de onbekende gewapende groep, al twee doden opgeleverd.
Wat constant heeft ontbroken is het serieus nemen van vooral de inheemse volken in Suriname, dwars door alle regimes. Er is nooit oprecht dialoog met respect geweest met deze volkeren. Wanneer die oprechte dialoog komt, dan zijn de oplossingen simpel en gemakkelijk te realiseren. We kunnen afkijken hoe de landen in de wereld dat netjes hebben gedaan. Maar eerst moeten we wel bereid zijn om een rechtvaardige samenleving in Suriname te hebben.
