“Bang voor broodvrees” is een uitdrukking die suggereert, dat mensen niet bereid zijn om te protesteren of actie te ondernemen tegen onrechtvaardigheid of problemen, omdat ze bang zijn hun inkomen of levensonderhoud te verliezen. Vooral wanneer men afhankelijk is van een bepaalde baan, een inkomen, en een gezin te verzorgen heeft.
Hoewel het aan de ene kant begrijpelijk is dat mensen zich zorgen maken en bang zijn voor broodvrees, is het aan de andere kant ook hun recht om te protesteren, dat is zelfs opgenomen in onze Grondwet. Door te protesteren en actie te ondernemen, te voeren, kan dat bijdragen aan het creëren van een rechtvaardiger en evenwichtiger samenleving op de lange termijn. In de meeste gevallen kan het protesteren tegen onrechtvaardigheid juist helpen om de economische omstandigheden van mensen te verbeteren door bijvoorbeeld te pleiten voor betere arbeidsvoorwaarden en salarissen, of door te strijden tegen corruptie en belastingontduiking die de economie ondermijnen.
Het is belangrijk om een evenwicht te vinden tussen het beschermen van inkomens en het deelnemen aan acties die bijdragen aan een eerlijker en rechtvaardiger samenleving.
De afgelopen periode zijn er tal van groepen in protest gegaan vanwege ontevredenheid over hun inkomen en andere arbeidsvoorwaarden. Ook vanwege de vele toezeggingen door de regering die uiteindelijk niet worden nagekomen. Dit maakt de protestanten driftiger en ze zijn de situatie al beu. Hun geduld en begrip is uiteindelijk niet meer te verdragen.
“Bang voor broodvrees” is tegenwoordig geen issue meer voor de protestanten. Zij komen nu steeds meer op voor zichzelf en accepteren het niet om monddood gemaakt te worden. Uiteindelijk hebben kinderen en gezinnen eronder te lijden en zal dit leiden tot stijging van het armoedecijfer. Steeds meer essentiële groepen, zoals gezondheidssector personeel, Luchthavenbeheer personeel, leerkrachten en andere grote groepen hebben de afgelopen periode felle protesten gevoerd.
Dit moet een duidelijk teken naar de regering zijn waaraan zij toe zijn. “Strey de f strey, wi no sa frede” is steeds hun motto bij het voeren van hun protestacties.
JM
