We merken dat ontevreden werkers door de malaise in het land de grens van ontevredenheid aan het overtreden zijn. Men gaat de weg op van onhebbelijkheid. Dat hebben we gezien met stakende verplegenden die het niet konden nalaten om racistische uitspraken te doen. Nu moeten we een aantal Surinamers wel waarschuwen om gezonder te gaan leven, want waarschijnlijk ben je overgeleverd als dit type verplegenden toevallig bij je aan het bed is. Want dan ga je geheid dood, al was het niet de bedoeling. Het vak van verplegende is een zeer gevoelig vak, net als dat van de artsen en de specialisten. Personen komen in hun meest kwetsbare situatie aan in het hospitaal in handen van mensen waarvan ze over het algemeen houden of juist niet houden. Patiënten gaan soms op onverklaarbare wijze dood of raken besmet met bacteriën. Mensen gaan ziek in het ziekenhuis en komen op onverklaarbare wijze met andere ziekten naar buiten als ze geluk hebben. Als ze geen geluk hebben, dan gaan ze om heel andere redenen in het ziekenhuis dood.
Nu rijzen er bij ons wel vragen over de inborst van de verplegenden in ons land. Als men racistische uitspraken kan doen tijdens een protestactie richting de minister van Volksgezondheid en de president, moeten deze mensen dan het nog aandurven om in een Surinaams hospitaal te gaan liggen? We zouden het ze echt niet aanraden. Er is een heleboel mis met de arbeidsvoorwaarden van de verplegenden in Suriname. Maar, het is niet nu mis, het is niet mis door handelingen van deze president en deze minister. Dingen waren al 10 jaar lang mis, gedurende de hele periode van president Bouterse. Toen zijn er geen racistische opmerkingen gemaakt richting de mensen die op die president lijken. Nu heeft een deel van de verplegenden een verwijt gemaakt naar een deel van de collega’s dat tijdens protestacties niet zou komen opdagen. Het kan dat dit waar zijn? Als het waar is, dan weten wij niet wat de oorzaak daarvan is. Maar al zou het waar zijn en ongeacht de reden die daaraan ten grondslag zou liggen, het getuigt van zeer lage morele waarden en normen om racistische uitspraken te doen richting deze collega’s en indirect ook tegen een deel van de bevolking van Suriname…dat deel dat overgeleverd is aan de zorg van deze mensen.
Suriname is weer duidelijk op een heel gevaarlijk pad, er is een deel van de bevolking die constant in het openbaar hun penarie en malaise lijkt te wijten niet aan zichzelf, maar aan anderen in de samenleving. Wij vinden het getoonde niveau van de waarden en normen niet stroken met de ethische codes die gangbaar zijn in de zorgsector. De misdragingen tonen aan, dat deze verplegenden of niet goed zijn opgeleid of ondanks een goede opleiding het gevoel van medemenselijkheid en naastenliefde niet bezitten. Ze leven volgens de eed die ze hebben afgelegd. Door dit gedrag van de verplegenden zit mogelijk de zorg in Suriname op een bedenkelijk niveau.
Zo vinden wij het totaal niet acceptabel en niet stroken met deze sector dat men fysiek aanvallen pleegt op mensen met een ogenschijnlijk buitenlandse komaf. Zeer waarschijnlijk heeft de minister er goed aan gedaan om voor deze wilde massa niet te verschijnen. Deze domme primitieve acties van verplegenden zullen nergens toe leiden.
Precies zo een domme actie waarbij zelfs de straat was bezet, is gisteren gevoerd door een aantal leerkrachten bij het Kabinet van de President.
Men vond het nodig om de straat bij de president te bezetten. De leerkrachten in Suriname zijn verenigd in een paar goed georganiseerde en gedisciplineerde bonden. Deze bonden hebben een zeer consistente lijn en zijn in staat goed op te komen voor de belangen van de leerkrachten. Deze bonden hebben zich altijd goed geprofileerd en we zouden niet zeggen dat ze niet met succes zijn opgekomen voor de belangen van de doelgroep. De regering dient wat betreft deze goed georganiseerde groep, te onderhandelen met de bonden die in deze sector aanwezig zijn. De regering zou zelf bijdragen aan chaos en wanorde wanneer ze met allerlei groepen in de sector die wilde acties uitvoeren, in overleg zou gaan. Wij bevelen de regering aan om in overleg te gaan met de bonden.
Er is een goede verhouding met de onderwijsbonden en het zou niet elegant naar deze bonden in deze goed georganiseerde sector zijn als de regering met allerlei wilde groepen in gesprek zou gaan. Ontevreden werkers moeten ook niet verwachten dat de president zijn kostbare tijd moet besteden aan het praten met ontevreden arbeidersgroepen. De president heeft belangrijkere zaken aan zijn hoofd, zaken van algemene aard die ervoor zullen zorgen dat iedereen een leefbaar Suriname krijgt. De president heeft een eigen drukke agenda en alleen in Suriname zien we dat Jan en Alleman eist om met de president te praten.
De president had helemaal niet moeten ingaan op de protesten van deze wilde groep, maar hij heeft meer dan alleen respect getoond naar deze groep door een aantal ministers en hoge functionarissen te belasten met een gesprek. Dat we ook twijfelen aan de intenties en de inborst van deze groep, komt omdat zij het met toestemming niet verrichten van arbeid – en toch ontvangen van loon – als een succes zien. Het is en luie groep leerkrachten die niet zal bijdragen aan goede opvoeding van de jeugd, wellicht zelfs een gecorrumpeerde groep. Het is een groep leerkrachten die een generatie zal opleiden die zal gaan voor chaos en wanorde. In feite een zaak om je toch wel voor te schamen als opvoeder.
