Ook in Nickerie is er bij de meeste ambtenaren een gevoel van onzekerheid en ontevredenheid ontstaan, nadat de meeste ambtenaren hebben gemerkt dat hun salaris weer is verminderd.
“Ik ga door, ook al verdien ik zeer weinig”
“Als jong meisje zie je de problemen van twee ouders die met een salaris als leerkracht letterlijk puzzelen om zaken voor elkaar te krijgen. Mijn streven was om hoog opgeleid te zijn zodat je ook meer kan doen voor je kinderen. Maar,met dit salaris dat leerkrachten nu krijgen is het niet te doen. Het is niet dat je gewoon na de MULO-school snel een opleiding doet en dan voor de klas gaat staan! Nee, je moet letterlijk hard je best doen om je opleiding van bijkans 4 jaar en soms meer af te ronden.”
“Collega’s waarmee ik naar de Anton de Kom Universiteit van Suriname ben geweest en nu bij particuliere bedrijven werken stoppen me met hun salaris in hun zak. Ze stellen me vaker de vraag: Wat doe je nog bij de overheid? En ik zeg: ik ben dol op mijn werk en mijn studenten. Wel regering, ook al zou je me maar 2.000 betalen hoor, de liefde voor mijn werk en mijn studenten zal niet afnemen. Het is een zegen om met kinderen om te gaan. De Here geeft het me op een andere manier terug. Maar jullie komen nooit meer met deze behandeling die jullie je werknemers geven”, vertelt een docent die les geeft op verschillende middelbare scholen in het district Nickerie aan de redactie van Dagblad Suriname.
Het gaat mensen het verstand te boven, dat er zo wordt omgegaan met ze. Niet docenten alleen, maar ook andere ambtenaren van het district hebben melding gedaan bij de redactie dat het niet te doen valt. Hun salaris is al op de dag van storting op geraakt.
Economische situatie in Nickerie
Voor ondernemers waarmee de redactie van Dagblad Suriname in contact is geweest is het dezelfde financiële situatie die ondernemers in Paramaribo ondervinden. Het maakt het nog erger,dat Nickerie iets verder gelegen is en dat de brandstofprijs iedere keer de lucht in gaat. Dat zorgt ook voor de bekende stijgingen van- en prijsverschillen bij producten.
Rakesh is ondernemer, hij heeft recentelijk een supermarkt van zijn oom op zich genomen en moet ervoor zorgen dat de buurt voorzien wordt van de nodige producten. In zijn buurt is hij de enige die spullen verkoopt. Er zijn geen Chinese supermarkten. Op de vraag van de redactie van Dagblad Suriname hoe het staat met de koopkracht zegt hij afsluitend in het gesprek, dat er voor hem geen opmerkelijke daling is, maar dit komt volgens hem niet door een prijsfactor. Hij plaatst het juist onder de behoefte factor. Men moet volgens hem in hun behoefte voorzien, dus men heeft geen andere keus.
