Meredith Hoogdorp, trekker van de actiegroep ‘Wi Sa Stre’, is op dinsdag 25 april samen met een kleine groep leerkrachten naar het Kabinet van de President geweest, om te praten over de nijpende situatie van leerkrachten. Deze maand hebben leerkrachten minder op hun rekening ontvangen, omdat diverse toelagen die met terugwerkende kracht (twk) werden betaald, kennelijk niet meer worden uitbetaald en de leerkrachten waren daarover niet geinformeerd. De leerkrachten kwamen voorheen al niet uit en zijn helemaal van streek, omdat zij het nu met minder moeten doen. Echter was het dinsdag niet gelukt om de president te spreken.
De groep heeft woensdag een petitie ingediend en werd toegesproken door president Chandrikapersad Santokhi.
De groep mag donderdag weer terug komen bij de president met oplossingsvoorstellen.
President Santokhi gaf aan, dat er in de afgelopen maanden constant overleg is geweest met verschillende organisaties, zoals vakbonden en het bedrijfsleven. Het staatshoofd erkent, dat het inderdaad heel moeilijk is voor de burger. Hij zegt dat de regering daarom de afbouw van subsidie op elektra, water en gas heeft aangehouden. Volgens de president is het de bedoeling, dat zoveel mogelijk mensen de SRD 1.800 koopkrachtversterking ontvangen. Voor de groepen die boven een salaris van SRD 6.000 zitten en dus niet in aanmerking komen, is de minister van Financiën en Planning gevraagd de limiet naar SRD 8.000 op te trekken.
“Bonden zetten zich niet genoeg in”
Hoogdorp zegt in gesprek met Dagblad Suriname, dat zij deze actiegroep in het leven heeft geroepen, omdat de situatie van leerkrachten nijpend is. “De financiële situatie van de leerkracht is zodanig, dat we het niet meer uithouden. Er zijn wel bonden, maar naar mijn mening zetten de bonden zich niet genoeg in. Of ik denk dat ze bang zijn om bepaalde acties op touw te zetten. De pijnpunten zijn de salarissen, onze ziektezorgverzekering, en ook zitten heel veel leerkrachten zonder een woning. We zouden graag willen dat we beter worden voorzien in ons levensonderhoud. Bijvoorbeeld door middel van voedingsbonnen.”
Aan de leerkracht is gevraagd of zij erin gelooft dat de president de vele problemen van de leerkrachten zal oplossen. Zij geeft hierop aan, dat zij positief gestemd is. “Ik heb daarom geloof dat er oplossingen zullen komen voor de problemen van de leerkrachten. Ik denk dat de president eindelijk zal luisteren naar iemand. Ik denk ook dat hij weet dat het niet goed gaat. Ons geld is gedevalueerd. We kunnen niet meer voorzien in ons levensonderhoud. Dus ik geloof dat hij ons nu beter zal voorzien.”
Volgens Hoogdorp is een van de problemen die vlug opgelost moet worden, het vervoersprobleem. “De president zal ons een oliekarta moeten geven om tenminste twee keer per maand vol te tanken. Zij zal dat moeten subsidiëren en de rest van de maand zien we wel hoe we het doen.” Hoogdorp geeft ook aan, dat zij hoopt dat de president de voedingsbonnen heel gauw in orde maakt. Ook willen de leerkrachten een betere ziektekostenverzekering.
“De zaak wordt nu gecompliceerd”
Aan de FOLS-president (Federatie van Organisaties van Leerkrachten in Suriname), Marcellino Nerkust, is gevraagd wat hij ervan vindt, dat een groep leerkrachten een petitie heeft ingediend bij de president. Hij reageert hierop met de woorden: “Een petitie in ontvangst nemen en de motivatie aanhoren. Dat is naar mijns inziens geen probleem. Andere beroepsgroepen of delen daarvan hebben dat ook gedaan. Maar er is donderdag 27 april een gesprek tussen het presidium van Ravaksur (Raad van Vakcentrales in Suriname) en het Onderhandelingsorgaan van de overheid en een team van cluster ministers. Dat had de president ze ook moeten aangeven. De zaak wordt nu gecompliceerd als de president de actievoerders gaat ontvangen. Wie weet worden er daar afspraken gemaakt. Morgen dient een andere groep zich aan. Waar zal dit eindigen?”
Nerkust zegt, dat hij ervan overtuigd is dat vakbondsleiders slechts binnen de aanwezige mogelijkheden kunnen handelen. “Aan onder andere de wisselkoers en prijzen liggen andere factoren ten grondslag waar je als vakbeweging geen greep op hebt. Er is in november 2021 een Tripartiet Akkoord getekend en er zijn zaken daaruit uitgevoerd. Belastingvrije grens is bepaald: SRD 7.500. Er is onder andere in 2022 tweemaal koopkrachtversterking gegeven. Men kan niet stellen, dat de vakbeweging/vakbondsleiders niets hebben gedaan voor de werkende klasse. ‘De wroko mang’ vergeet te gauw, dat de vakbeweging in het verleden veel arbeidsvoorwaarden heeft verbeterd waarvan ze nu genieten”, aldus Nerkust.
SK
