Toerisme in Nickerie is gewoon een weerspiegeling van wat overal elders in Suriname gebeurt rondom die sector van de nationale economie: veel geschreeuw, weinig wol. Waardoor exponentiële groei binnen de toerismeindustrie achterwege blijft. Daargelaten de schaarse uitblinkers.
De recente goedkeuring van een Toerisme Raamwet in de Assemblee spreekt voor zich. De sector staat – in feite nu pas – in de steigers om te beginnen aan een serieuze (weder)opbouw. Ma’ goed, liever te laat.
Dat men ook in Nickerie achter de feiten aanholt wanneer het toerisme betreft, blijkt bij de sleephelling aan het begin van het Jamaer Kanaal naar Bigi Pan. Telkens weer moet dat aanknopingspunt een tijdje dicht voor herstel. Decennialang, en nog steeds geen duurzame aanpak van die helling.
Het ontbreekt Nickerie aan uitzonderlijke toeristische bestemmingen. Verder dan de Zeedijk en Bigi Pan reikt het niet. Waarschijnlijk bezoeken toeristen het district vooral vanwege de rust en het gevoel van veiligheid die het uitstraalt. Misschien moet Nickerie zich dan maar als dusdanig profileren?
Dierentuin
Want zelfs een dierentuin heeft de gemeenschap laten verdwijnen. Begonnen als “doorgeschoten hobby” van een dierenliefhebber, heeft het district nagelaten om de onderneming duurzaam te omarmen. Uiteindelijk lukte het niet om de plaats in stand te houden met vrijwilligers en de weinige inkomsten die men verdiende aan de bezoekers.
Een dierentuin die zou verworden tot ‘de trots van Nickerie’ staat er nu kaal en verlaten bij. Als symbool van hoe moeilijk de weg is die het district moet afleggen bij bevordering van het toerisme.
