De Surinaamse douane en politie en de politici hebben reden om zich diep te schamen. Het Caribisch rapport over de corruptie – en eigenlijk alles wat misgaat in de Caribbean – heeft veel stof doen opwaaien, ook in Suriname. Maar het stof gaat tamelijk snel liggen in Suriname en we fietsen verder, tot genoegen van de heren en dames politici in het land. Men zou kunnen redeneren, dat als men in de politiek zat, men zich diep had moeten schamen door dit rapport. Dat is wanneer men over enig schaamtegevoel beschikt, dus afhangende als men schaamteloos is of niet.
De Surinaamse douane is qua perceptie de meest corrupte in de Caribbean, de politie in de top 3 van de meest corrupte korpsen. Surinaamse politici zouden in de perceptie van de bevolking tot de top 3 van de meest onbetrouwbare en corrupte van de Caribbean behoren. En weer liggen we aanleunend tegen Haïti dat gezegend zou zijn met de meest onbetrouwbare en corrupte politici in de Caribbean. Zo een rangschikking zou aanleiding voor de grote politieke partijen met enige gewicht – NDP, VHP, NPS, ABOP – moeten zijn om de koppen bij elkaar te zetten en met een statement te komen…en een gezamenlijke strategie om de perceptie bij degenen die geregeerd worden te keren. Dat is als imago en eerlijkheid uiteindelijk toch wat uitmaken voor deze politieke partijen of wanneer dat een voorwaarde is voor de politici die men inzet.
Tot nu toe is het behoorlijk stil gebleven. Betekent dat de politieke partijen en hun politici stilzwijgend beamen dat ze corrupt en onbetrouwbaar zijn…en dat het volk maar daarmee moet leren leven, dat is hun lot. Immers, de oneerlijke en onbetrouwbare politici komen niet ergens van boven vallen, ze worden geleverd door degenen die het slachtoffer zullen worden van hun oneerlijkheid: het volk.
Het Corruption in the Caribbean: Insights from the General Public 2022 is geproduceerd door het World Justice Project. Dit rapport is mogelijk gemaakt met de steun van het Office of Western Hemisphere (INL) van het Bureau of International Narcotics and Law Enforcement Affairs van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken. Afwezigheid van corruptie is een kerncomponent van een effectieve rechtsstaat.
Wanneer de samenleving het toelaat dat corrupte praktijken blijven bestaan, zoals in Suriname, zal het vertrouwen van het publiek in overheidsinstellingen worden ondermijnd. Het gevolg is verder dat de stroom van kritieke middelen (kapitaal etc.) in noodsituaties in het gedrang komt, en krijgen burgers geen eerlijke kansen. Corruptiebestrijding is een belangrijke doelstelling voor overheden, de particuliere sector en maatschappelijke organisaties over de hele wereld. Dat is niet zo in Suriname. Het rapport bevat gegevens van: Antigua en Barbuda, de Bahama’s, Barbados, Dominica, Dominicaanse Republiek, Grenada, Guyana, Haïti, Jamaica, St. Kitts en Nevis, St. Lucia, St. Vincent en de Grenadines, Suriname en Trinidad en Tobago.
Het rapport presenteert gegevens over: sociale normen ten opzichte van corruptie, percepties van corruptie bij het publiek en de particuliere sector, ervaringen met verzoeken om steekpenningen door publieke en private actoren, en voorbeelden van verkiezingsmanipulatie. Opmerkelijk is dat het in dienst nemen van mensen op basis van friends and family de meest acceptabele corrupte praktijk is in deze 14 landen: 15% van de respondenten vindt dat het wel mag. Suriname behoort niet tot de landen die het in dienst nemen van friends and family als acceptabel vinden. Dat is wel acceptabel in Guyana, Haiti en Dominicaans Republiek gevolgd door Bahamas, Grenada, Jamaica, Saint Lucia en Trinidad.
Wat men absoluut afkeurt is verduistering en het aannemen van steekpenningen. Opvallend hier is dat Surinamers geen enkele getoetste vormen van corruptief gedrag als acceptabel vindt, ook niet van friends en family. Dat betekent dus dat wat het publiek vindt of zegt te vinden en wat de politici doen, ver uit elkaar liggen in Suriname. Dat betekent dat 66% van de respondenten gelooft dat alle of de meeste mensen die in politieke partijen actief zijn, betrokken zijn bij corrupte praktijken; 55% gelooft hetzelfde geldt voor leden van het parlement. Van de corrupte praktijken waarbij deze openbare figuren zijn betrokken, komt het regelen van banen voor vrienden of familieleden weer het meest voor.
In Suriname zijn 522 personen geïnterviewd (face to face). De perceptie bij de respondenten is dat 63% van de DNA-leden in het land corrupt is. Dat is het tweede hoogste percentage, met boven ons Haïti met 68%. Na Suriname volgen Jamaica (61%), Trinidad (60%), Sint Vincent (56%), Dominicaans Republiek en Guyana (53%). Opvallend is dat al deze landen, behalve Sint Vincent, een hoge graad van geweld en moorden kennen. De ontevredenheid leidt tot een stijging in crime en Suriname moet daarvoor oppassen. Opvallend is ook, dat in Sint Vincent, Suriname en Trinidad men toch vindt dat de corruptie binnen de overheid niet zo hoog is. Suriname is daar op een gedeelde 4de plaats samen met Trinidad en Dominicaans Republiek. De topscorers zijn Haïti (67%), Guyana (56%) en Jamaica (53%).
Ten slotte is ook interessant te merken dat de perceptie van het publiek over de rechters in Suriname niet de slechtste is in de Caribbean. Slechts 27% van de respondenten vindt dat ze corrupt zijn. Haïti, Guyana en Jamaica zijn in de top 3. Suriname is op de 10e plek, dus heeft een relatief goede score. De Surinaamse politie heeft de derde slechtste reputatie na Guyana en Haïti. Suriname is ook topscorer wat betreft de douane; de Surinaamse douane zou de corruptste zijn in de Caribbean (perceptie van 61%), gevolgd door Haiti (58%) en Guyana (55%0.
