De economische crisis is zwaar voor veel mensen en het is geen geheim dat het moeilijk is om eruit te komen. De meeste mensen zullen een extra inkomen moeten vinden om in hun levensonderhoud te kunnen voorzien. Op welke manieren zou men zelfvoorzienend kunnen worden en wat kan de overheid doen om zelfvoorzienendheid te stimuleren? In een reactie tegenover Dagblad Suriname, gaat Ricky Stutgard, voedseltechnoloog, in op deze vragen. Ook vertelt hij op welke manieren hij zelfvoorzienend probeert te leven.
Manieren om zelfvoorzienend te worden
Allereerst geeft Stutgard aan, dat volledig zelfvoorzienend zijn niet mogelijk is. “Uiteindelijk ben je van factoren afhankelijk waar je geen invloed op hebt. In augustus 2021 was ik voor twee weken in het inheems dorp Alalapadu. Dit dorp is in het zuiden van Suriname dichtbij de grens met Brazilië. Alleen via luchtverkeer kom je daar. Daar zijn geen winkels, bedrijven, kantoren en de meeste mensen hebben geen elektriciteit. Deze mensen leven zelfvoorzienend en wel van jacht, visvangst en het telen van cassave voor cassave brood.”
Stutgard geeft aan, dat de stadsbewoners sowieso verder geëvolueerd zijn. Hij merkt op dat elektriciteit in 1932 geïntroduceerd werd in Suriname en dat in 1933 de Surinaamse Waterleiding tot stand kwam. Dus die vorm van zelfvoorzienendheid (zoals in het inheems dorp) is volgens hem niet meer haalbaar. “Wij gaan zelf groenten en aardvruchten moeten planten. Door met familieleden, vrienden en buurtbewoners af te stemmen, kunnen we ervoor zorgen dat we niet steeds dezelfde groenten telen. Ik verwacht dan dat door goede afstemming een eerlijke wisselwerking kan plaatsvinden. In Alalapadu helpen de bewoners elkaar bij werkzaamheden. Daar wordt niet met geld betaald, maar met kasiri. Wij kunnen een soortgelijke methode toepassen door een wederdienst te doen, dan wel te betalen met groenten, vlees (kip) en eieren.”
Stutgard stelt, dat hij verwacht dat meer mensen huiskippen zullen gaan telen die met ‘leftovers’ gevoed zullen worden. Naar zijn zeggen zal verder zwaar bezuinigd moeten worden. “Kleren en schoeisel zullen langer dan normaal aangetrokken worden en gescheurde kleding zal meer dan vroeger opnieuw geschikt worden. Zelfvoorzienend zal inhouden, dat veel minder vermorst zal worden. Een negatief impact is wel dat vele winkels en bedrijven zullen verdwijnen en dat werkloosheid zal toenemen, omdat de bevolking veel minder zal kopen.”
Manieren waarop de overheid zelfvoorzienendheid kan stimuleren
De overheid behoort te doen wat ze moet doen, zegt Stutgard. “Alvast die goedgekeurde 20 miljoen Surinaamse dollars niet gebruiken voor feesten om hun vriendjes rijker te maken. Besteed het in de gezondheidszorg. Betaal het verzorgend personeel waar ze recht op heeft. Stop geld in het betalen van de vuilophaaldienst en repareer de straten. Stop met die nodeloze snoepreisjes die niets opleveren. Stop met het aanschaffen van dure auto’s en met het huren van al die dure wagens. De kabinetten van de president en de vicepresident hebben zo’n 500 medewerkers. Ten tijde van Venetiaan had die maar een personeel van 30 personen. Deze mensen die niets doen kosten het land jaarlijks bijna een miljard Surinaamse dollars. Stuur al deze mensen naar huis.”
Hij stelt, dat men moet gaan afstappen van het geven van voedselpakketten waarin alleen importproducten te vinden zijn. “Indien je burgers werkelijk wil helpen, geef ze waardebonnen waarmee ze Surinaamse producten (groenten, vlees enzovoorts) kunnen gaan aanschaffen. Hiermee ondersteun je de Surinaamse economie.” Verder zegt hij, dat de vergunningen van de internationale loterijen niet verlengd moeten worden, maar dat men een eigen nationale loterij moet starten/herstarten. Ook moeten de hout- en goudconcessies volgens hem meer gaan betalen. “Hoe is het mogelijk dat Surinamers goudconcessies hebben, dat ze zo af en toe selectief met geld kunnen strooien, terwijl de Surinaamse staat zelf geen goudconcessie heeft? Stimuleer eigen productie en verminder de import van allerlei buitenlandse producten. Waarom moeten allerlei sappen geïmporteerd worden, terwijl sappen hier geproduceerd worden?”, vraagt Stutgard zich af.
Manieren waarop Stutgard zelfvoorzienend probeert te leven
“Ik verdien momenteel nog redelijk (docent universiteit) om elke dag vlees en groenten op tafel te kunnen zetten. Verder verkeer ik in de gunstige omstandigheden om hier en daar een parttime job te geven op andere hogescholen, dan wel een training te verzorgen en wat eruit te verdienen. Ik ben al vaker geadviseerd mijn kennis online te zetten om extra (deviezen) te kunnen verdienen. Dat zal waarschijnlijk nog komen”, zegt Stutgard.
Hij merkt verder op, dat hij heel erg zuinig is. “Vorig jaar kocht ik 2 schoenen. Ik trek eentje aan, totdat die kapot is en dan pas zal ik de tweede beginnen aan te trekken. Ik trek nog steeds hemden aan die ik 10 tot 15 jaren geleden heb gekocht. Broeken lukt niet meer, te dik geworden. Kocht ik vroeger elke week een pak oude kaas, nu doe ik dat zo af en toe. Zette ik vroeger 3 tot 4 stukken kip op mijn bord, nu zet ik er 2, soms zelfs 1. Ik kook voor 2 dagen om zodoende minder gas te gebruiken. Ik moet beginnen te planten, want mijn erf is groot genoeg, maar dat lukt nog niet echt. Zelf denk ik dat het door luiheid komt, maar ik geef mezelf de excuses, dat ik het te druk heb.”
“Ik ga regelmatig naar een gymzaal om zo gezond mogelijk te blijven. Ik ben geen uitgaanstype en zelfs bij familiefeesten ben ik selectief, dus kan ik daar zwaar bezuinigen. Ook heb ik mijn eigen huis en eigen auto, waarop geen schuld dan wel aflossing is. Hierdoor hoef ik ’s avonds geen slapeloze nachten te hebben. Degenen die valuta’s moeten aflossen zullen het heel zwaar hebben”, stelt Stutgard.
SK
