Hoewel Suriname een land is waar veel vreemdelingen zouden willen wonen, hebben de lokale bewoners al geruime tijd te kampen met een aantal sociaal-economische uitdagingen. Veel Surinamers overwegen daarom om “weg te vluchten”, omdat zij geen toekomst meer zien in Suriname. Ook is er geen hoop en geloof meer in de regering of zij wel in staat zal zijn om enige verbetering te brengen in de huidige economische situatie om de leefomstandigheden van het volk te verbeteren. Regeringen op regeringen doen vaak beloftes en toezeggingen en hebben hun mooie plannen voor Suriname, die zij uiteindelijk niet (kunnen) nakomen.
De burgers hebben deze politieke stuntverhalen tegenwoordig al door. Door alle uitdagingen waarmee het land te kampen heeft is er ook een gebrek aan werk- en opleidingsmogelijkheden voor ouderen en jongeren.
Daarnaast zijn de vele hoogopgeleiden in Suriname flink onderbetaald en minder gewaardeerd vergeleken met het buitenland. Hierdoor trekken veel van die hoogopgeleiden weg simpelweg, omdat hun kansen in Suriname heel beperkt zjn. Door deze “brain drain” ontstaat er een verloren generatie in Suriname met een grote skills gap, en een tekort aan lokaal personeel waardoor simpele lokale vacatures eerder door vreemdelingen worden ingevuld. Te denken valt aan het wegtrekken van medisch personeel, artsen en leerkrachten. In de meeste gevallen keren deze Surinamers niet terug, en kiezen er eerder voor om zich in het buitenland te vestigen en zelfs hun gezin te laten halen. Om de skills gap en de brain drain terug te brengen dient de achtergebleven generatie bereid te zijn opgeleid te worden, en dient de overheid heel veel investeringen te doen om hen te behouden in Suriname.
Daarnaast kunnen armoede en criminaliteit ook tot een van de factoren gerekend worden waarom Surinamers ervoor kiezen hun geboorteland Suriname te verlaten. Er is een gebrek aan vertrouwen om te bouwen aan een toekomst in Suriname en een zeker gevoel van wanhoop dat Suriname binnen korte tijd niet meer vooruit zal komen. Het is de afgelopen periode duidelijk te merken, dat het land steeds duurder wordt om in te wonen vergeleken met de afgelopen jaren.
JM
