De zaak D.D. Bouterse

De rechtszaak tegen de heer D.D. Bouterse inzake het 8 december 1982 strafproces.

Zou er in de rechtszaak tegen de heer D.D. Bouterse sprake kunnen zijn van dwaling binnen het rechtssysteem in Suriname bij zowel de lagere als de hogere en het hoogste rechtscollege in Suriname?
Zou het kunnen, dat de focus binnen deze rechtszaak een verkeerde is geweest en dat de focus niet bij de 15 omgekomen personen moet worden gelegd, maar op de opdrachtgever om de heer D.D. Bouterse te vermoorden, om zeep te helpen, van kant te maken?
Het is en blijft een vraag, waarom het toenmalige Surinaamse gezag, dat toen in handen was van het Surinaamse Leger, juist die 16 mannen van hun bed lichtte en arresteerde, maar waarom niet 16 andere mannen of vrouwen arresteerde?
Na verhoor viel er één af, Fred(erik) Derby en bleven er 15 mannen over. Wat is de reden van het militair gezag geweest, om deze man,
Fred Derby, vrij te laten en de andere 15 mannen niet?
Als deze 16 mannen door een opdrachtgever zijn benaderd, om het militaire gezag en de heer D.D. Bouterse definitief uit te schakelen en omver te werpen, is het van essentieel belang, wie die opdrachtgever
is/was, wie in Suriname deze 16 mannen benaderd heeft om een plan te beramen om het militaire gezag omver te werpen en zo mogelijk om ook één of meerdere leden van het militaire gezag te vermoorden?
Als deze laatste bewering, en vraag, zou kloppen, tot het omver werpen van het militaire gezag en zelfs één of meerdere leden van dit militaire gezag te vermoorden, dan is hier sprake van een “met voorbedachte rade” oorlogsdaad en militaire actie, die de tegenpartij gedwongen zou hebben om met een militaire reactie deze oorlogsdaad te beantwoorden.
En zoals iedereen weet, tijdens een oorlog geldt,
“Als ik mijn tegenstander niet uitschakel en vermoord, dan schakelt mijn tegenstander mij uit en vermoord hij mij!” Dit is de eerste regel die je in militaire dienst leert!
Suriname was vanaf 1975 en dus ook in 1982 een Onafhankelijke Soevereine Staat; een jongen Staat in ontwikkeling met vallen en opstaan;
Ook ten tijde van het toenmalige militaire gezag. Dit maakt elke honge Staat mee; vallen en opstaan!
Het Surinaamse Militaire Gezag was in die periode het oneens geworden met de Nederlandse bemoeienis binnen de interne Surinaamse politieke situatie en de koers/ richting waarin het Surinaamse Militaire Gezag naar toe bewoog; dit was tegen de visie van (opeenvolgende)
de Nederlandse Regering(en).
Laatstgenoemde doet daarom vermoeden, dat de opdrachtgever voor het omverwerpen van genoemd Surinaams Militaire Gezag en het mogelijk zelfs vermoorden van één of meerdere leden van dit Surinaams Militaire Gezag in die richting gezocht moet worden.
Om die redenen is het van cruciaal belang dat de Nederlandse Regering, het in hun handen bezittende zogenaamde strafdossier van de heer
D.D. Bouterse geheel vrijgeeft, zonder het doorhalen, zwart maken met inkt/viltstift, van passages en/of woorden en zonder het weglaten van delen uit dit strafdossier.
Voor het strafproces tegen de heer D.D. Bouterse en consorten is het van crucial belang om de Nederlandse Staat als getuige op te roepen in deze zaak in Suriname!
Dit zou heel wat duidelijkheid verschaffen binnen de Surinaamse Rechtsgang bij zowel de Militaire Rechtbank als bij de Burgerlijke Rechtbanken en de Hoge Raad, c.q. ‘t Hof van Justitie van Suriname. Hiermee zou een betere weging van feiten en omstandigheden kunnen worden meegenomen, om zodoende tot een rechtschapen oordeel te komen in deze rechtszaak tegen de heer D.D. Bouterse; een onafhankelijk op feiten gebaseerd oordeel en los van politieke sentimenten!
Waarom wil Nederland pas na 60 jaar dit strafdossier van Nederland dit prijsgeven/ vrijgeven, en dan ook nog niet eens alles, zoals
premier Mark Rutte onlangs in Suriname op een persconferentie aangaf, met betrekking tot het slavernijverleden; december 2022.
Van die 60 jaar zijn er nog 20 tot 25 jaar te gaan, eer Nederland dit dossier zal openbaren en dan zijn alle betrokkenen waarschijnlijk al overleden.
Om dan te spreken van mogelijke dwaling, zal alleen maar bitter smaken; achteraf!
Want als Nederland of een ander land schuldig wordt bevonden, om wat voor redenen dan ook, bijvoorbeeld inmenging in interne politieke- en of militaire aangelegenheden in een Onafhankelijke Soevereine Staat, Suriname, dan kan de dood van de 15 Surinamers op het conto van Nederland terecht komen en kan Nederland schuldig worden bevonden op deze 15 personen.
De focus ligt dan niet bij de heer D.D. Bouterse en consorten, maar bij de opdrachtgever om het Militaire Gezag van toen omver te werpen en mogelijk ook om één of meerdere leden van dit Militaire Gezag te vermoorden.
Immers,
Als Nederland of de Nederlandse Regering(en) zich niet bewust en met voorbedachte rade zou hebben bemoeid met de interne Politieke en Militaire situatie in Suriname, dan zouden die 16 mannen nooit vanuit een/ de opdrachtgever zijn benaderd om een tegencoup te beramen tegen het toenmalige wettige Militaire Gezag dat in eerste instantie zelfs door Nederland/ de Nederlandse Regering werd gesteund en erkent!
Een soort gelijk geval, heeft zich ook afgespeeld tussen Nederland, Indonesië en de Zuid-Molukken, waarbij de Zuid-Molukkers beloofd werd een eigen Zuid-Molukse Staat te mogen uitroepen en vestigde als zij aan Nederlandse zijde mee zouden oorlog voeren tegen Indonesië, dat een vrijheidsstrijd vocht tegen Nederland. Nederland verloor; dus ook geen Zuid-Molukse Staat.
Een ander voorbeeld is de strijd die Saddam Hussein samen met de Amerikanen vocht tegen Iran, waarbij de Amerikanen wapens leverden aan Saddam Hussein van Irak om Iran te helpen bestrijden; oorlog voeren. Uiteindelijk hebben onder aanvoering van Saddam Hussein’s eigen volk met steun van de Amerikanen, Saddam Hussein afgezet en opgehangen.
Het zijn beproefde methoden, die ook hier in Suriname zijn toegepast;
De beruchte Binnenlandse Oorlog tussen Bouterse en Brunswijk- Nederland.
Als ik, ondergetekende, de zaak Bouterse en zijn 15 mede- Sergeanten-coupeplegers van 1980 vanuit mijn studie richting beschrijf, dan zie ik een moeder en een ongehoorzaam kind, dat zijn eigen weg opgaat, los van zijn moeder.
De moeder is Nederland. Het kind is Suriname.
De persoonlijkheid van het kind Suriname is D.D. Bouterse!
Moeders hebben vaker last van, om hun volwassen geworden kind, los te laten. Het kind Suriname is op 25 november 1975 volwassen geworden, onafhankelijk en zelfstandig. De persoonlijkheid van het kind vaart nu, vanaf 1975 en vooral vanaf 1980 zijn eigen weg op D.D. Bouterse;
Een weg waar zijn moeder, Nederland, het niet mee eens is. Zijn moeder probeert te corrigeren, maar dat helpt niet. Dan maar met de harde hand, denkt de moeder, Nederland, en schakelt allerlei scenario’s in, om haar kind Suriname met zijn eigengereide persoonlijkheid, D.D. Bouterse, in het gareel te houden en als dat niet lukt, hem desnoods te elimineren; uit te schakelen; te vermoorden. “Hij doet niet wat ik wil”, aldus de moeder/Nederland; “Toen niet en nu nog steeds niet!”
Als wij de pogingen optellen, die moeder Nederland ondernomen heeft om haar zoon Suriname- D.D. Bouterse te elimineren, dan komen wij/ kom ik tot een behoorlijk aantal, dicht rondom de tien (10) pogingen, de laatste, de huidige, nog niet meegerekend.
Over de laatste, huidige, wordt in de Surinaamse samenleving volop gespeculeerd en besproken; De moeder wil van D.D. Bouterse en
van R. Brunswijk af , ge- of misbruik makend van de huidige zittende Surinaamse Regering; kort gezegd, “Chan wil van Bouta en Brunsi af.”
Mocht dit werkelijk spelen, is dan de vraag?
Welk belang heeft de moeder hierbij?
Welk belang heeft Chan en/ of de huidige Regering van Suriname hierbij?

Met mijn insteek en mijn verhaal hier voorgaande, hoop ik een bijdrage te hebben kunnen leveren, aan volgens mij, het langst slepende strafproces in Suriname, waarbij ik hoop dat mijn/ deze bijdrage een serieuze bijdrage is, die meegenomen wordt in de weging om tot een eerlijke en rechtvaardige en onpartijdige uitspraak te komen, waarbij geen enkele bemoeienis hierin meegenomen en meegewogen wordt; ook geen politieke rancune!

Scheiding der machten!

En voor al het overige, laat ondergetekende als onafhankelijke persoon met een rechtgeaarde inborst, het oordeel en de uitspraak aan u, Het Hof van Justitie, over.

Mijn naam is Sweet, Kenneth Henricus, geboren in Suriname en sinds 4 jaar gepensioneerd in Suriname.
Beroepen:

Partner relatie- en gezinstherapeut
Stafmedewerker Verslavingszorg in Nederland
Maatschappelijk werken; Verslavingszorg; Nederland
Reclasserings- ambtenaar extern en Penitentiar- Reclassering- ambtenaar in Nederland
Huiselijk geweld deskundige Nederland
Docent Communicatiewetenschap aan de Hogeschool Zuid in Limburg; Nederland

De heer K.H. Sweet,

Bijlage 1

Betreft de Strafzaak tegen de heer D.D. Bouterse.

Naar ondergetekende vernomen heeft, zijn er diverse zeer belangrijke getuigen, waaronder de heer Marcel Oostburg, die ook op social media hun relaas doen over bovengenoemde zaak, waarvan ondergetekende de indruk heeft, dat bij getuige- verhoor- er nog rechtvaardigere weging van feiten kan plaatsvinden, voordat ere en definitieve uitspraak kan plaatsvinden.

Wat is mijn belang in deze kwestie?
Rechtvaardigheid.
Dat het Recht in zijn zuiverste vorm mag zegevieren.

K.H. Sweet.

Als je/ ik als inwoner of bewoner echt, maar da nook echt, vanuit het diepste van je/ mijn hart, van dit land Suriname houdt, dan doe je/ ik niets anders dan te striven naar een vredig land Suriname en in Vrede levende Surinamers!
Ik onderschrijf dit! God zij met ons Suriname.

Kenneth Sweet.