Inleiding
Mijn moeder woont in Suriname. Zij is in Suriname geboren. In 1971 zijn wij samen in Nederland gekomen. Zij heeft gewerkt in de fabriek van Verstegen Specerijen in Rotterdam. Het werk was zwaar. Vele uren werken in een fabriek is zeker geen pretje. In het donker naar het werk gaan en in het donker terug naar huis.
Woning met een kachel
De eerste woning, die mijn moeder in Nederland kreeg, was in de Adrien Mildersstraat te Rotterdam. De woningen in deze volkswijk waren oud en hadden geen badkamers.
De tweede woning van mijn moeder in Nederland was in de wijk Spangen in Rotterdam, eveneens een volksbuurt. De meeste huizen in deze wijk waren vóór de Tweede Wereldoorlog gebouwd. Deze huizen hadden ook geen badkamers. De mensen gingen 1 per week naar een badhuis.
De winters waren erg koud. Toen mijn moeder het tweede huurhuis kreeg, heeft mijn zwager – een Surinaamse Nederlander – meteen een badkamer in haar huurhuis gebouwd. Het was fantastisch om te zien hoe mijn zwager, die geen bouwvakker was, de badkamer heeft gebouwd. Mijn moeder is hem tot de dag van heden zeer dankbaar.
Terug naar Suriname
Mijn grootvader (vader van mijn moeder) woonde in Suriname. Hij werd ziek en moest verzorgd worden. Mijn moeder nam ontslag en vertrok naar Suriname om mee te helpen. Zij wilde niet meer in het koude Nederland wonen. Zij was terug bij haar familie in Suriname. Met een gering inkomen kon je destijds een goed en gelukkig bestaan in Suriname hebben. Mijn moeder is tot de dag van heden een tevreden en gelukkige vrouw. Zij kijkt naar de series en speelfilms via de televisie. Zij volgt de politieke en economische beschouwingen in de DNA-vergaderingen op de voet. Zij leest de kranten. Zij geniet van de ingezonden artikelen. Sita is de dochter van de oudste zus van mijn moeder. Sita en mijn moeder hebben een zeer hechte band. Sita belt mijn moeder elke dag. Sita zorgt ervoor dat mijn moeder niets te kort komt. Heerlijke Surinaamse eten, drankjes, lekkernijen en kranten krijgt zij van Sita. Mijn moeder is de lievelingstante van mijn neven en nichten en hun kinderen. Zij besteden veel tijd en aandacht aan haar. Zij verwennen mijn moeder ook. Heel mooi om te zien hoeveel liefde zij aan mijn moeder geven. Heel bijzonder is dat. Gran Tangi, lieve familieleden in Suriname en in Nederland. Heel veel dank. God Bless you ALL.
Het lezen van een artikel
Mijn moeder spit de krant uit en leest de ingezonden artikelen helemaal uit. Zij vertelt mij dagelijks over de toestand in Suriname. Zij vindt het verschrikkelijk, dat tot de dag van heden de grondzaken niet goed geregeld zijn. Mijn moeder luistert naar de Surinaamse praatprogramma’s via de radiozenders. Zij kan zich behoorlijk boos maken op de mensen, die de zaken niet eerlijk vertellen. Vaak zeg ik tegen haar “Ma luister aub niet naar de radiozenders; kijk op dat moment naar een speelfilm of een serie”. Haar antwoord is dan: “Ik moet toch weten wat er wordt gezegd”. “Dan kan ik je vertellen waarover zij gesproken hebben”.
Zorgzame en lieve moeder
De meeste kinderen zijn heel trots op hun moeder en houden ook van hun moeder. Wij moeten onze liefde aan onze moeders tonen en onze moeders respecteren.
Mijn moeder is in mijn ogen een geweldige moeder. Haar leven staat nog steeds in het teken van haar kinderen, haar kleinkinderen en haar familie.
Vredig met de buren leven
In Suriname leven de meeste mensen vredig naast elkaar. Mijn moeder woont in Suriname in een volksbuurt met alle bevolkingsgroepen. Niemand valt elkaar lastig. Op straat praat iedereen met elkaar. Kortom de mensen leven vredig met elkaar. De buren letten op elkaar. Zij groeten elkaar. En wat hoor je dan op de Surinaamse radiozenders in Nederland of via social media: “Er is spanning tussen de Creolen en de Hindostanen”. Wel nu “Beste mensen, luistert u echt niet naar deze verhalen. Men wil om politiek gewin de verdeel en heers strategie inzetten”. Er is absoluut geen spanning tussen de twee bevolkingsgroepen. Noch de Hindostanen noch de Creolen willen het land overnemen, De bevolkingsgroepen hebben elkaar nodig om Suriname te ontwikkelen. Dat geldt ook voor de overige bevolkingsgroepen in Suriname. De politieke leiders in Suriname moeten hun achterban oproepen niet te luisteren naar de “ophitsers”.
Wonen in Suriname of Nederland
Ik ken vele mensen, die met een bescheiden inkomen in Suriname wonen. Zij pakken een schop en een houwer en gaan aan de slag. Zij planten groenten en andere gewassen, zodat er voedsel op tafel komt. Zij zijn wel gelukkig in Suriname.
Nederland is een land waar de armoede in rap tempo toeneemt. Met € 1.800,– netto red je het niet meer in Nederland. De gemiddelde huurprijs ligt voor de nieuwe huurders op ca € 900,– . Tel hierbij op de hoge energierekening voor gas en elektra, water, verplichte ziektekostenverzekering etc, dan houd je maar € 100,- tot € 200, – per maand over om levensmiddelen te kopen. De winkelprijzen van deze goederen zijn erg hoog. Vele personen gaan naar de voedselbanken.
De moraal van dit verhaal
Het leven in Suriname heeft vele pluspunten. Het leven in Nederland is keihard en erg koud. Letterlijk en figuurlijk. Mijn advies aan de inwoners van Suriname is: probeer het vol te houden. Na regen komt zonneschijn. De bevolking heeft de sleutel in eigen handen. De mensen moeten met zijn allen wel hard werken en zoveel mogelijk gaan planten. De Surinaamse Nederlanders worden opgeroepen om Suriname te blijven steunen en te promoten. Het aantal reizigers naar Suriname moet fors gaan toenemen. De Surinaamse overheid zal voor de veiligheid moeten zorgen.
Mijn moeder van 91 jaar is een gelukkige vrouw in Suriname. Ik zeg altijd tegen mijn moeder “Ma ik ben blij, dat jij in Suriname woont en niet in Nederland met het koude klimaat”.
Beste Surinamers, zij die overwegen Suriname te verlaten om in Nederland te komen wonen: “Bezint eer gij Begint”.
Dennis Lapar
Directeur van Stichting FinanceSuriname
