Mensen verzinnen niet alleen allerlei redenen waarom de ontwikkeling van het land zo langzaam gaat, maar ze klampen zich ook aan die verzinsels vast. De een zegt dat de mensen in de top het geld aan zichzelf en reizen spenderen. De ander zegt dat het komt omdat er meer export dan import is. Weer een ander zegt dat het ligt aan het feit dat er veel geld wordt uitgegeven aan het ambtenarenapparaat en dat er miljoenen worden uitgegeven aan allerlei sociale voorzieningen. Het recentste en meest gehoorde argume is dat het ligt aan de koersstijging. En zo blijft de leek maar gissen en raden.
Het land kruipt maar langzaam uit die economische crisis en dat was te verwachten. Elk land dat zo’n zware economische val heeft gemaakt, mag allang blij zijn dat het nog steeds elke maand salarissen kan uitbetalen.
Het is logisch dat men wil weten wat de oorzaak is dat de ontwikkeling van het land niet zo snel gaat als we zouden willen, want als men de juiste oorzaak weet, kan die worden aangepakt. Men staart zich blind op één oorzaak, maar de wortel van dit kwaad is een combinatie van vele oorzaken.
Dit probleem is groter dan we denken. Suriname slaapt al jaren of speelt het spel van ziende blind zijn. Wanneer we vroeger spraken over de Surinamer, bedoelden we de rassen voor wie Suriname het thuisland is. In de loop der jaren is het land overspoeld door vele buitenlanders, zoals de nieuwe Chinezen, de Turken, Brazilianen, Haïtianen, Venezolanen, Russen enz.
Immigranten zijn welkom als ze komen om het land te helpen opbouwen. We zien echter dat deze buitenlanders komen en ons goud en bodemschatten wegdragen, casino’s en Suribet kantoren openen, grote Chinese winkelketens neerzetten en er allemaal flink aan verdienen. Het geld wordt echter niet besteed om Suriname tot ontwikkeling te brengen, de valuta wordt doorgesluisd naar hun eigen thuisland. Deze immigranten zijn dus geen meerwaarde voor het land, maar bloedzuigers.
Echter niet alleen de buitenlanders, maar ook de Surinamer zelf plundert en misbruikt zijn eigen land al jaren. Men eigent zich grond toe en verhuurt of verkoopt het aan buitenlanders, hout en grondstoffen, worden illegaal verscheept en het geld verdwijnt in eigen zak. Suriname is een doorgeefluik voor drugs en vooral de douane verdient zich schatrijk aan allerlei illegale praktijken.
Elke regering is op de hoogte van al deze corruptieve handelingen, maar speelt al jaren het spel van ziende blind zijn. Er zijn regels en wetten, maar de controle ontbreekt. Men laat zich omkopen en grof betalen. Daarom verdwijnt dit wangedrag niet en blijft Suriname verzuipen in haar eigen tranen. You don’t drown by falling in the wáter, you drown by staying there.
Het volk roept in allerlei praatprogramma’s en protestacties: ‘we`pina, er is armoede’ en men kijkt voor een oplossing richting president en verwacht dat hij deze problemen, die al jaren sudderen, in een keer zal oplossen. In werkelijkheid pinaart slechts een deel van de bevolking. Het gros verrijkt zich en vele buitenlanders komen een graantje meepikken omdat ze weten dat ze ermee wegkomen in Suriname. In SU kan en mag alles! Je zou dus kunnen zeggen dat we zelf de oorzaak zijn van het stagneren van de ontwikkeling. Maar zoals altijd steekt men de hand niet in eigen boezem, maar zoekt een zondebok.
Dit land levert genoeg op om aan ieders behoefte tegemoet te komen, maar de hebzucht van velen staat eerlijk verdelen in de weg. When Greed is there nobody is worried about another human being. Zo lang deze mentaliteit overheerst in onze samenleving, zal ons land ten dode opgeschreven zijn.
De corruptiementaliteit woekert als een kankergezwel in vele zuid Amerikaanse landen. Degene die tegen corruptie ten strijde wil trekken, zal een sterke, onzelfzuchtige, nietsontziend en daadkrachtig mens moeten zijn en die moet in dit land nog geboren worden.
Velen zullen smalend zeggen: ” In Suriname zal nooit zo’n krachtige figuur opstaan. De top steelt van zijn eigen land en verrijkt zich over de ruggen van het volk. Elke wet om dit aan te pakken, wordt in de top tegengehouden uit eigenbelang. We hoeven dus niet te verwachten dat deze of een andere regering dit probleem zal aanpakken. Brada en sisa’s, It always seems impossible till it is done.is
Dit kwaad kan alleen worden uitgeroeid als het hele volk zich hiervoor inzet.
Beste mensen, laten we de hoop niet opgeven, misschien gebeurt het onmogelijke. The time comes in the life of any nation when there remain only two choices, submit or fight. Niet overgeven, maar blijf dit kwaad bevechten en blijf hopen!
To love means, loving the unlovable. To forgive means, pardoning the unpardonable. Faith means, believing the unbelievable. Hope means, hoping when everything seems hopeless.
Josta Vaseur
