President Chandrikapersad Santokhi heeft als voorzitter van de politiek partij VHP steeds campagne gevoerd met de woorden, dat de Surinamer in diaspora hun kapitaal zouden investeren in Suriname.
Zij die bekend zijn met economische wetmatigheden en het leven van Surinamers in diaspora wisten wel beter, dat het er niet zo aan toegaat. Maar, het was mogelijk moeilijk om de voorzitter ervan te overtuigen ervan af te stappen, en zich niet te laten dwalen door enkele personen in diaspora, die zelfs hun eigen geld niet in suriname hebben geïnvesteerd.
De mogelijke redenen dat de voorzitter van de VHP erin is getrapt dat hij dat alles gemakkelijk zou kunnen worden opgelost. Volgens Santokhi zouden ze met fresh capital komen, ze zouden hun geld uitzetten tegen 2 ot 3% rente in Suriname wat niet is gebeurd.
Ook zijn diaspora initiatieven zijn allemaal mislukt en in zijn eigen diaspora instituut in Nederland hebben de leden zich teruggetrokken omdat er geen geloof was in de woorden en de daden van de president.
Gebrek aan vertrouwen
Veel Surinamers hebben hun land om verschillende redenen verlaten, waaronder politieke conflicten, economische omstandigheden en de zoektocht naar betere levensomstandigheden.
Hoewel de diaspora een grote hoeveelheid kapitaal heeft vergaard, brengen ze het niet terug naar Suriname.
Een van de belangrijkste redenen waarom de Surinaamse diaspora hun kapitaal niet terugbrengen naar Suriname, is het gebrek aan vertrouwen in de Surinaamse overheid. Surinamers die in het buitenland wonen, zijn zich bewust van de zwakke economische omstandigheden in Suriname en de staatsschuld die sinds de jaren 1980 is opgelopen en de afgelopen 12 jaren een ongekende hoogte heeft bereikt.
Sceptisch
Ze zijn sceptisch over de politieke stabiliteit van het land en twijfelen of hun investeringen veilig zijn. Bovendien worden buitenlandse investeerders regelmatig geviseerd door de regering, wat beleggers afschrikt.
Een andere reden waarom de Surinaamse diaspora hun kapitaal niet terugbrengen naar Suriname, is dat er een hoog risico is dat de investeringen niet rendabel zullen zijn. Veel buitenlandse bedrijven en investeerders houden rekening met het risico dat hun investeringen worden geconfisqueerd door de overheid of worden gestolen door corrupte overheidsfunctionarissen.
Diefstal
In de periode van de regering Bouterse-Adhin is men aan de kasreserve gegaan van de commerciële banken en heeft men ruim US$ 200 miljoen een andere bestemming gegeven, wat gezien kan worden als diefstal van andermans geleden.
Bovendien hebben buitenlandse bedrijven en investeerders vaak moeite om zaken te doen in Suriname, omdat de lokale markten vaak klein zijn en de regelgeving vaak verouderd is.
Bureaucratie
Tot slot is er het probleem van bureaucratie. De bureaucratie in Suriname is vaak complex en tijdrovend. Investeerders moeten vaak lange tijd wachten voordat hun investeringen worden goedgekeurd en de regelgeving kan veranderen zonder voorafgaande kennisgeving.
Dit maakt het voor buitenlandse investeerders moeilijk om zaken te doen in Suriname en dus twijfelen ze of het de moeite waard is om hun kapitaal hier te investeren.
Hoewel er vele redenen zijn waarom de Surinaamse diaspora hun kapitaal niet terugbrengen naar Suriname, is de primaire reden het gebrek aan vertrouwen in de Surinaamse overheid. Het is de taak van de Surinaamse overheid om vertrouwen te winnen bij de diaspora door een solide economisch beleid te voeren, het risico te verminderen en de bureaucratie te verminderen.
Als dit gebeurt, zou de diaspora mogelijk meer vertrouwen hebben om hun kapitaal terug te brengen naar Suriname.
