Welvaart komt niet zomaar aanwaaien

Een blik in Europa laat zien dat er in vele landen ontwikkeling en welvaart is. Deze welvaart is ze echter niet komen aanwaaien, men heeft er hard voor moeten werken. Vakbonden hebben strijd geleverd voor goede salarissen en betere sociale voorzieningen. Het is prettig wonen in zo’n welvaart land. 

Die welvaart wordt nu systematisch kapotgemaakt. De sociale voorzieningen, subsidies en financiële hulp, vindt men nu zo logisch dat het niet meer wordt gewaardeerd. Men ziet steeds meer een hebzuchtig, egoïstisch en gemakzuchtig volk dat leunt op de staat en bij het minste geringste klaagt. Er staan continu tegenstrijdige partijen tegenover elkaar en elk wil zijn zin doordrukken. Compromis kent men niet meer, dus oplossingen komen er vaker niet dan wel, met het gevolg chaos, onopgeloste problemen en een verwend, zeurderig en ontevreden volk dat continu naar stokken zoekt om de staat mee te slaan.                                                                   

Het meest vernietigende wapen waar het volk naar grijpt zijn stakingen en protestacties, die meestal vergezeld gaan van vernielingen. Omdat er nog steeds welvaart is, ziet het volk niet dat ze met al die acties en vernielingen bezig zijn om al het goede dat is bereikt, kapot te maken. Men blijft voor zichzelf eisen en weigert het bredere plaatje te zien.

Surinamers maken de fout om het gedrag van Europa te kopiëren. Ze beseffen niet dat we, wat welvaart betreft, nog aan de wieg staan en we het ons daarom nog niet   kunnen permitteren om te vernielen, te eisen en dreigen. We zullen eerst hard moeten werken en offers brengen om dat welvaartniveau te bereiken.                                                                                                                      Nog een fout die velen maken, is om in rassen te blijven denken.                                        

Laatst hoorde ik iemand zeggen dat de vakbondsleiders alleen creolen waren dus dat alleen creolen hebben gestreden voor de sociale voorzieningen waar alle rassen nu van profiteren. Deze persoon ziet het bredere plaatje niet. Terwijl de creolen de kantoor –en vakbondsbaantjes bekleedden, stonden de andere rassen met handen en voeten in de modder om te planten om het volk van voedsel te voorzien. Conclusie: alle rassen hebben op hun eigen manier een bijdrage geleverd aan het welzijn van land en volk. Het is dus onterecht om alleen de creolen een schouderklopje te geven.                       

Als we naar elkaar kijken moeten we geen ras zien, maar een landgenoot, een Surinamer. En als die landgenoot iets goeds doet, moeten we hem een compliment geven en als hij iets fouts doet, moeten we onze hulp aanbieden.                                                                                              

Onder alle rassen zijn er harde werkers en luilakken en die bevinden zich onder het gewone volk, maar ook in de top. Luilakken willen slechts profiteren en in luxe   leven zonder hard te werken. Men steelt gewetenloos van het land. Het vernielen van andermans spullen, gaat ze heel gemakkelijk af daar ze nooit met hard werken iets hebben opgebouwd. Iemand die zich heeft opgebouwd met hard werken, zal nooit het bezit van een ander vernielen. Luilakken zijn ook heel gemakkelijk over te halen tot protestacties omdat ze hun gemakkelijke leventje bedreigd zien. Never underestimate the power of stupid people in large groups.                                                                                                                    

Actievoerders roepen dat ze actievoeren voor het volk, maar diep in hun hart weten ze dat ze het doen voor zichzelf. Ze incasseren geld voor die acties. Ze zullen nooit alleen gaan, ze hebben de massa nodig. It’s easy to stand in the crowd, but it takes courage to stand alone.                               Nog verachtelijker zijn de mensen die tegen betaling vernielingen verrichten.

De harde werkers werken aan de opbouw van het land en ondersteunen zo op een indirecte manier, mensen met een beperking, behoeftigen maar ook de luilakken. Als we het land tot ontwikkeling willen brengen, zullen er meer harde werkers dan luilakken moeten zijn.

Pres u kunt de aanvallen als een compliment beschouwen, because the enemy wouldn’t be attacking you if something very valuable wasn’t inside you.                                                                    De mensen die protesteren beseffen niet dat elke regering die komt, dezelfde harde                        maatregelen zal moeten nemen om de enorme schulden te betalen. Elke regering zal eerst puin moeten ruimen om te kunnen bouwen.                                                                        

De regering die het land de afgrond in heeft geduwd, maakt misbruik van het feit dat dit volk snel vergeet en dingt daarom gewetenloos en schaamteloos weer naar de macht.                            

Ik gun elke Surinamer een dak boven het hoofd, goede sociale voorzieningen, goede medische zorg, kortom een leven in welvaart. Laten we lering trekken uit de fouten die het Europese volk maakt. Maak je land niet kapot met acties of door tegen te werken, te vernielen en te stelen. Welvaart bereiken we alleen door onze krachten te bundelen en hard te werken. 

“Happiness comes when we stop complaining about the troubles we have and offer thanks for all the troubles we don’t have.”

Josta Vaseur

error: Kopiëren mag niet!