Met afschuw heb ik, net als duizenden anderen, wederom moeten toezien hoe ongeoorloofde handelingen zich in de klas, op school, voordoen. Een leerling, iemand in ontwikkelingsjaren, die tekeer gaat tegen zijn leraar. Wij zijn al gauw geneigd om te beoordelen en te veroordelen. Eveneens in dit geval. De leerling wordt uitgemaakt voor boeman en van alles en nog wat. De memes, posts en petities gingen viraal. Als oud-leerling van het Miranda Lyceum, was het ook voor mij niet te bevatten. Dit was ongehoord en moest gestraft worden. De bittere realiteit is echter, dat er geen winnaars kunnen zijn in dit geval. We zijn allemaal een stukje verliezers. De een meer dan de andere.
Laat mij voorop stellen, dat elke schoolgaande recht heeft op een veilige en beschermde omgeving. Van de betrokken leraar, persoonlijk kennende, kan ik niet bevatten dat de uitgesproken aantijgingen op waarheid berusten. Toch hoop ik van harte, dat die zo grondig mogelijk onderzocht worden en dat bij wandaden justitieel gehandeld wordt.
Mocht blijken dat de aantijgingen ongerechtvaardigd zijn, dan hoop ik dat de leerling tot inkeer komt, excuses aanbiedt en vooral vergeven wordt. Dat er begeleiding en ondersteuning komt voor alle partijen is noodzakelijk. Als land in crisis(sen), kunnen wij niet toestaan dat een jonge Surinamer wordt afgeschreven in de samenleving en tot paria gemaakt wordt. We kunnen dat simpelweg niet permitteren. Alles wat wij wel en al dan niet gaan kunnen dragen begint in de klas. Het is nu eens tijd dat wij ons ervan bewust worden dat alles valt en staat met kennis, kunde en competenties.
Onderwijs is de sleutel tot duurzame ontwikkeling. Helaas is er al jarenlang onvoldoende besef voor ons onderwijs. Leraren zijn, net als leerlingen, onderhevig aan de sociaal-economische druk. Helaas is men gauw geneigd om leraren als een aparte klasse te behandelen. Gezamenlijk moet deze trend omgebogen worden. Gelet op de krappe situatie, moeten wij zuinig omgaan met hetgeen wat wij hebben. Onderwijzers staan daar voorop aan de rij. Ze zijn niet alleen lesgevenden, maar opvoeders en rolmodellen. Verdere versterking en de nodige additionele cursussen voor hen, zijn van eminent belang. Een leegloop in deze sector is het laatste wat wij nodig hebben. Indien wij uit de dal moeten komen zal de bijdrage van deze groep onmisbaar zijn.
Laten wij onze leraren koesteren, empoweren en versterken. De overheid en de burgerij hebben daar evenveel baat bij. Wij vallen en staan in de klas en wij staan en vallen ook; in de klas.
Asad Mushtaq, Universiteitsstudent, trotse ex- Lyceïst
à titre personnel
