17 februari staat bekend als black Friday omdat op die dag de moraal van de Surinamer tot een dieptepunt was gedaald. Velen vreesden dat op 24 maart dezelfde wantoestanden ons te wachten stonden. Gelukkig bleek deze vrees ongegrond. 24 maart gaat de boeken in als de dag waarop de regering het volk heeft beschermd. De regering heeft lering getrokken uit de wantoestanden die hadden plaatsgevonden op 17 februari en heeft maatregelen genomen om haar volk te beschermen. The fundamental purpose of government is to protect its citizens.
Nog een aangename verrassing was, dat de opkomst van de protestactie nihil was. De leiders en herrieschoppers waren afkomstig van BEP en NDP en dat zegt genoeg. Parlementsleden horen in de oppositie hun grieven en standpunten bekend te maken en niet een schreeuwende massa op straat te gebruiken om de regering omver te werpen. De leiding stond op te scheppen dat ze het bedrijfsleven hadden platgelegd. Men telde enthousiast op de vingers af welk bedrijf en welke instantie haar deuren had gesloten. If the activists want to lynch you, that’s their problem; but if they got the power to lynch you, it’s you who gave them that power.
Een journalist wees de actievoerders erop dat het platleggen van het bedrijfsleven, een klap betekende voor de economie, dat een land, dat er financieel zo slecht voor staat, zo’n klap niet kan incasseren. Het antwoord maakte duidelijk dat het ze niets kon schelen. Deze mensen waren slechts gefocust op dat ene doel, namelijk om de regering te laten vallen. They try to bury the president, but they don’t realize that he is the saving seed.
Het volk verwachtte een herhaling van black Friday en wachtte angstig 24 maart af. Toen ze echter zagen dat de regering beschermende maatregelen had getroffen, haalden ze opgelucht adem. Als de regering geen maatregelen had getroffen, zouden verwijten aan hun adres, terecht zijn geweest.
Jammer genoeg zagen de actievoerders, de beschermende maatregelen als machtsvertoon. Wat deze mensen smalend machtsvertoon noemden, was gewoon verantwoordelijk gedrag. Machtsvertoon is wanneer er gemaskerde mannen demonstranten oppakken en in een busje gooien.
Er werden spottende opmerkingen gemaakt over de schilden, de boot op het water, en de rondcirkelende helikopter. Een man riep zelfs dat de geplaatste hekken, het inzetten van extra manschappen en surveillance het land veel geld kosten. Het schadebedrag van de vorige keer was echter veel groter. Voorkomen is beter dan weer zo’n schadeherstel bedrag te moeten ophoesten. Het geld kan dan beter worden uitgegeven aan bescherming van land en volk. Bovendien is dat geld afkomstig van onze belastingcenten, daarom is dit destructieve gedrag zo dom.
De regering heeft laten zien dat ze haar volk beschermt en dat geeft een veilig gevoel.
Twee NDP-leiders van de actievoerders stonden allerlei verwijten te roepen aan het adres van de huidige regering. Er werd gezegd dat ze niet van plan zijn om een vergunning aan te vragen voor de protestacties. Met andere woorden men heeft lak aan wet en regels en dit is typische NDP-gedrag, die staan erom bekend het verkeerde voorbeeld te geven.
Men kan een verzoek bij de voorzitter indienen en netjes vragen om een voorkeursbehandeling. Maar eisen stellen en een tijdslimiet van een week eraan koppelen is brutaal machtsvertoon en getuigt niet van respect. Chantage en dreigementen zijn nooit een goede basis voor een goed gesprek.
De NDP weet dat de financiële toestand waarin het land verkeert, is veroorzaakt door hun wanbeleid en leengedrag. Men weet dat zij de wortel zijn van de huidige armoede. Toch presenteert men zich als de redder van het volk en wordt degene die zich inzet om de rotzooi op te ruimen tot zondebok gebombardeerd. Din no habie sjin!
De woorden waarmee men het volk probeert op te ruien zijn honger en armoede. Iemand die echt honger heeft, zal liever zijn tijd en energie besteden aan het scheppen van mogelijkheden om de honger te stillen. Bijvoorbeeld door te planten.
Tenslotte, werd aan de betogers die ene belangrijke vraag gesteld: ”Daartegen protesteren jullie eigenlijk?” Is het omdat Chan weg moet of is het de koers, zijn het de maatregelen?” Niemand kon een inzichtelijk antwoord geven. Enkele antwoorden waren: ”We zijn niet uit om rotzooi te schoppen, om het kiesstelsel, deze regering moet naar huis, om de hoge koers. Er was zelfs een schaap in de kudde die duidelijk geen inzicht had en daarom riep,’ om alles!’
Dit zijn allemaal items waarover op een volwassen manier in een dialoog kan worden gesproken en waarvoor men nota bene vaak is uitgenodigd. Jammer genoeg kan niet iedereen een intelligent gesprek voeren.
“ The activist is not the man who says the river is dirty
The activist is the man who cleans up the river.”
Josta Vaseur
Als ik van mijn land hou
Als ik van mijn land hou
Zal ik meehelpen aan de opbouw
Als ik beweer een Surinamer te zijn
Haal ik haar goede naam niet door het slijk
Als ik om mijn land zou geven
Zal ik niet van haar stelen
Een echte srananman
Legt het bedrijfsleven niet plat
Als ik hou van Suriname
Zal ik de tekst “I Love Su”waarmaken
