Het bezoeken van religieuze organisaties door politieke leiders is een veelvoorkomend fenomeen. Men kan zich afvragen waarom deze leiders ervoor kiezen om religieuze gemeenschappen te bezoeken en of dit een belangrijk onderdeel is van hun politieke strategie. Een van de redenen kan zijn dat het bezoeken van religieuze organisaties politieke leiders in staat stelt om zichzelf te presenteren als gelovigen en een gevoeligheid voor religieuze kwesties te tonen.
Bezoeken van religieuze organisaties
Zeker in landen waar religie een belangrijke rol speelt in het dagelijks leven van burgers, kan het bezoeken van religieuze organisaties een manier zijn om contact te maken met de kiezers en te laten zien dat politieke leiders begrip hebben voor hun geloof en waarden.
Een andere reden kan zijn dat het bezoeken van religieuze organisaties politieke leiders kan helpen om als eerlijk en rechtvaardig over te komen.
Door actief deel te nemen aan de activiteiten van de religieuze gemeenschap en in contact te treden met de aanwezigen kunnen politieke leiders hun betrokkenheid bij de samenleving tonen en laten zien dat zij geïnteresseerd zijn in de behoeften van de mensen.
Strategisch spel
Hoewel het bezoeken van religieuze organisaties door politieke leiders positieve effecten kan hebben, moet worden opgemerkt dat dit niet altijd de weerspiegeling is van hun eigen overtuigingen en waarden.
Het kan een strategisch spel zijn om de stem van de religieuze gemeenschap te winnen of om de politieke positie van de leider te versterken. Het bezoeken van religieuze organisaties mag dan ook niet gezien worden als een getuigenis van iemands persoonlijke geloof.
In Suriname hebben wij gezien, dat president Santokhi hetzelfde doet als gewezen president Bouterse, door formeel predikaten te nemen als te zijn geestelijke adviseurs die betaald worden. Heeft veel copy paste van wat Bouterse heeft gedaan.
Bij de Nieuw Front-regeringen onder leiding van gewezen president Venetiaan hebben wij dat niet gehad .Wat niet betekende dat de religieuze organisaties geen invloed hebben gehad , maar werd niet gedaan en of vertoond met veel prang prang.
Macht vergroten
Politieke leiders maken gebruik van religie om hun macht te vergroten en het volk te manipuleren.
Ze doen alsof ze vroom zijn, maar in werkelijkheid gebruiken ze religie als dekmantel voor hun corruptie en handelen in strijd met de religieuze waarden die ze zouden moeten belichamen.
Een van de manieren waarop politieke leiders misbruik maken van religie is door zichzelf te presenteren als de vertegenwoordigers van god, die handelen in overeenstemming met de religieuze wetten en de wil van god.
Dit stelt hen in staat om hun eigen beleid te verkopen als afkomstig van god, en om het volk te overtuigen hun beleid te steunen, zelfs als het in werkelijkheid niet in overeenstemming is met de religieuze waarden.
Politieke leiders maken ook gebruik van religie om hun positie te verstevigen door gelovigen tegen elkaar op te zetten.
Door een bepaalde groep binnen de religie te benadrukken als de enige ware gelovigen, kan een politieke leider de andere groepen uitsluiten en zo hun macht vergroten.
Politiek instrument
Het is belangrijk om te erkennen, dat politieke leiders die religie gebruiken als dekmantel voor hun corruptie, in werkelijkheid helemaal niet geïnteresseerd zijn in de religie zelf.
Ze gebruiken het als een politiek instrument om hun eigen doelen te bereiken, en vaak gaat dit ten koste van het volk dat zij zouden moeten dienen.
In veel gevallen maken dergelijke politieke leiders beloften aan gelovigen om de steun van deze groep te winnen, maar zodra ze aan de macht zijn, negeren ze deze beloften en handelen ze tegen de belangen van deze groep.
Ze storten de burgers in armoede en nemen besluiten die in strijd zijn met de religieuze waarden die ze zouden moeten belichamen.
Misbruik
Geconcludeerd kan worden, dat politieke leiders vaak misbruik maken van religie. Ze doen alsof ze vroom zijn terwijl ze in werkelijkheid corrupt en machtsdronken.
Sam B. LLB
