Bestuurlijke verantwoordelijkheid is het vermogen van een overheid om de verantwoordelijkheid te nemen voor het beheer van haar financiële, economische en sociale middelen. Het is een belangrijke factor in het creëren van een stabiele, duurzame economie. De overheid moet verantwoordelijkheid nemen voor het beheer van haar financiële middelen, waaronder belastingen, overheidsuitgaven, overheidsfinanciering en overheidsbestedingen.
De overheid moet ook verantwoordelijkheid nemen voor het beheer van haar economische middelen, waaronder de infrastructuur, de arbeidsmarkt, de handel, de investeringen en de financiële markten.
Verder dient de overheid verantwoordelijkheid te nemen voor het beheer van haar sociale middelen, waaronder de gezondheidszorg, het onderwijs, de openbare veiligheid, de milieubescherming en de sociale voorzieningen.
Om de verantwoordelijkheid te nemen voor het beheer van de financiële, economische en sociale middelen, moet de overheid een aantal maatregelen nemen, omdat dit een stabiele, duurzame economie creëert. De overheid kan de economische groei bevorderen, de levensstandaard verbeteren en de armoede verminderen.
Gebrek aan kennis
Naar aanleiding van het bovenstaande zegt Ibrahim in gesprek met de redactie van Dagblad Suriname, dat de Surinaamse regeerders niet beschikken over deze componenten.
Sinds de onafhankelijkheid in 1975 heeft het land niet voldoende mensen gehad die kennis hadden van bestuurlijke zaken. Men is doorgegaan met dezelfde methode van geld uitgeven en niet investeren in de toekomst door goede ambtenaren op te leiden.
Dit heeft geleid tot het dichtklappen van het overheidsdenken en uitvoering die zeer laag is.
Soortgelijke trend van zwakke overheden heeft geleid tot grootschalige corruptie daar elke vorm van controle er gewoon niet was en tot heden niet is. Dit is ook merkbaar bij vele landen die na het dekolonisatieproces in de jaren ’60 onafhankelijk zijn geworden.
Laag denkniveau
Surinaamse regeerders zijn nimmer geïnteresseerd geweest om te investeren in kennisontwikkeling van de burgers.
Ibrahim zegt, dat dat nu grote gevolgen heeft, daar geen enkele overheid in staat is om simpele projecten goed uit te voeren. Aan financiële middelen heeft het niet gelegen. Het heeft gewoon gelegen aan het feit, dat de regeerders een “laag” denkniveau hebben en het nut niet kunnen inzien
Het is te ver voor ze en buiten hun gezichtsveld. Het is steeds gebleven bij hoe win ik de volgende verkiezingen en niet hoe ontwikkel ik het land suriname
