Suriname is een land dat de laatste tijd met een flink probleem kampt: mensen verlaten in grote getallen het land. Vele die weg gaan uit Suriname doen dat geruisloos. Deze mensen kunnen gezien worden als economische vluchtelingen. In de jaren ’80 heeft Suriname politieke vluchtelingen gekend en in de jaren ’90 economische vluchtelingen.
Economie
Hoewel veel factoren bijdragen aan deze trend, is de belangrijkste reden dat de regering, die ongeveer 2,5 jaar geleden aan de macht kwam, haar verkiezingsbeloften niet is nagekomen. Een van de belangrijkste verkiezingsbeloften van de huidige regering was de verbetering van de economie. Sinds haar aantreden heeft de regering echter geen substantiële stappen in de richting van dit doel genomen. In plaats daarvan is de economie van het land blijven verslechteren, wat heeft geleid tot meer armoede, inflatie en werkloosheid. Burgers hebben diverse keren geprotesteerd tegen het beleid van de regering, om een sein te geven dat zij gebukt gaan onder de erbarmelijke situatie. Mensen zien nog steeds geen licht in de tunnel.
Gezondheidszorg
Een ander belangrijke probleem dat ertoe heeft geleid dat mensen Suriname (hebben) verlaten, is de erbarmelijke staat van het gezondheidszorgsysteem, dat kampt met beperkte middelen, verouderde apparatuur en overvolle ziekenhuizen. Hoewel de regering had beloofd de uitgaven voor gezondheidszorg te verhogen, heeft zij geen noemenswaardige maatregelen genomen. Als gevolg hiervan hebben veel mensen het gevoel dat ze geen toegang hebben tot adequate medische zorg of niet kunnen voorzien in hun gezondheidszorg behoeften in hun thuisland, waardoor ze gedwongen worden om elders kansen te zoeken.
Ook overheidsziekenhuizen in Suriname hebben melding van ‘braindrain’ gemaakt en erkennen dat het een groot probleem is. Het gaat hierbij om het Academisch Ziekenhuis Paramaribo, het ‘s Lands Hospitaal en het Mungra Medisch Centrum. Het personeel, waaronder hoog gespecialiseerden, trekt weg. En dit heeft als gevolg dat de zorgverlening in gevaar komt. In een regeringsvergadering is besloten om aan medewerkers die essentieel zijn voor het in stand houden van zorgfuncties een overbruggings- en een werving en behoudstoelage toe te kennen. Verder is een beroep gedaan op de Nationale Ziekenhuis Raad om de zorgmedewerkers in Suriname efficiënter in te zetten, al dan niet door intensievere samenwerkingsverbanden tussen de ziekenhuizen. De regering hoopt hiermee de ‘braindrain’ van de ziekenhuizen tegen te gaan. Zo meldt het ministerie van Volksgezondheid deze week in een recent persbericht.
Onderwijs
Onderwijs is ook een belangrijk thema in Suriname. Ondanks zijn rijkdom aan natuurlijke hulpbronnen en potentieel, heeft Suriname een lage alfabetiseringsgraad. De ex-minister van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur, Marie Levens, gaf tijdens haar laatste toespraak in De Nationale Assemblee aan, dat van de 11.500 kinderen die de lagere school binnenkomen, er aan het eind maar 2.300 kinderen zijn die naar de middelbare school gaan en verder kunnen studeren. Vandaar dat de minister het nodig had geacht het nieuw onderwijssysteem door te voeren om zoveel mogelijk leerlingen in de schoolbanken vast te houden. Echter kunnen velen zich niet in het denkkader van de minister plaatsen. Veel ouders en studenten, maar ook leerkrachten voelen zich ontmoedigd en gefrustreerd door de huidige staat van het onderwijssysteem. Het is gebleken dat veel kinderen nog niet kunnen lezen en schrijven.
Conclusie
Er kan geconcludeerd worden, dat de Surinaamse regering niet erin is geslaagd haar beloften na te komen om de economie, de gezondheidszorg, het onderwijs en andere gebieden van het land te verbeteren. Als gevolg hiervan hebben veel burgers het vertrouwen in het leiderschap en het politieke systeem helemaal verloren, waardoor ze op zoek zijn naar kansen buiten Suriname. Tenzij de regering een manier vindt om deze problemen aan te pakken, zal de trend van mensen die het land verlaten waarschijnlijk onverminderd doorgaan.
SK
