De planeet en haar bewoners staan onder directe bedreiging van klimaatverandering. Dit zorgt voor een van de belangrijkste uitdagingen waar we vandaag de dag voor staan, zegt ook Erlan Sleur, de bekende milieuactivist. Duurzamer produceren en consumeren is daarom noodzakelijk in een tijd waarin roofbouw wordt gepleegd op onze planeet, verduidelijkt Sleur. Hij spreekt van een grote bijdrage wanneer plekken waar wordt gemijnd zouden worden hersteld. Vooral omdat de mensheid momenteel meer uitstoot dan de bossen kunnen opnemen. Daarnaast wijst Sleur op het feit dat Suriname zich een carbon neutraal land noemt, maar dat het land dat straks niet meer is wanneer Suriname olie zal exporteren.
Braakliggende terreinen
Een voorbeeld van duurzamer produceren ziet Sleur in het benutten van braakliggende terreinen. Hierdoor zou het niet altijd nodig hoeven te zijn om bossen open te stoten. “Op Saramacca is er zoveel landbouwgebied dat niet wordt gebruikt.” Dit zou ook voor buitenlandse bedrijven een manier kunnen zijn om in samenspraak met de overheid en belanghebbenden voor een duurzame oplossing te kiezen. “Want wij moeten zoveel mogelijk onze bossen beschermen”, verduidelijkt Sleur.
Deze visie van Sleur staat niet op zichzelf aangezien duurzaamheid een begrip is dat steeds belangrijker wordt en gaat over het verzekeren van de toekomst van onze planeet en het behoud van onze kostbare natuurlijke hulpbronnen. Vandaar dat Sleur pleit voor de duurzame keuzes die wij dagelijks zouden moeten maken.
Noodrem
Ook professor Siewnath Naipal trekt aan de noodrem. De manier waarop men zich voeden en gedragen heeft effect op het milieu. Klimaatverandering zou beter beheerst kunnen worden als mensen bereid zijn om hun levensstijlen aan te passen. Dat is cruciaal als het gaat om het verminderen van de impact van klimaatverandering, licht Naipal toe. Mensen moeten bereid zijn om hun levensstijl te veranderen en te kiezen voor duurzame alternatieven.
Wie?
“We praten erover, maar veranderen onze levensstijl niet. Kijk hoeveel conferenties er zijn gehouden, we praten, maar wie gaat op de fiets naar het werk, wie is bereid om te lopen om naar de winkel en de auto te laten staan? Wie neemt geen plastic zakjes meer mee naar huis na een bezoek aan de winkel?”, vraagt Naipal op bevlogen toon. Hij zegt dat het om mooie woorden gaat, maar dat de samenleving in werkelijkheid al laat is. Toch is er nog hoop. “We gaan richting 3 graden van de opwarming van de aarde en straks zitten wij in de El Nino. Ik weet wat het betekent om te transpireren, want ik zit niet in een airco gekoelde kamer.”
Ook over de ontbossing laat Naipal zich uit. “We zeggen wel dat we ons zorgen maken over de ontbossing, maar hoeveel vrachtwagens met boomstammen gaan niet voorbij?” Hij vraagt zich af wie werkt aan het herstel van de natuur. “Wie heeft bomen geplant om deze delen te helpen herstellen? Maar, er wordt wel geoogst”, benadrukt Naipal. “En toch praten wij over duurzaam dit en duurzaam dat”, besluit Naipal.
RB
