Tijdens de debatten vorige week in de Nationale Assemblee in verband met de behandeling van de ontwerpwet Beperking Slacht Vrouwelijke Runderen hebben de Assembleelden Mahinder Jogi (VHP) en Rabin Parmessar, NDP, kritische vragen gesteld aan minister Parmanand Sewdien van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) over de Melkcentrale Paramaribo (MCP).
Zo wilde Jogi weten wat de opkoopprijs van rauwe melk is en hoe die tot stand komt. Naast MCP zijn er twee particuliere bedrijven die zich met de productie van zuivelproducten bezig houden. Hij wilde weten hoe het staat met de opkoop van rauwe melk van melkboeren door deze twee bedrijven. Er bestaat een Melkbesluit van 1951 en een Melverwerkingsbesluit van 1959. Enkele jaren geleden is de staat in een Kort Geding inzake de opkoop van rauwe melk in het ongelijk gesteld. Het ging daarbij er om dat naast de MCP ook het andere melkverwerkingsbedrijf verplicht werd rauwe melk van boeren op te kopen. Ondertussen is er een tweede melkbedrijf bijgekomen.
Jogi suggereerde om de bestaande wetten mogelijk aan te passen, zodat er meer ruimte bestaat voor het aanbod van melk. De afzetmogelijkheden van rauwe melk zouden met aanpassing van de wetten ook verruimd worden. Zoals het er nu voor staat gebruiken de twee andere particuliere bedrijven uitsluitend of voor het overgroot deel melkpoeder voor hun productie. De MCP gebruikt voor meer dan 60 procent geïmporteerde melkpoeder voor zijn productie, omdat de lokale productie van rauwe melk niet toereikend zijn. Melkveeboeren voeren aan, dat de melkproductie in de voorbije jaren steeds achteruit is gegaan omdat de nodige stimulansen ontbreken, waaronder een goede opkoopprijs rauwe melk. Jaarlijks wordt voor circa USD 5 miljoen aan melkpoeder geïmporteerd.
Transparantie bij MCP
Rabin Parmessar vraagt om transparantie bij de opkoop van rauwe melk door de MCP. Hij wilde weten waarom aan melkboeren veel minder wordt betaald voor rauwe melk dan de officieel vastgestelde opkoopprijs van SRD 17,50 per kilogram. Indien het om een kwaliteitsissue gaat, dan zou volgens hem meer voorlichting en begeleiding moeten worden gegeven aan boeren over hoe ze de kwaliteit van het melk kunnen verbeteren. Hij maakt er ook melding van, dat er personen bij de MCP werkzaam zijn die er tegelijk ook een melkveestapel op na houden. Naar zijn oordeel is er hier sprake van oneerlijke concurrentie naar de melkveeboeren toe. Hij heeft het over ongeregeldheden bij de opkoop van melk en wil daarom duidelijkheid van minister Sewdien van LVV.
Hij wil ook weten wat waar is van het “geruis” dat machines voor de agrarische sector uit India zullen worden geïmporteerd, en dat die via de MCP zullen worden gedistribueerd.
Over de upgrading van de MCP uit een credit-line met India vraagt hij naar de stand van zaken. Met de ugrading gaat de MCP op een andere niveau produceren, meent hij te weten. Dit project was door de vorige regering voorbereid. Op dit stuk wil Jogi weten wie over de credit-line van India gaat beslissen. Een bedrag van USD 11 miljoen zou zijn ten behoeve van de MCP.
Jogi vraagt of de MCP op de huidige locatie zal blijven waar het staat, of dat het naar een andere plek zal worden verhuisd. Het Assembleelid wil inzage hebben in de verslagen van vergaderingen van de Raad van Comissarissen, RvC, bij d MCP. Hij is vooral geïnteresseerd in hoe de besluitvorming daar plaatsvindt en wat de kwalificatie vereisten zijn voor de benoeming van leden van de RvC.
Melkcentrale Paramaribo is een staatsbedrijf en vervult een belangrijke rol in de melkvoorziening aan de samenleving. Het bedrijf komt vaker in het nieuws, vooral als het gaat om de opkoopprijs van rauwe melk. Melkveeboeren beklagen zich vaak over de opkoopprijs.
SS
