De overheid heeft de verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen, dat het openbaar transport toegankelijk is voor alle burgers onder alle gepaste omstandigheden. Echter is te merken, dat de overheid de afgelopen periode een lakse houding heeft naar de bushouders van het openbaar transport, en dus ook naar de burgers van wie velen afhankelijk zijn van de bus. De invoering van de verschillende prijsverhogingen lijkt als een klap in het gezicht voor vele burgers. Niet of nauwelijks wordt rekening gehouden met de draagkracht van de burgers in de huidige financiële omstandigheden waarin zij nu verkeren..
“Gespaard voor aanschaf auto, maar dat kan ik nu niet meer”
Het is voor velen heel moeilijk om een eigen vervoer aan te schaffen in deze economische crisis. Mevrouw Harriet heeft het nu enorm moeilijk, gezien zij nauwelijks uitkomt met haar salaris. Zij was van plan dit jaar een tweedehands auto aan te schaffen en had inmiddels al een deel van het geld gespaard. Maar, vanwege de hoge onstabiele koers, de invoering van de BTW en de hoge benzineprijzen kan zij die auto niet meer aanschaffen zoals gepland. Haar salaris is gaan devalueren in waarde en ze kan nu nauwelijks vooruit gaan met hetgeen ze aan het eind van de maand verdient. Ze is zelfs genoodzaakt om het geld dat zij door de jaren heen had gespaard voor haar voertuig nu te gebruiken, omdat zij financieel niet meer uitkomt.
“Het doet me echt pijn dat na alle jaren dat ik heb gespaard, ik niet eens een tweedehands auto kan aanschaffen vanwege de onstabiele en hoge koers tegenwoordig. Een kleine auto is nu verdubbeld in prijs en omgerekend is het gewoon te duur. Ik zal gebruik moeten maken van het openbaar vervoer, maar ook daar zijn de bustarieven flink gestegen. Ik kan niet eens meer sparen”, zegt ze heel triest.
Vele arme gezinnen komen er niet onderuit en zijn heel afhankelijk van het openbaar transport om zich steeds van locatie naar locatie te kunnen verplaatsen.
Ook de taxi nemen is onbetaalbaar geworden
Mevrouw Ann bijvoorbeeld was gewend de taxi te pakken in plaats van het openbaar transport.Tegenwoordig kan zij zich dat niet meer permitteren, een tarief voor een taxirit wordt berekend afhankelijk van de afstand uitgedrukt in het aantal gereden kilometers. Zij overweegt om over te stappen van de taxi naar het openbaar vervoer. “Maar, als ik geen keus heb, ga ik het moeten doen. Want wanneer de bussen staken ben ik ook verstoken van vervoer en kan ik ook niet naar het werk gaan. En tegenwoordig heb je je baan heel hard nodig.”
“Openbaar vervoer is economische verantwoordelijkheid voor de staat”
Ann is daarom van mening dat de subsidies van de overheid voor onder andere openbaar vervoer, niet alleen een sociale verantwoordelijkheid is van de overheid, maar ook een economische verantwoordelijkheid voor de staat. Door het openbaar transport te subsidiëren en het makkelijk toegankelijk te maken voor een ieder, wordt gedaan aan een stukje tegemoetkoming naar de burgers toe om zich makkelijk te kunnen verplaatsen van onder andere werk en school naar huis, en of om hun dagelijkse boodschappen nog net te kunnen uitvoeren.
“Als de regering het openbaar vervoer op de juiste manier blijft subsidiëren worden stakingen en ontevredenheid van bushouders vermeden, en worden arme gezinnen in staat gesteld om hun kansen te grijpen en hun economische situatie zelf te verbeteren door mee te helpen aan de productiviteit en opbouw van het land. Want ik heb al genoeg zorgen aan m’n hoofd en ik wil me ook niet druk maken met de subsidieproblemen van het land.”
JM
