Vele burgers geven in een gesprek met een redactrice van Dagblad Suriname aan, dat zij niet meer weten hoe zij het dagelijks moeten overleven.
“Met de verhoging van het bustarief, stijging van de benzineprijs, a la dol stijgende prijzen van producten in de winkel en geen geld op zak, weet ik het helemaal niet meer”, zegt Noah. In het dagelijks leven is hij beveiliger en in zijn vrije tijd taxichauffeur. “Ondanks dat ik hossel kan ik niets bereiken.” Noah’s vrouw werkt ook, maar dan nog kunnen zij het niet redden, met de zorg van hun vier kinderen die dagelijks moeten bussen, eten en de ouders van Noah die bedlegerig zijn, weten zij zich geen raad meer.
“Als enigst kind van mijn ouders is het heel erg zwaar. Maar, aan het eind moeten wij het proberen te overleven. De kinderen gaan aan het eind ook naar school en dus moeten wij als ouders het niet opgeven”, zegt Noah.
Een vrouw die in de winkel haar inkopen aan het doen is, zegt dat zij niet weet wat zij moet doen. “Ik sta al langer dan een half uur te denken wat ik met SRD 150 kan kopen. Ik kon vroeger nog een pakje bout met twee er in kopen voor SRD 15, groenten, rijst, olie en nog een soft, maar nu kan het niet meer. Dat ene pakje bout is nu te vinden voor SRD 80. Er zijn enkele goedkope tussen, maar je gaat ook moeten kijken naar de grootte. Ik kan geen twee magere boutjes voor zes mensen klaar maken. Daarnaast probeer ik die boutjes ook in zes stukken te snijden, maar dan nog. Morgen is weer een dag. Hoe eet ik dan, mijn man komt wel dagelijks met wat centen, maar dan zit je als vrouw weer met de vraag wat ik ermee kan kopen. Ik werk, maar ontvang pas aan het eind van de maand, maar dan nog zie ik mijn geld niet. Ik weet echt niet hoe wij als burgers het moeten overleven. Dit zijn vragen die men zichzelf dagelijks stelt, ik doe het dagelijk wanneer ik opsta. Ik dank de heer voor het zien van het daglicht en dan vraag mezelf af: hoe red ik het vandaag?”
TM
