De bus tarieven zijn vanaf maandag 13 maart aangepast en in reactie daarop zegt een aantal mensen in gesprek met Dagblad Suriname, dat zij niet in staat zijn het te betalen. “Je zet je auto aan de kant, omdat de benzineprijs keer op keer omhoog gaat. Je denkt te besparen door gebruik te maken van een fiets, maar dat is niet zonder gevaar en nu denk je om goedkoop uit te komen, te gaan bussen, maar dat lukt nu ook niet. Hoe wil men nu dat wij als burgers het moeten overleven”, vraagt een man zich af.
“Voor mij vind ik het niet zo erg, ik kan fietsen, maar ik heb drie kinderen en die maken dagelijks gebruik van het openbaar vervoer, de bus dus. Hoe gaan mijn vrouw en ik het nu doen, dagelijks pakken zij vier bussen. De eerste trip van huis naar school is SRD 85, 50 voor de drie kinderen In een dag is het SRD 171 en in een week is het SRD 855. Het is al moeilijk om in een week het bedrag vrij te hebben, hoe doen wij het dan voor de maand? Wij moeten dan schoon SRD 3. 420 hebben voor de bus en dan heb ik nog geen eens brood gekocht en de andere benodigde dingen. Ik weet het echt niet meer. Wat is men van plan te doen met het land en met de inwoners”, vraagt de man zich af.
“Ik heb dagen dat ik zonder een boterham naar het werk ga”
Een alleenstaande moeder zegt, dat zij ook niet weet hoe zij het moet overleven. Met twee kinderen en de zorg van haar moeder redt zij het al niet. “Ik probeer het dagelijks, maandelijks en jaarlijks te redden met zoveel moeite en dan krijg je dit nog op je af. Prijzen blijven maar stijgen. Maar niets wordt gedaan met je salaris. Hoe verwacht men dan dat men het gaat overleven”, vraagt de alleenstaande moeder zich af.
“Ik heb geen vervoer en probeer dagelijks toch op het werk te zijn en mijn kinderen naar school te sturen, maar het lukt niet altijd. Ik heb dagen waarbij ik zonder een boterham naar het werk ga en ook niet weet waar ik geld zal vinden om te koken, wanneer ik thuis ben voor de kinderen. Ik heb dagen waarop wij alleen gebakken rijst eten met ei erdoor om de ziel voor de gek te houden. Maar, dat kan alweer niet te vaak”, benadrukt de vrouw.
“De pijn in mijn hart wordt erger en erger”
“Ik heb ook dagen waarop ik een keer op een dag eet, maar laat mijn kinderen niet met een lege maag blijven, alles voor hun, maar die pijn in mijn hart wordt erger en erger. Je krijgt meer zorg, dan een goed gevoel”, benadrukt de alleenstaande moeder.
Een tiener geeft aan, dat hij liever gaat werken dan dat hij naar school gaat. “Voor mijn moeder is het dagelijks al moeilijk. Ik zie haar heel vaak stil zitten met tranen in haar ogen. En zich vaak afvraagt hoe wij het moeten redden. Zij probeert ondanks de moeilijke situatie, dat ik aan busgeld en een bordje eten kom, maar ik kan het niet meer aan. Ik ga dan liever werken en haar ondersteunen. Ik begrijp echt niet wat ik moet doen, moet ik liever bussen naar school en nog wachten voor ik verdien of nu bussen naar het werk en dan wat verdienen om mijn moeder te ondersteunen? De situatie laat ons zelfs twijfelen, hoe zal onze toekomst eruit zien?”
TM
