De in Suriname geboren Artie Ramsodit (47), wonende in het Noord-Hollandse Haarlem, is kandidate namens de PvdA voor de Eerste Kamer in Nederland. Als ze wordt gekozen, dan is zij de eerste Hindostaanse die toetreedt tot de Eerste Kamer.
Artie zag het levenslicht in Suriname, kwam op zeer jonge leeftijd met haar ouders naar Nederland, studeerde internationaal recht, bestuurskunde en van 2006 tot 2014 menswetenschappen aan de School of Humanities and Digital Sciences in Tilburg. Ze was tot 2017 raadslid in Haarlem en nu is Artie zelfstandig ondernemer, kandidaat voor de Eerste Kamer én lid van een aantal Raden van Toezicht en besturen in de publieke sector.
Op de website van haar partij is te lezen, dat volgens Artie iedereen in de samenleving recht heeft op bestaanszekerheid. “Het is mijn drijfveer in mijn dagelijks werk als gepromoveerd onderzoeker, ondernemer, bestuurder en toezichthouder. Nu wil ik daar verder vervolg aan geven als lid van de Eerste Kamer.”
“De Eerste Kamer maakte voor het eerst echte indruk op me in 1998. Ik was net 23 jaar, afgestudeerd en werkzaam op een ministerie. Als ambtenaren waren we in de Eerste Kamer aanwezig vanwege een wetgevingstraject. En toen landde het bij mij: de enorme impact van landelijke wetgeving op je kansen in de samenleving en je bestaanszekerheid. Vele jaren later in mijn loopbaan werd dat nog eens onderstreept. Als gemeenteraadslid ervaarde ik in 2014 de impact van de ‘nieuwe’ participatiewet en de jeugdwet op het dagelijks leven.
De bestaanszekerheid versterken en kansen vergroten, dat kan ik vanuit en mét de Eerste Kamer realiseren. Maar ook met het brede team daarbuiten. Mijn huidige positie verschaft me die mogelijkheid.”
“Op het gebied van wonen, werk, gezondheid en veiligheid ben ik verbonden met de uitdagingen waar Nederlanders dagelijks mee worstelen. Die verbinding heb ik te danken aan mijn diverse netwerken, mijn kennis en expertise en mijn persoonlijke ervaringen. Het leven bracht me van mijn geboorteland Suriname, naar mijn bestemming in Nederland. Ik woonde in Rotterdam, Schiedam, Hoogvliet, Enschede en Den Bosch, maar koos uiteindelijk met mijn man voor een gezinsleven in Haarlem. Het reizen blijft echter doorgaan. Nog altijd trek ik verder de wereld in voor nieuwe indrukken, om te leren van andermans ervaringen. Dat houdt mijn blik breed en mijn ambitie scherp.”
Op haar eigen, persoonlijke, website www.artieramsodit.com is onder andere het volgende te lezen:
“Ik voel mij thuis bij de Partij van de Arbeid, want samen kunnen we ervoor zorgen dat iedereen het goed heeft. Daarom ben ik kandidaat voor de Eerste Kamer. Daar wordt namelijk besloten over de wetten in Nederland. Ik wil ervoor zorgen dat de wetten en regels in Nederland sociaal zijn voor iedereen.
Op 15 maart zijn de verkiezingen van de Provinciale Staten. Als je eerlijke kansen wilt voor iedereen stem dan op de PvdA. Met je stem zorg je er ook voor dat ik in de Eerste Kamer kom.”
Net terug uit Suriname
Natuurlijk zocht de redactie van Dagblad Suriname persoonlijk contact met Artie om van haar te horen in hoeverre ze nog betrokkenheid heeft bij Suriname.
Ze laat, net terug van een verblijf van zoń twee weken in haar geboorteland, onder andere weten: “Ik heb vanuit Nederland nog vrij veel contact met Suriname, ik heb er familie wonen, en met regelmaat komen familieleden ook naar Nederland. Ik vind het ook heel belangrijk dat mijn zoon, mijn familie in Suriname kent. Mijn moeder is inmiddels op een leeftijd dat ze op en neer pendelt tussen Suriname en Nederland en dat is ook de reden waarom ik daar tot gisteren was, twee-en-een-halve week om te genieten van Suriname, familie en om Holi te vieren.”
“Enorm geschrokken” van huidige situatie in het land
Over de situatie in Suriname zegt de PvdA-kandidate “enorm geschrokken” te zijn “van de kosten voor het dagelijks leven nu en dat vind ik echt zorgelijk”. “Met een harde Euro vanuit Nederland kan je de kosten voor boodschappen gemakkelijk betalen, maar als je in Suriname je geld moet verdienen is het lastig. Ik vind het wel mooi, dat de saamhorigheid wordt versterkt door de economische situatie. Ik merkte dat in de straat waar ik logeerde: de een heeft kokosnoten in de tuin, de ander papaya en weer een ander teelt tomaten, weer iemand anders werkt ergens om meloenen te snijden en dat wordt allemaal geruild en gedeeld. En dat is eigenlijk hartverwarmend, dat mensen elkaar zo helpen. En ook het kostgrondje van vroeger weer meer benutten.”
Gespannen sfeer
Over de protesten tegen het regeringsbeleid in Suriname zegt Artie, dat het recht om te demonstreren een belangrijk recht is, “echter het moet niet leiden tot gevaarlijke situaties voor anderen of schade”. “Ik ben een paar dagen in de stad gebleven en heb zelf gezien welke schade er was. Er is me ook afgeraden door kennissen voordat ik vertrok om naar Suriname te gaan, om te gaan, omdat het uitgebreid hier in het nieuws was, Ik heb ervoor gekozen om toch te gaan. Een paar dagen ben ik in de stad gebleven en ik merkte dat de sfeer gespannen was.”
“Als ik de kinderen zie, dan doet het me wel wat”
“Ik denk, dat het nodig is, dat – alhoewel ik het lastig vind om daarover iets te zeggen op afstand – we in Suriname samen met elkaar wat van de kansen die Suriname heeft maken. En dat kost tijd, maar dat is ook nodig voor de toekomst van de kinderen van het land. Ik ben zelf ook een kind geboren in Suriname, dus als ik de kinderen daar zie, dan doet het me wel wat en ik hoop er het beste van.”
PK
