De Veehoudersbond Suriname (VHB) ziet het wettelijk beperken en verbieden van de slacht van vrouwelijke runderen niet als oplossing om de rundveestapel op peil te houden. De oplossing moet volgens VHB-voorzitter Mukesh Ramlagan gezocht worden in de jarenlange benadeling van melkboeren door de Melkcentrale Paramaribo (MCP) door haar eigen opkoopprijs van rauwe melk te hanteren. De opkoopprijs van rauwe melk is in december 2022 door het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) met 25% verhoogd van SRD 14 naar SRD 17,50 per kilogram. In de praktijk echter betaalt de MCP de melkboer veelal SRD 5 uit met als reden, dat het aangeleverde melk niet aan de kwaliteitsnorm van vetgehalte voldoet.
Dit probleem waarbij melkboeren minder uitbetaald krijgen dan de officieel vastgestelde opkoopprijs speelt als jaren. Deze onrendabele situatie is dan ook de voornaamste reden waarom in de voorbije jaren steeds meer melkboeren er de brui aan geven en hun beesten ten verkoop aanbieden voor de slacht. Melkveehouders vragen reeds ettelijke jaren tot vervelens toe aandacht van de autoriteiten voor dit probleem, echter zonder resultaat tot nu toe.
Actueel
Nu in het parlement de behandeling gaande is van de ontwerpwet Beperking Slacht Vrouwelijke Runderen, vindt de Veehoudersbond dat het moment daar is om opnieuw dringende aandacht te vragen voor dit vraagstuk.
Mukesh Ramlagan hoopt dat Assembleeleden zich diepgaand laten informeren en eindelijk de regering c.q. de minister van LVV zover krijgen om het beleid bij de MCP onder een vergrootglas te plaatsen. Opeenvolgende ministers lijken het te vertikken dit te doen. “Kennelijk spelen er andere belangen dan die om de rundveestapel te beschermen en die echt tot ontwikkeling te brengen”, aldus de voorzitter van de Veehoudersbond.
Uit een vorig jaar verricht onderzoek door slachthuis Surebeef N.V (voormalig abattoir) worden maandelijks gemiddeld 642 runderen geslacht, waarvan 400 van het vrouwelijk geslacht. Bij iets minder dan 30 procent gaat het om drachtige runderen, zo blijkt uit het onderzoeksrapport.
Bevreemding
Ramlagan vindt het vreemd, dat tijdens de debatten vorige week in het parlement noch de voorzitter van de commissie van rapporteurs, Radjendre Debie (VHP), noch de overige leden van de commissie zijn ingegaan op de werkelijke oorzaak van het veelvuldig voorkomen van slacht van vrouwelijke runderen, waaronder drachtige. Het lid Debie is tijdens een bespreking met de Veehoudersbond in het kader van het vooronderzoek van de ontwerpwet geïnformeerd en zelfs goed op de hoogte van de belangrijkste redenen waarom vrouwelijke runderen door melkboeren van de hand worden gedaan en uiteindelijk door opkopers voor de slacht worden aangeboden. De Veehouderbond-voorzitter zegt, dat zolang de melkveeboeren niet rendabel kunnen boeren, de melkproductie laag zal blijven en zal de melkveesector nooit tot ontwikkeling kunnen komen. Parallel daaraan geldt dat ook voor de vleesproductie.
Het wettelijk beperken en verbieden van slacht van vrouwelijke runderen is op zich een goede maatregel, maar het moet niet op zichzelf staan. Het beleid moet tegelijk ook op andere maatregelen gericht zijn die het aantrekkelijk maken voor de boer om te blijven produceren. Een goede prijs uitbetaald krijgen voor aangeleverde rauwe melk is één daarvan. De officieel vastgestelde opkoopprijs van SRD 17,50 voor een kilogram rauwe melk is een goede prijs. Het probleem is, dat de melkboer in vele gevallen deze prijs niet uitbetaald krijgen door de MCP.
Ramlagan is van oordeel dat indien de aangeleverde rauwe melk niet aan de kwaliteitsnormen zou voldoen, er dan een beleid ontwikkeld zou moeten worden om de boer daarin te begeleiden. Zoals het al enige jaren aan toe gaat leeft bij de melkboer sterk het gevoel, dat er sprake is willekeur bij de hantering van de opkoopprijs door de MCP. De Veehoudersbond vraagt al jaren naar openheid van zaken bij de keuring van rauwe melk. Die vraag lijkt aan dovemans te zijn gericht.
Melkboer wordt slaaf van de MCP
Met betrekking tot de wet die nu in behandeling is bij het parlement, zal deze bij goedkeuring ervan en zonder bijkomende beleidsmaatregelen ertoe leiden, dat de melkboer tot eeuwige slaaf gemaakt wordt van MCP. De boer wordt met de wet gedwongen om tegen onrendabele prijs melk te blijven produceren. Hij zal zijn vrouwelijk rundvee niet van de hand kunnen doen. De melkkoe moet echter dagelijks gemolken worden om te voorkomen dat het geïnfecteerd raakt en ernstig ziek raakt met nadelige gevolgen voor de het dier en de boer. Nu reeds doen geluiden de ronde onder melkveeboeren om hun dieren voor de slacht te verkopen. Straks kan dat niet meer of wordt het moeilijk gemaakt. De vrees dat illegaal koeien zullen geslacht is reëel.
Onbetrouwbare cijfers
De Veehoudersbond trekt de in het parlement gepresenteerde cijfers over de grootte van de rundveestapel sterk in twijfel. Volgens statistieken van het ministerie van LVV over de periode 2016 -2021 zou de grootte van de rundveestapel gemiddeld rond de 35.500 liggen. Hiervan zou circa 11.867 uit melkvee bestaan. De vraag is of deze cijfers gebaseerd zijn op een rundveetelling. Voorzover bekend zijn in de laatste jaren geen tellingen geweest. Het aantal van 11.867 melkvee zijn oude cijfers. Het dateert uit perioden waarbij er sprake is van een dagelijkse melkproductie van tussen de 25.000 en 30.000 liter per dag. Toen waren er circa 500 actieve melkboeren en rond de 1.000 van de zogenaamde “bermboeren”.
Die productievolumes behoren tot lang vervlogen tijden. Vandaag de dag bedraagt het boerenbestand nog geen 137, zijn de zogenaamde “bermboeren” zo goed als verdwenen en bedraagt de dagproductie van rauwe melk nog geen 3.000 liter. Dit zijn cijfers uit de praktijk.
Haast een ieder die dagelijks rauwe welk komt aanleveren bij de MCP is bekend.
In de Nationale Assemblee heeft Radjendre Debie het gehad over een dagproductie van gemiddeld rond de 6.000 liter. Indien dit de cijfers zijn van de MCP, dan vraagt de Veehoudersbond zich af van waar en van wie de MCP het verschil van rond de 3.000 liter melk aangeleverd krijgt.
Ramlagan zegt over informatie te beschikken, dat melk wordt aangeleverd in melkbussen waarvan de busnummers verbonden zijn aan melkboeren die reeds lang zijn overleden. Met LVV-minister Sewdien is deze informatie gedeeld, maar tot een nader onderzoek is het nooit gekomen.
Het hele gebeuren met betrekking tot levering van rauwe melk bij de MCP moet voor eens en voor altijd door een onafhankelijke instantie grondig worden onderzocht. Voor de boer moeten er positieve veranderingen komen. Er wordt voor gewaarschuwd dat de import van enkele honderden melkkoeien niet automatisch betekent, dat het probleem van melkproductie zal zijn opgelost.
“Wie moeten de koeien gaan houden? De boeren toch! Die zullen wel gek zijn om een investering te doen van USD 3.000 tot USD 3.500 per koe, om tegen nog geen 15 cent USD melk te gaan produceren voor de MCP.”
SS
