Geen mens wil in het onzekere leven. Een mens wil zich veilig voelen. En dat kan als hij of zij een dak boven zijn hoofd heeft, een baan met een vast maandelijks inkomen, elke dag te eten en drinken heeft, kortom elk mens heeft graag een zekere en veilige toekomst in het vooruitzicht.
De ene mens is bereid er hard voor te werken. Er zijn echter ook mensen die zich er niet voor willen inzetten. Ze willen zo makkelijk mogelijk aan geld en vooral aan luxe komen. Dat zijn meestal de mensen die slechts op zichzelf gericht zijn.
We weten al jaren dat de salarissen in Suriname niet om over te juichen zijn. Mensen verdienen gewoon te weinig. Toch heeft de Surinamer dit jarenlang geaccepteerd omdat men niet beter wist. Er werd zwaar gesubsidieerd. Het drong niet tot het volk door dat op deze manier leven geen ontwikkeling en zekerheid bracht. Het volk leefde in zalige afhankelijkheid.
Door het wanbeleid van de vorige regering is het volk ruw uit zijn apathie wakker geschud. Het land werd zwaar getroffen door een economische tsunami en toch verwachtte het volk dat het op dezelfde voet kon doorgaan en rustig kon blijven drinken van mama bobie.
Er moest puin worden geruimd en de broekriem strak getrokken om het land weer stabiel te maken. De mensen hoorden deze boodschap uit de mond van alle politieke partijen en toch drong het niet echt tot ze door hoe groot de ravage was. Pas toen er harde maatregelen werden genomen en men het in zijn portemonnee begon te voelen, begon de realiteit tot het volk door te dringen. Het gevolg hiervan was paniek, verwijten, protestacties.
Ik had nooit gedacht dat ik eens zou zeggen dat het wanbeleid van de vorige regering positief heeft uitgepakt. Wan takroe tjarie wan boen. Het volk is uit zijn apathie geraakt, is gaan schreeuwen, eisen stellen, kortom men is gestopt om bij de dag te leven. Men eist nu een toekomst. Het volk wordt gedwongen zelfredzaam te zijn en dat zou nooit zijn gebeurd als het pamperen d.m.v. allerlei subsidies was doorgegaan. Bad things are actually good things for awakening! But the best thing is to be awakened before the bad things happen!
Natuurlijk ziet niet iedereen hier iets positiefs in. Er zijn nog steeds mensen die zich willen blijven wentelen in krijgen en leunen.
Dat men roept om meer geld is begrijpelijk want het opvoeden tot zelfredzaamheid, komt hard aan. Onbegrijpelijk is echter dat vele groepen dat extra geld en salarisverhogingen direct willen. Men heeft nog steeds geen inzicht in de failliete situatie van het land en begrijpt daarom niet dat je van een kale kip geen veren kan plukken. Men verwacht tovenarij. Dat extra geld, salarisverhogingen en alle dingen waar men om vraagt, komen er heus wel maar dan stapje voor stapje.
Opvallend is dat men ervan uitgaat dat alleen de president de ontstane problemen moet oplossen. Oplossingen aandragen, is echter de taak van de hele coalitie en juist die coalitie toont gebrek aan steun en samenwerking.
Om het nog moeilijker te maken, worden er vanuit een andere hoek geregeld chaos en onveiligheid gecreëerd en fake verhalen verspreid. Enkele groepen laten zich hiervoor gebruiken en hebben niet door dat hiermee de ontwikkeling wordt gestagneerd.
Laatst werd in het programma ‘In de branding ’een interview afgenomen bij een lid van de militaire vakbond. Aan hem werd de vraag gesteld wat hij vond van de vele positieve veranderingen die minister Mathoera, sinds haar aantreden, bij het leger heeft aangebracht. De man beweerde glashard dat dit te danken was aan de inzet van de vakbond. Hij stond daar al het werk van de minister te niet te doen en de vakbond op te hemelen. Het kwam niet in de journalist op om hem erop te wijzen dat alle verbeteringen door Mathoera waren aangebracht, voordat de vakbond was opgericht.
De vakbond is met kwaadwillige opzet last minute opgericht en ook dat heeft de minister goed opgepakt en geleid. Het was glashelder dat de man opzettelijk gif wilde spuien over de minister en de journalist gaf hem daar alle ruimte voor. Dit gedrag was meelijwekkend. Het zou hem juist hebben gesierd als hij de minister die granie had gegeven die ze verdient.
De waarheid is dat deze vrouw van dit kapotgemaakte instituut, die de naam van leger niet meer waardig was, een stabiel, integer leger heeft gemaakt. Een militair die weigert de positieve veranderingen te erkennen en zich publiekelijk zo respectloos gedraagt, is dat uniform niet waardig. Triomf duurt altijd slechts een minuut, maar zijn geloofwaardigheid is hij daarentegen voorgoed kwijt.
President u heeft het zwaar, maar vergeet niet that
“Life gave you lemons, because life knows you can make something sweet out of them.”
Josta Vaseur
