Enkele kinderen die met poeder aan het spelen waren op een erf op Holi geven tijdens een gesprek met de redactie van Dagblad Suriname, aan dat zij het heel leuk vinden om samen te spelen met de andere kinderen van de buurt.
“Samen spelen met mijn vrienden vind ik heel leuk, het maakt niet uit welk feest het is, zolang ik maar samen kan zijn en spelen met mijn vrienden is het leuk”, zegt Anand. Anand is dertien jaar en geeft aan, dat hij met vier andere vrienden van de buurt gewend is om te spelen. Op feestdagen en leuke gelegenheden zolang zijn ouders vrij zijn, mogen zijn vrienden van de buurt bij hem spelen of soms omgekeerd.
“Er zijn drie andere jongens die ook in onze groep horen, maar zij mogen niet met ons spelen”, zegt Anand. “Zij willen heel graag, maar mogen niet omdat de ouders niet met een ieder van de buurt praten. Op school zijn wij wel samen. In de pauze proberen wij wel iets leuks te doen. maar voor je denkt gaat de bel weer. Ik vind het helemaal niet leuk hoe enkele volwassenen denken. Ik weet wat discrimineren is en dat zie ik heel veel in mijn buurt. Ik ben Hindoestaan, mijn ene vriend creool en de andere twee zijn Javanen en de ene is Chinees. De drie andere vrienden zijn ook van verschillende bevolkingsgroepen, de ene is creool de andere Hindoestaan en de ander is gemengd. Maar, Amar zei dat zijn moeder niet wil dat hij met ons mag spelen, omdat wij met creolen spelen. En dan heb je Dean zijn vader, die vind dat hij wel mag spelen, maar dan niet met en ieder. Ik vind het helemaal niet leuk”, zegt Anand.
“Als ouders ons kinderen al zo jong laten discrimineren……”
“Als ouders ons kinderen al zo jong laten discrimineren wordt het erger. Ik heb het op de lagere school ook meegemaakt en zie het nu ook op school gebeuren. Naast discrimineren wordt er ook gepest, van wie rijk is en arm of mooie dingen heeft en niet. Ik dacht dat kinderen zowel jong en oud samen konden spelen, het maakt niet uit van welke bevolkingsgroep. Met de slechte economische situatie moeten wij elkaar juist bij staan, maar dat ontbreekt ook”, zegt Anand.
“Ik ben misschien te oud om te spelen, maar ik heb een zusje met wie ik vaak bezig ben en zij vindt spelen leuk, ook met het zusje van mijn ene vriend. Zo zijn wij een grote groep geworden en doen wij ons best ook. Dat wil ik ook graag zien bij de buren en andere mensen. Als ik mijn best niet doe, dan helpt mijn vriend mij, soms vraagt zijn moeder mij ook of ik hulp nodig heb of praten zij zelfs met mijn ouders, zodat ik beter werk. Ik hoop dat de situatie verandert, niet alleen op feestdagen moeten mensen bij elkaar komen, maar ook in het dagelijks leven.”
TM
