Verschillende ziekenhuisdirecteuren hebben op 4 maart hun bezorgdheid over het wegtrekken van zorgpersoneel naar onder andere Nederland en landen in de Caribische regio geuit tijdens een overleg met president Chandrikapersad Santokhi, dat diende als voorgesprek voor de nationale dialoog.
De directeuren trokken ook weer aan de bel over het tekort aan medische verbruiksartikelen, attributen en medicamenten, alsook het gebrek aan valuta voor de aanschaf daarvan.
Directeur Dayasankar Mathoera van ’s Lands Hospitaal merkte op, dat hij snapt dat mensen wegtrekken als gevolg van de crises, omdat zij een beter bestaan willen. “Een verpleegster, die de specialist moet bijstaan voor een maandelijks salaris van 7000 SRD, terwijl de specialist een half miljoen op maandbasis opstrijkt. Dat leidt tot enorme demotivatie”, aldys Mathoera. Directrice Claudia Redan van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo was het volledig eens met Mathoera. Ze wees erop dat een enorme groep vanuit haar ziekenhuis al weggetrokken is en anderen maken zich klaar om te vertrekken. “Afdelingen lopen leeg, vanwege het wegtrekken. Verplegend personeel leid je niet in een dag op.”
Ook heeft zij aan de bel getrokken voor de betaalbaarheid van zorg vanwege het tekort aan middelen. “Er ontstaan in ziekenhuizen winkels. Zij die kapitaalkrachtig zijn betalen voor het weinige aan zorg dat er soms beschikbaar is.”
Voorzitster Carol de Baas van de Raad voor de Verpleging in Suriname (RaVeSu) zei, dat braindrain een ernstige issue is. “Als hoofd van inspectie raak ik dagelijks geconfronteerd met bevoegdheidsverklaringen die ondertekend moeten worden. Wij hebben dagelijks tien tot twaalf die wij moeten ondertekenen.”Volgens haar voorzitter ging het vroeger meer om verpleegsters en ziekenverzorgenden. “Maar nu trekt steeds meer hoger opgeleid personeel weg, die gespecialiseerde en kwalitatief zorg verlenen. De instellingen hebben van alles gedaan om het personeel te behouden, maar het lukt niet meer.”
De Baas wees erop, dat de grootste groepen die vertrekken komen vanuit het Academisch Ziekenhuis Paramaribo en het ’s Lands Hospitaal. Zij gaf aan, dat zorginstellingen in het verleden inkwamen met financiële middelen voor het opleiden van nieuw personeel, echter gebeurt dat nu niet meer. “Je moet investeren in jezelf. Zij die willen studeren moeten dan een lening nemen, maar het is een enorme uitdaging, omdat de banken een borg eisen en mensen heden ten dage niet graag borg willen staan.”
De leegloop heeft een enorme impact op achtergebleven personeel, vanwege de toegenomen werkdruk. “Het achtergebleven personeel is genoodzaakt om vanwege de verslechterde economische situatie drie tot vier banen te hebben. De mensen zijn dan uitgeput, waardoor de kwaliteit van de zorg ook achteruit zal gaan”, zo meldt de Communicatie Dienst Suriname, CDS, in haar persbericht.
- Het bericht gaat nauwelijks in op de redenen voor zorgpersoneel om uit het land te vertrekken. Natuurlijk heeft dat vooral te maken met de lage salarissen, waardoor het personeel nauwelijks in staat is om in het levensonderhoud te kunnen voorzien. Ook mag niet uit het oog worden verloren de lange werkdagen en een hectische werkomgeving hetgeen een te zware belasting is voor veel verpleegkundigen en ander personeel in de ziekenhuizen.
- Daarnaast kan niet onvermeld blijven het ontbreken van carrièrekansen. Overigens speelt de situatie in de gezondheidszorg in Nederland ook zeker een rol, immers daar zit men juist te springen om personeel.
- Alles overziend, is de zogenoemde ‘braindrain’ uit de Surinaamse ziekenhuizen naar landen in de regio en bijvoorbeeld in Nederland niet opmerkelijk en in zekere zin voorstelbaar en begrijpelijk. Wanneer Suriname niet investeert in haar gezondheidszorg en het personeel, dan zal de leegloop zeker niet vandaag of morgen stoppen.
